Άλλο πράγμα η ενεργητική αποχή, και άλλο η παθητική αποχή

Κάποιοι Έλληνες επιλέγουν αποχή από το δημοψήφισμα επειδή το θεωρούν ακατανόητο. Λένε, τί νόημα έχει να ζητά δημοψήφισμα ο Τσίπρας όταν στην ουσία έχει υποβάλλει τις ίδιες προτάσεις με τους δανειστές;

Η άποψη αυτή προέρχεται από πολιτική και ιστορική άγνοια. Το ΟΧΙ εκλαμβάνεται με διαφορετικούς τρόπους από τις αντιμαχόμενες πλευρές.

Κάποιοι δανειστές έχουν δηλώσει ότι θα το εκλάβουν ως επιθυμία εξόδου από το ευρώ. Ο Τσίπρας θα το εκλάβει ως ΝΑΙ στην δική του κατάπτυστη πρόταση. Ο Λαός θα το εκλάβει ως ρήξη με τους δανειστές.

Συνεπώς όταν λέει κάποιος ότι το δημοψήφισμα στερείται λογικής αλληλουχίας, άρα δεν ψηφίζω, κάνει το λάθος να επικεντρώνει στο τυπικό μέρος και όχι στην ουσία του ζητήματος.

Η ουσία του ζητήματος είναι το πώς θα ερμηνεύσει το ΟΧΙ ο Λαός, και όχι το πώς θα το ερμηνεύσει ο Τσίπρας. Στον Λαό μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί η ευκαιρία να ψηφίσει ΟΧΙ στο ευρώ. Επειδή τώρα δεν γίνεται αυτό, δεν σημαίνει ότι θα απαξιώσουμε την πρώτη μεταπολιτευτική ευκαιρία για προπαγάνδα κατά του ευρώ και κατά της ΕΕ.

Τα δημοψηφίσματα είναι ευκαιρίες ζυμώσεων και προπαγάνδας οι οποίες δεν πρέπει να χάνωνται. Δείτε πόση προπαγάνδα, ζύμωση, και κινητοποίηση έγινε μέσα σε μία εβδομάδα.

Αν κάποιος θέλει να δηλώσει αποχή, θα πρέπει να ξεκινήσει ΕΝΕΡΓΗ εκστρατεία υπέρ της αποχής, θέτοντας ένα άλλο πολιτικό δίλημμα. Άλλο η ενεργητική αποχή και άλλο η παθητική αποχή.

Ενεργητική αποχή σημαίνει σύγκρουση με το καθεστώς, διαδηλώσεις, ομιλίες, αφίσσες, δημιουργία εντάσεως και με τις δύο πλευρές, του ΝΑΙ και του ΟΧΙ.

Ένα καλό παράδειγμα ενεργητικής αποχής απ' όσους ζητούν αποχή, θα ήταν να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό δίλημμα, πχ ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην απόδοση ιθαγενείας στους λαθρομετανάστες.

Αυτό που γίνεται τώρα από κάποιους Έλληνες που έχουν δυσαρεστηθεί επειδή το ΟΧΙ εκπροσωπείται από τον ευρωλάγνο Τσίπρα, είναι η παθητική αποχή. Η οποία δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στον ΕθνικοΑπελευθερωτικό Αγώνα.

Αυτό που ενδιαφέρει εμάς είναι να έρθει στην επιφάνεια μία κουλτούρα αντιστάσεως του Λαού. Μας ενδιαφέρει η ριζοσπαστικοποίηση της κοινής γνώμης.

Αν το ποσοστό του ΟΧΙ φθάσει το 60%, ασχέτως πώς θα το ερμηνεύσει ο Τσίπρας, σημαίνει ότι έχουμε μία σοβαρή μετατόπιση της κοινής γνώμης σε σχέση με το 2010.

Το 2010 τα κανάλια και τα μνημονιακά κόμματα κυριαρχούσαν παντού με τον εκφοβισμό. Αν το ΟΧΙ πάρει το 60%, σημαίνει ότι τουλάχιστον ένα 40% του Λαού είναι υπέρ της ολοκληρωτικής ρήξεως με την ΕΕ και της επαναφοράς του εθνικού νομίσματος.

Οι αλλαγές στην κοινή γνώμη είναι αργές, αλλά γίνονται. Μην απαξιώνουμε το ΟΧΙ επειδή ο Τσίπρας είναι ευρωλάγνος και ευρώδουλος. Το εκλαμβάνουμε ως μία σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης σε σχέση με το 2010, όπου η κοινωνία υπέστη ένα σοκ και δέος από τους δανειστές.

Μην ξεχνάμε ότι μέχρι τώρα τα καθεστωτικά μμε μας έλεγαν ότι το 80% των Ελλήνων θέλουν το ευρώ. Αν επικρατήσει το ΟΧΙ με ένα 60%, το ποσοστό υπέρ του ευρώ σίγουρα είναι πολύ μικρότερο, απ' ό,τι λένε τα καθεστωτικά μμε. Και αυτό θα είναι μία πολύ μεγάλη νίκη για εμάς που επιζητούμε έξοδο από την ΕΕ.