Wednesday, January 1, 2014

Αιώνια Θεϊκά Δόγματα


Τα Θεϊκά Δόγματα αποκαλύπτουν στους ανθρώπους την φύση και τις ιδιότητες του όντως Όντος. Αποκαλύπτουν τις σχέσεις των Θεών με τους ανθρώπους. Αποκαλύπτουν τις Κοσμογονικές Αρχές. 
Κάποιες φορές το Δόγμα διατυπώνεται αρνητικά: δεν λέει το τί είναι οι Θεοί, αλλά το τί δεν είναι. Και αυτό εξ αιτίας της δυσκολίας του ζητήματος και της περιωρισμένης ανθρωπίνης διανοίας.                  
Τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας αποτελούν την Αυθεντική και Αλάθητη διατύπωση των αναλλοιώτων Θείων Αληθειών. Τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας δεν είναι υποκειμενικές, ούτε ρευστές απόψεις.
Τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας είναι οι Αιώνιες Θεϊκές Αλήθειες. Δεν είναι εικόνες ή συναισθήματα ή εντυπώσεις ατόμων.
Τα Θεϊκά Δόγματα δεν εμπίπτουν εις την αντίληψη των αισθήσεων. Υπέρκεινται της ανθρωπίνης κατανοήσεως λόγω των περιωρισμένων ορίων της ανθρωπίνης διανοίας. Η ανθρώπινη διάνοια δεν μπορεί να συλλάβει το άπειρον θείον στην ολότητά του.
Ούτε η λογική, ούτε οι αισθήσεις αποτελούν κριτήριο για την Αλήθεια των Θεϊκών Δογμάτων. Και τα δύο λαθεύουν συνεχώς, διότι είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Μοναδική πηγή αληθείας η ερευνητική Πίστη, διότι προέρχεται από τους Θεούς. Και αυτό διότι η λογική μέθοδος δεν πρόκειται να καταλήξει σε συμπέρασμα εκτός και αν κάποιος την τροφοδοτήσει με προτάσεις-υποθέσεις για να βγάλει τα συμπεράσματα που θέλει η λογική. Και τότε το ζήτημα μετακυλίεται στο αν οι προτάσεις-υποθέσεις είναι αληθείς.
Αν κάποιος ξεκινήσει με την υπόθεση «δεν υπάρχουν Θεοί» ή «οι Θεοί είναι φυσικές δυνάμεις», τότε «λογικά» θα καταλήξει σε ανόητα συμπεράσματα.
Η Ελληνική Θεολογία χρησιμοποιεί Θεϊκά Αξιώματα και όχι υποθέσεις από το μυαλό του καθενός ανοήτου ανθρώπου. Για την Ελληνική Θρησκεία, λογικό είναι το τί λένε οι Θεοί και όχι το τί λέει ο κάθε ανόητος άνθρωπος.
Η κατανόηση του Θεϊκού Μεγαλείου γίνεται μόνον δια της συνεχούς ενασχολήσεως με τα Ελληνικά Μυστήρια και με την ακλόνητη Πίστη στην Παντοδυναμία των Θεών.
Στην Ελληνική Θρησκεία δεν υπάρχει αέναος και άγονος αμφισβήτησις. Το μόνο που καταφέρνουν να αμφισβητούν οι σκεπτικιστές είναι η ίδια η ύπαρξή τους.
Η ανθρωπίνη λογική είναι όργανον αναζητήσεως και όχι πηγή γνώσεως, ούτε καν υπέρτατο κριτήριο της Θεϊκής Σοφίας.
Θεοί που έχουν πλασθεί από ανοήτους επικουρείους και ευημεριστές, είναι πεπλασμένοι κατά το μέτρο της δικής τους ανθρώπινης μικρότητος. Αποδίδουν την δική τους ανοησία και μικρότητα στους Θεούς.
