Εφόσον ο πόλεμος Ρωσσίας-Ουκρανίας διεθνοποιήθηκε, πρέπει να διευρυνθεί το διαπραγματευτικό πλαίσιο για την ειρήνη συμπεριλαμβάνοντας πολλές χώρες του πολυπολικού κόσμου

Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να διαπράξει η ρωσσική διπλωματία στις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ είναι να περιορίσει το πλαίσιο συζητήσεων στο ζήτημα της Ουκρανίας.

Από την στιγμή που στον πόλεμο ενεπλάκη η ΕΕ, και τώρα ζητά να εμπλακεί η Τουρκία ως εγγυητής της ευρωπαϊκής ασφαλείας, είναι απαράδεκτο η Ρωσσία να μην ανοίξει άλλα διπλωματικά μέτωπα.

Η ρωσσική διπλωματία σε συνεργασία με την Ιρανική κυβέρνηση, πρέπει να ανοίξουν το ζήτημα των εγγυήσεων ασφαλείας που πρέπει να παράσχει η Δύση στο Ιράν. Διότι αν η Δύση κλείσει το ρωσσο-ουκρανικό μέτωπο, τίποτε δεν την εμποδίζει να ανοίξει πολεμικό μέτωπο εις βάρος του Ιράν.

Η ρωσσική διπλωματία πρέπει να συμπεριλάβει στις διαπραγματεύσεις το ζήτημα των κυρώσεων εις βάρος της Βορείου Κορέας. Σε συνεργασία με την Βορειο-Κορεατική κυβέρνηση πρέπει να απαιτήσει από την Δύση παροχή εγγυήσεων ασφαλείας για την Βόρειο Κορέα.

Η ρωσσική διπλωματία πρέπει να εμπλέξει στις διαπραγματεύσεις και την Κίνα, απαιτώντας από την Δύση εγγυήσεις ασφαλείας ότι δεν θα επέμβει στρατιωτικώς στην Ταϊβάν, σε περίπτωση συρράξεως Κίνας-Ταϊβάν.

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα (δεν εννοούμε την κυβέρνηση), μέσω μη-κρατικών οργανώσεων, δια της δημοσίας διπλωματίας, πρέπει να απαιτήσει εγγυήσεις ασφαλείας από την Δύση για την Ελλάδα και την Κύπρο απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.

Η γνωστή ευρωπαϊκή και νατοϊκή επωδός, "βρείτε τα μεταξύ σας", αν ισχύει για Ελλάδα-Τουρκία, θα πρέπει να ισχύει και για Ρωσσία-Ουκρανία. Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Δεν είναι δυνατόν να γίνουν διαπραγματεύσεις με συμμετοχή ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, όπου η Ελλάδα ως μέλος των δυτικών υποδομών, θα παράσχει εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία, και την ίδια στιγμή δεν θα απαιτεί εγγυήσεις ασφαλείας για τον εαυτό της και την Κύπρο.

Δεν είναι δυνατόν να δεσμευτούμε ότι θα πολεμήσουμε στο πλευρό της Τουρκίας υπέρ της Ουκρανικής εδαφικής ακεραιότητος, και την ίδια στιγμή να αδιαφορούμε για την Ελληνο-Κυπριακή ακεραιότητα.

Αυτό ζητά η διπλωματία της ΕΕ. Όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να πολεμήσουν στο πλευρό της Ουκρανίας σε περίπτωση επαναλήψεως των εχθροπραξιών με την Ρωσσία.

Η διπλωματική παράνοια που επκρατεί στους κυβερνητικούς κύκλους των Αθηνών, δεν επιτρέπεται να μετατραπεί σε δεσμευτική διεθνή συνθήκη.

Γι' αυτό πρέπει μέσω ανεπισήμων διαύλων επικοινωνίας με την Ρωσσική κυβέρνηση να τεθεί ζήτημα διευρύνσεως του διαπραγματευτικού πλαισίου. Επίσης πρέπει να υπάρξει επικοινωνία με την Ιρανική και την Κινεζική κυβέρνηση ώστε να ανοίξουν πολλά ζητήματα που να καταλήξουν σε μία νέα Γιάλτα.

Από την στιγμή που η ΕΕ και το ΝΑΤΟ διεθνοποίησαν τον πόλεμο μεταξύ Ρωσσίας και Ουκρανίας, το διαπραγματευτικό πλαίσιο δεν μπορεί να περιοριστεί στο τί εγγυήσεις θα λάβει η Ουκρανία. Πρέπει να είναι ένα διεθνοποιημένο διπλωματικό πλαίσιο που να συμπεριλάβει πολλές χώρες του πολυπολικού κόσμου.

Πρέπει να διευρυνθεί στο τί εγγυήσεις ασφαλείας θα λάβουν το Ιράν, η Κίνα, η Βόρειος Κορέα, οι Παλαιστίνιοι, ο Λίβανος, η Ελλάδα, η Κύπρος, και φυσικά η Ρωσσία.

Αν η ρωσσική διπλωματία εμμείνει στην μέχρι τώρα τακτική της, θα υποστεί στρατηγική ήττα σε βάθος χρόνου. Το ελάχιστο που πρέπει να απαιτεί είναι η διάλυση του ΝΑΤΟ.