Δεν υπήρξε καμμία αμερικανική προδοσία στο ουκρανικό ζήτημα, υπήρξε επανάληψη της διπλωματικής ιστορίας

 

Η άγνοια της διπλωματικής ιστορίας επιφέρει πολλά κακά στους αδαείς.

Όσοι ανόητοι υποστηρικτές του Ζελένσκυ ωρύονται με φράσεις όπως προδοσία, ο Τράμπ είναι φιλορώσσος, κλπ, φαίνεται ότι ξεχνούν τί έγινε επί προεδρίας Νίξον με τον Μάο Τσε Τουνγκ.

Ο πρόεδρος Νίξον έστειλε τον Κίσσινγκερ να διαπραγματευτεί μία προσέγγιση ΗΠΑ-Κίνας με σκοπό να απομακρυνθεί η Κίνα διπλωματικώς από την Σοβιετική Ένωση, και να διασπαστεί το κομμουνιστικό στρατόπεδο.

Από την μεριά του ο Μάο ήθελε να τερματιστεί η αμερικανική υποστήριξη προς την Ταϊβάν, ως αντάλλαγμα για την κινεζική απομάκρυνση από την ΕΣΣΔ.

Αποχαρακτηρισμένα αποσπάσματα αυτών των μυστικών συνομιλιών δείχνουν ότι ο Κίσσινγκερ δήλωνε ότι οι ΗΠΑ δεν θα εμπόδιζαν την κατάληψη της Ταϊβάν από την Κίνα.

Τελικώς επετεύχθη η διάρρηξη των σχέσεων ΕΣΣΔ-Κίνας και η προσέγγιση ΗΠΑ-Κίνας.

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους ανακοίνωσαν το 1972 την One-China policy, ήτοι ότι αναγνωρίζουν μία ενιαία Κίνα και ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας. Ασχέτως αν αρκετές δεκαετίες μετά άλλαξαν στάση διότι κατέρρευσε το κομμουνιστικό στρατόπεδο.

Συνεπώς δεν υπήρξε καμμία προδοσία, ούτε τότε με την Ταϊβάν, ούτε τώρα με την Ουκρανία. Απλούστατα το συμφέρον των ΗΠΑ εκείνης της εποχής υπερακόντιζε το συμφέρον της Ταϊβάν.

Σήμερα φαίνεται ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να επαναλάβουν την ίδια διπλωματική επιτυχία, αλλά αντιστρόφως. Να απομακρύνουν την Ρωσσία από την Κίνα με αντάλλαγμα την διακοπή της αμερικανικής υποστηρίξεως προς την Ουκρανία.

Το συμφέρον των ΗΠΑ υπερακοντίζει το συμφέρον της Ουκρανίας. Είναι αδιανόητο να πιστεύει κάποιος φιλο-ουκρανός ότι όλοι οι Αμερικανοί πολιτικοί θα συνεχίζουν εσαεί να θέτουν το ουκρανικό συμφέρον πάνω από το αμερικανικό.

Η διπλωματική ιστορία βρίθει αναλόγων περιστατικών.