Αν κάποιος λέει ότι ξέρει τα πάντα για τους Θεούς, ότι δύναται να τους βυθομετρήσει(άρα ξέρει τα πάντα γι’ Αυτούς), τότε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο να μάθουμε για τους Θεούς. Όμως αυτό αποτελεί μεγίστη βλασφημία. Όσες ζωές και αν ζήσουμε, ποτέ δεν θα καταφέρουμε παρά να μάθουμε ελάχιστα για τους Θεούς.
Όσοι αξιώνουν να κρίνουν τον ορατό κόσμο και τον Αόρατο Κόσμο με τα ίδια μέτρα και σταθμά, κατεβάζουν το επίπεδο των Θεών στο δικό τους ανθρώπινο επίπεδο. Αγωνίζονται δια μία χίμαιρα, διότι προσπαθούν να ψηλαφίσουν με τα χέρια τους το Πνευματικό Επίπεδο των Θεών.
Οι Θεοί μέσω των Ιεροφαντών κατήργησαν το φρικτό βασανιστήριο της αμφιβολίας, της αμφισβητήσεως περί του θείου γνώσεως. Οι Θεοί παρέδωσαν στους ανθρώπους τα Αιώνια Δόγματά Των. Δεν χωρεί συγχώρεση στην άγνοια και στην αμφισβήτηση των Αιωνίων Θεϊκών Δογμάτων.
Δόγμα 1ο : Η ανυπαρξία των Θεών είναι αδύνατον να αποδειχθεί
Ερμηνεία: Οι Θεοί είναι ανεξάρτητοι από τους ανθρώπους, από τον χώρο, από τον χρόνο και από τον Κόσμο. Οι Θεοί δεν έχουν την αιτία υπάρξεώς Των έξω εαυτών ούτε υπέρ εαυτών, αλλά απολύτως και μόνον εν εαυτοίς.  
Δόγμα 2ο : Οι Θεοί είναι Αιώνιοι. Οι Θεοί δεν γεννήθηκαν ούτε θα πεθάνουν ποτέ
Ερμηνεία: Οι Θεοί είναι ανεξάρτητοι του χρόνου, δεν είναι πεπερασμένοι. Οι Θεοί είναι αΐδιοι, δηλαδή χωρίς αρχή και τέλος. Οι Κόσμοι γεννώνται και πεθαίνουν, οι Θεοί δεν γεννήθηκαν άρα ούτε πεθαίνουν. Η Ιερά Παράδοση όταν αναφέρει γεννήσεις Θεών, καταγράφει τις Επιφάνειες και τις Ενσαρκώσεις Των, και ουχί την αρχή ή το τέλος Των. 
Δόγμα 3ο : Οι Θεοί είναι αναλλοίωτοι
Ερμηνεία: Οι Θεοί δεν εξελίσσονται. Ότι εξελίσσεται μπορεί να βελτιωθεί, προς το καλύτερο ή να εκφυλιστεί, προς το χειρότερο. Οι Θεοί δεν εξελίσσονται διότι είναι Τέλειοι. Ό,τι είναι τέλειο δεν γίνεται ούτε να βελτιωθεί ούτε να εκφυλιστεί.
Δόγμα 4ο : Οι Θεοί είναι άφθαρτοι
Ερμηνεία: Οι Θεοί δεν αποτελούνται από υλικά στοιχεία όπως οι άνθρωποι και τα ζώα, ώστε να φθαρούν. Η αφθαρσία τους δεν έχει καμμία σχέση με την αφθαρσία της ύλης υπό την έννοια της συνεχούς αναγεννήσεως της φθαρτής ύλης. Οι Θεοί δεν φθείρονται επομένως δεν αναγεννώνται, ούτε αναβιώνουν. 
Δόγμα 5ο : Οι Θεοί είναι απολύτως όμοιοι με τους εαυτούς Των
Ερμηνεία: Η ουσία των Θεών είναι μοναδική στο Σύμπαν. Δεν υπάρχει κάτι άλλο το οποίο μπορεί να ομοιάσει προς τους Θεούς. Το ότι οι Θεοί ομοιάζουν απολύτως και μόνον με τους εαυτούς Των, σημαίνει ότι τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με τους Θεούς.
