Οι διπλωματικές απαιτήσεις του πολυπολικού κόσμου πρέπει να εκκινούν από θέση ισχύος και όχι από θέση αδυναμίας

 

Το θεμελιώδες λάθος της διπλωματίας των χωρών του πολυπολικού κόσμου είναι ότι ξεκινούν από θέσεις αμύνης επιτρέποντας στην διπλωματία του μονοπολικού κόσμου να επιτίθεται με θράσος.

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μπλίνκεν απαιτούσε με θράσος από την Κίνα να μην βοηθά την Ρωσσία στο Ουκρανικό μέτωπο, την στιγμή που οι ΗΠΑ θεωρούσαν δεδομένο ότι θα βοηθούν για όσο χρειαστεί την Ουκρανία με όσους πόρους χρειαστεί.

Το ίδιο κάνει τώρα η κυβέρνηση Τράμπ στο Μεσανατολικό μέτωπο. Εκλαμβάνει ως δεδομένο ότι το Ιράν πρέπει να σταματήσει να βοηθά τους Χούθι, ενώ οι ΗΠΑ θα ενισχύουν αφειδώς το Ισραήλ με ό,τι χρειαστεί.

Αυτό το δομικό διπλωματικό ελάττωμα πρέπει να αντιστραφεί. Η Κίνα πρέπει να απαιτεί να διακοπεί η δυτική βοήθεια προς την Ουκρανία, ενώ συγχρόνως η Κίνα δεν θα διακόπτει την βοήθεια προς την Ρωσσία.

Το ίδιο πρέπει να πράξει και το Ιράν. Να παράσχει αδιάλειπτη στρατιωτική βοήθεια στους Χούθι, και συγχρόνως να απαιτεί διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ.

Το αν θα γίνει αποδεκτή μία διπλωματική απαίτηση είναι πρόβλημα πολλών μεταβλητών. Αλλά αποτελεί θεμελιώδες διπλωματικό λάθος να εκκινούν διαπραγματεύσεις από θέσεις που προσβάλλουν τον πολυπολικό κόσμο.