Η πολυπλοκότητα της τριγωνικής σχέσεως Ουκρανίας-Συρίας-Ρωσσίας

Μία από τις πιό ενδιαφέρουσες εξελίξεις στην ρωσσο-ουκρανική κρίση, είναι η στάση του Σύριου προέδρου Άσσαντ από την μία πλευρά, και στους Έλληνες υποστηρικτές του από την άλλη.

Αν κάποιοι υποστηρίζουν την στάση του Άσσαντ σήμερα, επειδή τον υποστήριξαν στην εσωτερικό πόλεμο στην Συρία, δεν έχουν ιδέα από διεθνείς σχέσεις. Οι μπααθιστές της Συρίας, κόμμα που κυβερνά με επικεφαλής τον Άσσαντ, έχουν περισσότερα κοινά στοιχεία με τους εθνικιστές της Ουκρανίας, παρά με τις υπερεθνικές αυτοκρατορικές αντιλήψεις του Πούτιν.

Ο πρόεδρος Άσσαντ ζήτησε βοήθεια από την Ρωσσία το 2015 για να σώσει την Συρία από την συμμαχία τζιχαντιστών-Δύσεως, τώρα όμως στέλνει στρατιωτική βοήθεια, προφανώς από υποχρέωση, εις βάρος την εθνικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.

Οι Έλληνες υποστηρικτές του Άσσαντ αντί να κατασκευάζουν στην φαντασία τους οριζόντιες ιδεολογικές συμμαχίες, πρέπει να κατανοήσουν ότι επειδή ο Άσσαντ και η Ρωσσία συμμάχησαν κατά της Δύσεως και τζιχαντιστών, δεν σημαίνει ότι η Ρωσσία γενικώς υποστηρίζει την εθνική ανεξαρτησία των χωρών. Ούτε ότι ο Άσσαντ θα υποστηρίξει μία άλλη χώρα εις βάρος των ισλαμιστών. Το κάνουν όπου τους συμφέρει.

Το ότι ο Άσσαντ πολέμησε τους Τσετσένους μέσα στην Συρία, δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεργαστεί με Τσετσένους εις βάρος της Ουκρανίας. Το ότι οι ΗΠΑ πήγαν να διαλύσουν την Συρία και να καταστρέψουν την εθνική της κυριαρχία, δεν σημαίνει ότι στην Ουκρανία, με άλλα προσχήματα, έχουν πρόβλημα να υποστηρίξουν την εθνική ανεξαρτησία απέναντι στην Ρωσσία.

Στις διεθνείς σχέσεις εκτός του ότι δεν υπάρχουν μόνιμοι σύμμαχοι, υπάρχουν πολύπλοκες τριγωνικές σχέσεις όπως στην περίπτωση Ουκρανίας-Συρίας-Ρωσσίας.