Δόγμα 6ο : Το όντως Όν είναι ενιαίο
Ερμηνεία: Το όντως Όν είναι η ενσωμάτωση όλων των μορφών που παίρνουν οι Θεοί, και κάθε θεός είναι μία μορφή-πλευρά του όντως Όντος. Δεν τίθεται ζήτημα «ένας ή πολλοί Θεοί». Στους Θεούς υπάρχει συνδυασμός πολλαπλότητος και ενότητος. 
Δόγμα 7ο : Οι Θεοί δεν έχουν αρσενική ή θηλυκή μορφή
Ερμηνεία: Οι αρσενικές και οι θηλυκές μορφές των Θεών υπάρχουν μόνον για να αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος ευκολώτερα τις πλευρές του θείου. Δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό στους Θεούς με την έννοια του ανθρωπομορφισμού, δηλαδή με γενετικά μόρια και χαρακτηριστικά ανθρώπων. Όμως οι Θεοί παίρνουν μορφή ανθρώπου όταν θέλουν να αποκαλυφθούν στους ευσεβείς Έλληνες.
Δόγμα 8ο : Οι Θεοί είναι πανταχού Παρόντες
Ερμηνεία: Οι Θεοί είναι ανεξάρτητοι από τον χώρο. Οι Θεοί δεν περιορίζονται από γεωγραφικά, εθνικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά, φυλετικά σύνορα. Παντού, σε όποιο σημείο του Κόσμου και αν βρίσκεται ο πιστός, μπορεί να Τους καλέσει και Αυτοί θα ανταποκριθούν. Όσοι περιορίζουν την εξουσία των Θεών σε διάφορα είδη συνόρων βλασφημούν τους Θεούς.
 Δόγμα 9ο : Οι Θεοί είναι Παντογνώστες
Ερμηνεία: Οι Θεοί βλέπουν, ακούν και γνωρίζουν τα πάντα. Οι Θεοί μπορούν να ακούν όλους τους ανθρώπους της Γης. Οι Θεοί μπορούν να απαντούν στους ανθρώπους ταυτοχρόνως στην γλώσσα που κατανοεί έκαστος. Οι Θεοί μπορούν να βλέπουν και να καταγράφουν όλες τις πράξεις των ανθρώπων που γίνονται ταυτοχρόνως σε μία χρονική στιγμή.
Δόγμα 10ο : Οι Θεοί είναι Παντοδύναμοι
Ερμηνεία: Οι Θεοί μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτε πάνω από Αυτούς, ή κάτι που να μπορεί να τους εμποδίσει. Οι Θεοί μπορούν να φέρουν τον χρόνο πίσω ή μπροστά.
Ακόμη και αν χαθούν όλοι οι Κόσμοι, όπως χάθηκαν αρκετοί Κόσμοι στην ιστορία του Σύμπαντος, οι Θεοί θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Τίποτε δεν μπορεί να τους υπερνικήσει, διότι δεν υπάρχει τίποτε ισχυρότερο από τους Αθανάτους Θεούς.     
Δόγμα 11ο : Οι Θεοί είναι η ένωση Δημιουργού και Δημιουργίας
Ερμηνεία: Οι Θεοί δεν κείτονται έξω, αλλά ούτε μέσα στο Σύμπαν και στους Κόσμους. Οι Θεοί πληρούν το Σύμπαν και τους Κόσμους. Οι Θεοί δεν είναι δυνατόν να κείτωνται έξω του Σύμπαντος και των Κόσμων διότι δεν υπάρχει τίποτε έξω από το Σύμπαν. Το Σύμπαν είναι χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Το Σύμπαν δεν πρέπει να θεωρείται ως μία σφαίρα έξω από την οποία μπορεί να σταθεί κάτι.
Ούτε οι Θεοί κείτονται μέσα στο Σύμπαν, διότι δεν είναι μικρότεροι από το Δημιούργημά Τους. Εφάπτεται χωρίς να ταυτίζεται ο Δημιουργός με την Δημιουργία.
