Ακομμάτιστες και ανοργάνωτες διαδηλώσεις για τα Τέμπη -- Καλύτερα δυσάρεστοι παρά εθελοτυφλούντες

 

Κάποιες αλήθειες για τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη πρέπει να λέγωνται, ακόμη και αν γίνουμε δυσάρεστοι. Καλύτερα δυσάρεστοι, παρά εθελοτυφλούντες.

Όσοι ακομμάτιστοι «οργανωτές» έκαναν εκκλήσεις για διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών ήθελαν να προσέλθει πολύς κόσμος στις συγκεντρώσεις, αλλά ανοργάνωτος κόσμος.
Χωρίς πολιτικές διεκδικήσεις, και κυρίως χωρίς πολιτική οργάνωση.

Εν ολίγοις επιθυμούν μνημόσυνα, πολιτική επαιτεία, και όχι πολιτική ανατροπή. Άλλωστε αυτό δήλωσαν κάποιοι εκ των συγγενών των θυμάτων.

Η κουτοπόνηρη σκέψη που έχουν στο μυαλό τους είναι ότι έτσι θα συγκεντρώσουν πολύ κόσμο, και όντως συγκέντρωσαν, αλλά ανοργάνωτο κόσμο, ο οποίος διαλύθηκε άμεσα και εύκολα με τις πρώτες χειροβομβίδες κρότου-λάμψεως.

Με τέτοια αντίληψη περί διαδηλώσεων, είναι αμφίβολο αν θα ξανασυγκεντρωθεί τόσος κόσμος. Οι παλαιότεροι που συμμετείχαν στις μεγάλες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις το 2010-2012, θυμούνται πόσο κόστισε η ανοργανωσιά και το ακομμάτιστο-απολίτικο πλήθος.

Το θετικό ενός ακομμάτιστου καλέσματος σε διαμαρτυρία, είναι ότι εύκολα συγκεντρώνεται μεγάλο πλήθος. Το αρνητικό είναι ότι το ανοργάνωτο πλήθος υποχωρεί πολύ εύκολα, η διαμαρτυρία του δεν έχει ούτε διάρκεια, ούτε ένταση, ούτε αντοχή, ούτε ξεκάθαρη στόχευση.

Επειδή οι ακομμάτιστοι «οργανωτές» δεν ξέρουν, ούτε θέλουν να καθοδηγήσουν τον κόσμο, νομίζουν ότι αυτό που κάνουν θα έχει αποτέλεσμα.

Έτσι όμως ενταφιάζουν τον σκοπό των διαδηλώσεων και εισαγάγουν στο συλλογικό υποσυνείδητο του διαμαρτυρομένου πλήθους την κουτοπόνηρη συμπεριφορά του απολίτικου, του ερασιτέχνου, του αφελούς, του άπειρου πολίτου που δεν μπορεί να κερδίσει καμμία μάχη στους δρόμους.

Με αυτή την «στρατηγική» το μόνο που θα επιτύχουν είναι να παραπεμφθούν ένα-δύο πολιτικά πρόσωπα σε δίκη, σε βαθμό πλημμελήματος, και αν καταδικαστούν, η ποινή θα έχει ανασταλτικό χαρακτήρα. Μία οπή εις το ύδωρ.

Όταν κατεβαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους, και ένα τόσο ογκώδες πλήθος διασχίζει την οδό Σταδίου, είναι πολύ εύκολο να ξεσπάσει πανικός, και να ποδοπατηθούν άνθρωποι.

Όταν δεν υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, επειδή ακομμάτιστοι «οργανωτές» επιθυμούν να προσέλθει μεγάλο πλήθος, αλλά αρνούνται την μαζική οργάνωση, κάποια στιγμή κάτι κακό θα συμβεί.

Όταν δεν υπάρχουν ομάδες περιφρουρήσεως που να μπορούν να αντιταχθούν στους πραιτωριανούς και να προφυλάξουν το πλήθος ώστε να μην πανικοβληθεί, επειδή οι «οργανωτές» των συλλαλητηρίων δεν επιθυμούν κόμματα και οργανώσεις, κάποια στιγμή θα θρηνήσουμε αθώα θύματα λόγω πολιτικής ανοησίας των ακομμάτιστων και ανοργάνωτων «οργανωτών», οι οποίοι έχουν αναγάγει την ανοργανωσιά σε ύψιστη πολιτική αξία.

Είναι ντροπή 3000 ωργανωμένοι πραιτωριανοί να μπορούν να διαλύσουν ένα πλήθος 500 χιλιάδων διαδηλωτών. Οι πραιτωριανοί είναι εκπαιδευμένοι να πανικοβάλλουν τον κόσμο για να διαλυθεί, και να μην πανικοβάλλωνται οι ίδιοι όταν παρατάσσονται απέναντι σε ένα τεράστιο πλήθος.

Το αντίστροφο ισχύει για το ανοργάνωτο πλήθος. Πανικοβάλλεται εύκολα, χωρίς να μπορεί να πανικοβάλλει τους πραιτωριανούς.

Την επομένη φορά που οι συγγενείς των νεκρών θα ζητήσουν την συνδρομή του κόσμου σε μία διαδήλωση, είτε να οργανώσουν με ασφάλεια τους διαδηλωτές, είτε να μην παίζουν με την ασφάλεια ενός ανοργάνωτου πλήθους, στο όνομα της ακομμάτιστης συγκεντρώσεως.

Είναι απαράδεκτο να κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας στους σιδηροδρόμους, και την ίδια στιγμή να πράττουν το ίδιο ακριβώς στις διαδηλώσεις. Δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας για τις διαδηλώσεις. Η διαδήλωση δεν είναι περίπατος, είναι πολιτική μάχη.

Με το να μετατρέπουν την άγνοια κινδύνου σε ύψιστη αξία του συγκεντρωμένου πλήθους, θα φέρουν ευθύνες σε περίπτωση που πανικοβληθεί και ποδοπατηθεί το συγκεντρωμένο πλήθος. Ο ερασιτεχνισμός τους θέτει σε κίνδυνο τον απλό ανοργάνωτο κόσμο.

Το «όχι στα κόμματα και στις οργανώσεις» για το έγκλημα των Τεμπών, συνεπάγεται «ναι στο ξύλο και στον πανικό από τους πραιτωριανούς».