Δόγμα 12ο : Οι Θεοί δεν είναι φυσικές δυνάμεις
Ερμηνεία: Με τον όρο φυσικές δυνάμεις εννοούμε την βαρύτητα, τον ηλεκτρισμό, κ.α. Η φυσική δύναμη δεν έχει συνείδηση ούτε βούληση, κάτι που αντίκειται με την ιδιοσυστασία των Θείων Όντων. Όποιος ταυτίζει τους Θεούς με φυσικές δυνάμεις βλάπτει την ανθρωπότητα και την νοημοσύνη του. Υβρίζει τους Θεούς.
Δόγμα 13ο : Η Δύναμις των Θεών είναι το απόλυτο ένστικτο επιβιώσεως μέσα στον άνθρωπο και όχι επίκτητο χαρακτηριστικό
Ερμηνεία: Οι Θεοί κατοικούν μέσα στον άνθρωπο. Η ισχύς Των αποτελεί για τον άνθρωπο εγγενές, κληρονομικό ένστικτο επιβιώσεως όπως είναι η αναπνοή. Η Πίστη στην ύπαρξη των Θεών δεν αποτελεί επίκτητο χαρακτηριστικό. Ενυπάρχει.
Δόγμα 14ο : Οι Θεοί δεν είναι αρχέτυπα
Ερμηνεία: Αρχέτυπο είναι το περιεχόμενο του συλλογικού ασυνειδήτου, σύμφωνα με τον Καρλ Γιούνγκ. Ο Γιούνγκ μιλά για παγκόσμιες-συλλογικές εικόνες της ψυχής που κληρονομούνται από γενιά σε γενιά. Αλλά οι Θεοί, μάς διδάσκουν ότι υπάρχουν ασχέτως από το τί πιστεύει ο άνθρωπος ή από το αν υπάρχει άνθρωπος. Η Δύναμίς Των αποκαλύπτεται ως εγγενές ένστικτο στον άνθρωπο. Αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αποτελούν συλλογική σκεπτομορφή, όπως υποστηρίζει ο Γιούνγκ.
Δόγμα 15ο : Οι Θεοί δεν είναι σύμβολα
Ερμηνεία: Οι Θεοί υπάρχουν ανεξαρτήτως από το αν τους τιμά ο άνθρωπος. Συνεπώς είτε οι άνθρωποι δεν κάνουν θυσίες στους Θεούς, είτε δεν τους κάνουν αγάλματα, είτε δεν τους κάνουν Ναούς, οι Θεοί υπάρχουν. Τα ανθρώπινα σύμβολα αποτελούν μέσα ανθρωπίνης εκφράσεως και κατανοήσεως των Θείων Μυστηρίων και ποτέ δεν ταυτίζονται με τους Θεούς.
Δόγμα 16ο : Οι Θεοί δεν είναι θεοποιημένες έννοιες, ούτε ιδέες
Ερμηνεία: Στην αρχαία Ελλάδα οι Πρόγονοι των Ελλήνων, τιμούσαν ωρισμένες έννοιες ως Ιερές. Η Δικαιοσύνη, η Σοφία, ο Ζήλος, η Βία, η Νίκη εθεωρούντο Ιερές έννοιες. Όμως δεν επιτρέπεται να συγχέουμε τις ιδιότητες, τα χαρακτηριστικά και τις δυνάμεις των Θεών με τους Θεούς. Αλλιώς καταλήγουμε στο γελοίο συμπέρασμα ότι θεοποιήσαμε την Σοφία και την ονομάσαμε Θεά Αθηνά. Αυτό αποτελεί μεγίστη ύβρη.
Οι Πρόγονοι των Ελλήνων είχαν την τάση να αναβιβάζουν τις Ιερές έννοιες προς τους Θεούς και ποτέ να υποβιβάζουν τους Θεούς προς τις Ιερές έννοιες. Τιμούσαν την Σοφία με τιμές που μερικές φορές προσιδίαζαν σε Θεούς. Αλλά ποτέ δεν υποβάθμιζαν τους Θεούς στο επίπεδο της Ιεράς εννοίας «Σοφία».
Η Δικαιοσύνη είναι ιδιότητα των Θεών, δεν είναι θεός. Οι ανθρώπινες τιμές προς την Δικαιοσύνη, σε επίπεδο θεού, δεν μετατρέπουν την έννοια της Δικαιοσύνης σε θεά. Η Θέμις είναι Θεά και έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της την δικαιοσύνη. Αυτό αποδεικνύει ότι οι Ιερές έννοιες δεν είναι θεοί.
Δόγμα 17ο : Οι Θεοί δεν είναι θεοποιημένοι άνθρωποι
Ερμηνεία: Η βλασφημία των ευημεριστών ότι δήθεν οι Θεοί είναι θεοποιημένοι άνθρωποι ουδέποτε κατείχε θέση στην Ελληνική Θρησκεία. Αποτελεί την θέση των άθεων και των εχθρών της ανθρωπότητος. Υπήρξαν και θα υπάρξουν ενσαρκωμένοι Θεοί αλλά ποτέ θεοποιημένοι άνθρωποι. Αν κάποιοι απατεώνες αυτοθεοποιούνται ή αν θεοποιούν άλλους απατεώνες σε αυτό δεν φταίνε οι Αθάνατοι Θεοί.
Τέτοιες ενέργειες δεν υποβαθμίζουν τους Θεούς στο επίπεδο του ανθρώπου, αντιθέτως υποβαθμίζουν τον θεοποιημένο άνθρωπο στο επίπεδο του απατεώνος. Οι απατεώνες δεν αποτελούν πηγή γνώσεως για τα περί Θεών και Κόσμου πράγματα.  
Δόγμα 18ο : Άγνωστη στους ανθρώπους η Ουσία των Θεών
Ερμηνεία: Η ουσία-ύλη από την οποία αποτελούνται οι Θεοί δεν είναι δυνατόν να είναι γνωστή σε ανθρώπους. Και όποιος λέει ότι γνωρίζει την ουσία των Θεών είναι ψεύτης και βλάσφημος. Την ουσία των Αθανάτων Θεών γνωρίζουν μόνον οι Αθάνατοι Θεοί. Ουδείς άλλος.
Γνωρίζουμε ως άνθρωποι ότι δεν πρόκειται για άϋλα Όντα με την έννοια της ανυπαρξίας ή του απολύτου κενού. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε να προέλθει τίποτε, από το τίποτε.
Δόγμα 19ο : Οι Θεοί είναι Όντα με συνείδηση και βούληση
Ερμηνεία: Οι Θεοί δεν είναι απαθείς, ούτε αμέτοχοι στα ανθρώπινα πράγματα, όπως ισχυρίζονται ωρισμένοι βλάσφημοι. Έχουν συνείδηση και βούληση ανεπηρέαστη από εξωτερικά αίτια. Όμως στρέφουν την προσοχή Τους προς τους πιστούς που κάνουν θυσίες και τους αποδίδουν τιμές ζητώντας την βοήθειά Τους. 
Δόγμα 20ο : Οι Θεοί είναι Δικαστές και Τιμωροί του κακού και ποτέ γεννήτορες του κακού
Ερμηνεία: Οι Θεοί τιμωρούν αμείλικτα το κακό που κάνουν οι άνθρωποι στον Κόσμο. Η Δικαιοσύνη αποτελεί αποκλειστική ιδιότητά Τους. Οι Θεοί επιτρέπουν στο κακό να υπάρχει ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να επιλέγει μεταξύ αρετής και κακίας. 
Δόγμα 21ο : Το Κακό υπάρχει στον Κόσμο για να αποδεικνύουν οι Θεοί το Μεγαλείο Τους
Ερμηνεία: Το Κακό υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, και μάλιστα ως θεοποιημένη οντότητα κατωτέρα βεβαίως από τους Αθανάτους Θεούς. Αυτό αναγνωρίζεται από την δογματική της Ελληνικής Θρησκείας παρά τις ανοησίες που διαδίδουν ωρισμένοι σύγχρονοι αιρετικοί. Ο Τυφωεύς, ο Αλάστωρ, η Λάμια και η Μορμώ αποτελούν εκφάνσεις του Κακού που αλλάζει συνεχώς μορφές για να εξαπατήσει τους ευσεβείς.
Εξ αιτίας της υπάρξεως του Κακού οι Θεοί επιδεικνύουν το Μεγαλείο και την Δύναμή Τους. Το Κακό δεν υπάρχει για να το τρέμουν οι άνθρωποι, αλλά για να το αποφεύγουν.  
Δόγμα 22ο : Το Πεπρωμένο και η Ελεύθερη Βούληση του ανθρώπου συνυπάρχουν, χωρίς να υπάρχει αντίφασις
Ερμηνεία: Στην Ελληνική Θρησκεία δεν υπάρχει σύγκρουση του Πεπρωμένου και της Ελευθέρας Βουλήσεως. Αν υπήρχε μόνον το Πεπρωμένο τότε οι άνθρωποι δεν θα είχαν καμμία ελεύθερη επιλογή στην ζωή τους, θα ήταν έρμαια, τυφλά όργανα στα χέρια των Θεών.
Αν πάλι δεν υπήρχε Θεία Πρόνοια-Πεπρωμένο-Ειμαρμένη τότε οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να τιμωρούνται ποτέ για τις βλάβες που προκαλούν στους συνανθρώπους και στην Φύση.
Πεπρωμένο και Ελευθέρα Βούληση όχι μόνον δεν συγκρούονται στην Ελληνική Θρησκεία αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και συνυπάρχουν αρμονικά.
Δόγμα 23ο : Τα Θαύματα αποτελούν την Αποκάλυψη της Θείας Παντοδυναμίας
Ερμηνεία: Το Θαύμα δεν αντίκειται ούτε ταυτίζεται με τους φυσικούς νόμους. Τα Θαύματα είναι αποκαλύψεις της Δύναμης των Θεών και δεν αμφισβητούν την Φύση, όπως και η Φύση δεν αμφισβητεί τους Θεούς.
Δόγμα 24ο : Η Επιφάνεια των Θεών γίνεται με την εμφάνιση Τους στους ανθρώπους, όπου και όταν το θέλουν οι Θεοί, με όποια μορφή θέλουν οι Θεοί
Ερμηνεία: Οι ζωντανοί και αληθινοί Θεοί αποκαλύπτονται συνεχώς. Αλλιώς δεν είναι αληθινοί και ζωντανοί Θεοί. Οι Θεοί δεν παραμένουν βουβοί ούτε ακίνητοι. Οι Θεοί δεν παραμελούν τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά. Όμως εμφανίζονται με μορφή που πολλές φορές δεν γίνεται κατανοητή από τους ανθρώπους, ούτε γνωστοποιείται στους ανθρώπους, γιατί έτσι επιλέγουν οι Θεοί. Υπάρχουν Επιφάνειες Θεών για τις οποίες γνωρίζουμε τα πάντα και Επιφάνειες Θεών για τις οποίες δεν γνωρίζουμε τίποτε ή πολύ λίγα πράγματα.   
Δόγμα 25ο : Οι Θεοί δεν ταυτίζονται με τον Κόσμο-Φύση
Ερμηνεία: Οι Θεοί όταν θέλουν, αν θέλουν, κατοικούν μέσα σε δέντρα, ποταμούς, βουνά. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το δέντρο ή το βουνό ή ο ποταμός είναι θεός. Ο πανθεϊσμός δεν συμβιβάζεται με την Ελληνική Θρησκεία. Ο πανθεϊσμός αποτελεί εκφυλισμό και ισοπέδωση της εννοίας του Θείου Όντος. Διότι ισοπεδώνοντας τα πάντα, λέγων ότι τα πάντα είναι θεός, εισάγει από την πίσω πόρτα τον ευημερισμό. Αφού δέντρα, ποτάμια, βουνά είναι θεοί, τότε και ο άνθρωπος είναι θεός. Κάτι που αποτελεί μεγίστη βλασφημία.
Δόγμα 26ο : Οι Θεοί είναι αόρατοι, ασχημάτιστοι και άπειροι
Ερμηνεία: Οι Θεοί δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα, ούτε είναι ορατοί, ούτε δύνανται να περιοριστούν μέσα σε κάτι. Οι άνθρωποι έχοντες περιωρισμένη διάνοια πολλές φορές τους δίνουν ανθρωπίνη μορφή στα αγάλματά τους. Το κάνουν για να έχουν κάποιο σύμβολο λατρείας κατά την διάρκεια των Ιεροπραξιών τους, αλλά σε καμμία περίπτωση μη φαντασθεί κάποιος ότι οι Θεοί έχουν συγκεκριμένη μορφή, ή ότι είναι ορατοί από ανθρωπίνους οφθαλμούς ή ότι μπορεί κάποιος να τους περιορίσει μέσα σε κάποιο χώρο.
Οι Θεοί είναι άπειροι, καταλαμβάνουν όλο τον χώρο και εμπεριέχουν όλο τον χώρο, ποτέ το αντίστροφο. 
Δόγμα 27ο : Οι Θεοί δεν έχουν ανθρώπινα πάθη
Ερμηνεία: Όποτε εμφανίζεται στην Ελληνική Θεολογία κάποιος συγγραφεύς να αποδίδει πάθη στους Θεούς, στην πραγματικότητα αποδίδει τα δικά του πάθη και τις δικές του αδυναμίες στους Θεούς. Όμως οι Θεοί είναι Τέλειοι, ανεξάρτητα από το τί έγραψε και υπό ποία έννοια το έγραψε ένας Όμηρος ή ένας Αριστοφάνης ή ένας Λουκιανός.
Έρωτες, ζήλιες, φόνοι, έχουν την ανθρωπίνη σφραγίδα του συγγραφέως και ποτέ δεν αποτελούν την σφραγίδα των Θεών. Εξαίρεση αποτελούν τα Μυστήρια, όπου για παράδειγμα κατασπαράσσεται το θείο βρέφος-Διόνυσος από τους Τιτάνες, διότι εκεί μέσω αλληγοριών και συμβολισμών αποκαλύπτεται το νόημα των Θεϊκών Μυστηρίων.  
Οι άνθρωποι ήταν, είναι και θα είναι ατελείς. Οι Θεοί ήταν, είναι και θα είναι Τέλειοι. Οι Θεοί δεν βλάπτονται από τις ανθρώπινες μωρίες, όμως οι άνθρωποι τιμωρούνται από τους Θεούς για τις βλασφημίες των. 
Δόγμα 28ο : Η Φύσις είναι Ιερά, Έμψυχος, Ενσυνείδητος και Απαραβίαστος, αλλά όχι θεός
Ερμηνεία: Η Φύσις χωρίς να αποτελεί θεό, είναι η απόδειξις και η αποκάλυψις των Θεών. Η Φύσις ως έμψυχος και ενσυνείδητος αποδεικνύει ότι υπάρχουν όντα που δεν έχουν ανθρώπινη μορφή, αλλά έχουν ανωτέρα συνείδηση από τους ανθρώπους.
Ως εκ τούτου, η Φύσις είναι Ιερά και Απαραβίαστος και η κακοποίησή της από τους ανθρώπους αποτελεί βλασφημία κατά των Θεών. Η κακοποίηση της Φύσεως τιμωρείται μαζί με την άρνηση των Θεών ως τα δύο μεγαλύτερα εγκλήματα που μπορεί να διαπράξει ένας άνθρωπος.
Δόγμα 29ο : Οι Θεοί δεν έχουν αιτία δημιουργίας και είναι αυθύπαρκτοι
Ερμηνεία: Οι Θεοί είναι η πρώτη Αρχή. Είναι το αίτιο δημιουργίας των πάντων. Οι Θεοί αρνούνται παν όριον και παν περιορισμόν. Οι Θεοί αποκλείουν πάσαν ατέλειαν στους Εαυτούς Των.

5 comments:

  1. Φαντάζομαι ότι μισείς τον Ευήμερο.

    ReplyDelete
  2. Ο Σωκράτης που εισήγαγε τα καινά δαιμόνια είτε έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αποικοδόμηση της πίστης στην αξία των θεών είτε απλά εξέφρασε το ρεύμα της αμφιβολίας που άρχισε να κυριαρχεί στην κοινωνία μετά την κάμψη της ηγεμονίας των Αθηναίων. Ανάλογη στάση με τον Σωκράτη κράτησε δυστυχώς στο πεδίο της αρχαίας τραγωδίας και ο Ευριπίδης απαξιώνοντας τα παλαιότερα ιδανικά της πόλης του.
    Η Ελληνική Θρησκεία δεν πέθανε αλλά τελείωσε αυτοκτονώντας σε νεαρή ηλικία.
    Μήπως η αποδυνάμωση της πίστης στους θεούς ήταν αιτία της πολιτικής παρακμής της Αθήνας;
    Εμείς σήμερα όπως και σε άλλες προγενέστερες περιόδους της ιστορίας προσπαθούμε να την φέρουμε και πάλι στη ζωή.

    ReplyDelete
  3. Ακριβώς επειδή η διαδικασία της έλλογου σκέψης (και όχι η λογική καθεαυτή, που είναι το ορθώς σκέπτεσθαι, κάτι όχι αυτονόητο για τον κάθε νου) είναι ανθρώπινη ιδιότητα, μπορεί να χρησιμέψει για την κύρωση ή απόρριψη της αλήθειας των θεϊκών δογμάτων.
    1) Η αποτύπωση της αλήθειας στο νου είναι επίσης μια ανθρώπινη διαδικασία. Συνεπώς η επιβεβαίωση ή απόρριψή της δε μπορεί παρά να γίνει με όρους μιας επίσης ανθρώπινης διαδικασίας που είναι η έλλογη σκέψη.
    2) Λογική σημαίνει ορθώς σκέπτεσθαι. Εάν μια πρόταση αξιώνει να είναι αληθής, τότε αυτόματα είναι μια λογική πρόταση, (αυτό είναι ο ορισμός των λογικών προτάσεων). Κατά προέκταση, εάν το περιεχόμενο μιας πίστης είναι αληθές (ή ψευδές), τότε αυτόματα εμπίπτει εξ ορισμού στο χώρο της λογικής.
    3) Η πίστη δε μπορεί να είναι κριτήριο ή μέτρο για την αλήθεια ενός δόγματος για τον απλό λόγο ότι η αλήθεια στην πίστη προϋποτίθεται.
    4) Τέλος, για κάποιο λόγο που δε γνωρίζουμε, αλλά αξίζει να μας προβληματίσει, φαίνεται πως οι Θεοί συχνά την κοπανάνε από το κρανίο και δε μιλούν άλλο σε πιστούς που βρέθηκαν στην ανάγκη να πάρουν αντιψυχωσικά και που μέχρι πρότινος η κουβεντούλα με αυτούς ήταν στην ημερήσια διάταξη. Φαίνεται πως οι Θεοί έχουν δυσανεξία στην αλοπεριδόλη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Υπονοείς δηλαδή οτι ο Σωκράτης ήταν ένας σχιζοφρενής;

      Delete
    2. Όχι, λέω πως αν η πίστη είναι προϊόν θείας καθοδήγησης (αυτό υπαινίσεται το κείμενο που την αντιδιαστέλλει με τη λογική ως μια λειτουργία του νου) δε θα είχε λόγο να επηρρεάζεται από τροποποιητές της νευροδιαβίβασης του εγκεφάλου. ΟΙ ψυχωσικοί είναι απλά ένα μοντέλο που προσφέρεται για μια τέτοια υπόθεση εργασίας. Πως ξέρουμε άλλωστε ότι οι δική τους πίστη είναι ψεύτικη ενώ των υπολοίπων αληθινή;

      Delete