Όπως το είχαμε προβλέψει, για κάθε νέα κυβίστηση όπως αυτή με τις μάσκες, ο
Ρανταπλάν της λοιμωξιολογίας θα χρησιμοποιεί την ίδια δικαιολογία, "τα
δεδομένα αλλάζουν, υπάρχει αβεβαιότητα, κλπ".
Από εδώ και πέρα αυτό θα επαναλαμβάνει, όση κοινωνική καταστροφή και να
προξενήσει.
Ο Nassim Nicholas Taleb είχε δίκιο
στο βιβλίο του, Skin in the Game - Hidden Asymmetries in Daily Life
"Αν ένας δρών ενθυλακώνει οφέλη από μία πολιτική που θεσπίζει, χωρίς
να αναλαμβάνει κάποιο ρίσκο, οι οικονομολόγοι το θεωρούν πρόβλημα ελλιπών
κινήτρων.
Αντιθέτως ο Taleb θεωρεί
ότι είναι πρόβλημα ασυμμετρίας. Ένας δρών απολαμβάνει τα οφέλη, ενώ κάποιος
άλλος υπόκειται στις συνέπειες των κινδύνων.
If an actor pockets some rewards
from a policy they enact or support without accepting any of the risks,
economists consider it to be a problem of "missing incentives". In
contrast, to Taleb, the problem is more fundamentally one of asymmetry: one
actor gets the rewards, the other is stuck with the risks."
Αυτό κάνει ο Τσιόδρας και η συμμορία των "ειδικών". Απολαμβάνουν
τα οφέλη της προβολής, των αξιωμάτων, των υψηλών μισθών, αλλά δεν υπόκεινται
στις τιμωρίες και στις ζημίες που οφείλει να υποστεί κάποιος σε περίπτωση
αποτυχίας.
Είναι πρόβλημα αντεστραμμένου μηχανισμού επβραβεύσεως ή τιμωρίας.
Επιβραβεύονται οι ηλίθιοι και ανίκανοι, και τιμωρούνται οι σοφοί και ικανοί.
Στο έργο του James Fraser, Ο Χρυσός Κλώνος (The Golgen Bough), αναφέρεται ότι στην Αφρική, στις
παλαιές εποχές, υπήρχε ο φύλαρχος που συγχρόνως ήταν μάγος και βροχοποιός. Είχε
τεράστια εξουσία και πλούτο, διότι η φυλή περίμενε απ' αυτόν να φέρει την
πολυπόθητη βροχή με τα μαγικά του. Αν τα κατάφερνε, συνέχιζε να απολαμβάνει την
εξουσία του. Αν όμως αποτύγχανε να φέρει
την βροχή, είτε εξορίζετο, είτε εθανατόνετο.
Ο Τσιόδρας στην χειροτέρα των περιπτώσεων, θα παραιτηθεί από την
συγκεκριμένη θέση και θα συνεχίσει την σταδιοδρομία του ως δημόσιος υπάλληλος
μέχρι να συνταξιοδοτηθεί.
Αρκετός κόσμος δεν γνώριζε ή λησμόνησε ότι επί υπουργίας Αβραμόπουλου
συμμετείχε ως σύμβουλος στο υπουργείο υγείας, και είναι συνυπεύθυνος για το
σκάνδαλο-έγκλημα της γρίπης των πτηνών με τα αχρείαστα και άχρηστα εμβόλια, και
την θανάτωση εκατομμυρίων υγιών πτηνών.
Όσο δεν υπάρχει ορθολογικός μηχανισμός επβραβεύσεως ή τιμωρίας που να
τιμωρεί τους ανικάνους, τόσο η "ιατρική" θα ολισθαίνει στο σόφισμα
"better safe than sorry".
Με αυτή την διεστραμμένη "λογική" βαδίζουμε, και είναι αυτή η
λογική που οδήγησε την ηθοποιό Angelina Jolie να κάνει
προληπτική διπλή μαστεκτομή. Το διαφήμισε κιόλας!
Με την ίδια λογική όλοι οι άνδρες πρέπει να κάνουν προληπτική αφαίρεση
γεννητικών αδένων για να γλυτώσουν από τον καρκίνο των όρχεων. Το τραγικό δεν
είναι η επιλογή της Jolie,
αλλά το ότι υπάρχουν τσαρλατάνοι-"ιατροί" που έδωσαν την συγκατάθεσή
τους και προχώρησε σε ένα τέτοιο ατόπημα.
Αυτό άλλωστε ήταν και το σόφισμα του Τσιόδρα, "επειδή δεν ξέρω το πόσο
επικίνδυνος είναι ο ιός, σας έκλεισα όλους μέσα για προληπτικούς λόγους".
Προφανώς ο κάθε Τσιόδρας μπορεί να σκέφτεται με τέτοιο εγκληματικό τρόπο,
διότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει μία κοινωνία που να του απαντά, "Αν όμως
κάνεις λάθος, θα σε κρεμάσουμε ανάποδα".
...................................................................
In very old days the chief was the
great Rain-maker of the tribe. Some chiefs allowed no one else to compete with
them, lest a successful Rain-maker should be chosen as chief.
There was also another reason: the
Rain-maker was sure to become a rich man if he gained a great reputation, and
it would manifestly never do for the chief to allow any one to be too rich.
The Rain-maker exerts tremendous
control over the people, and so it would be most important to keep this
function connected with royalty.
But if the career of a magician and
especially of a rain-maker offers great rewards to the successful practitioner
of the art, it is beset with many pitfalls into which the unskilful or unlucky
artist may fall.
The position of the public sorcerer
is indeed a very precarious one; for where the people firmly believe that he
has it in his power to make the rain to fall, the sun to shine, and the fruits
of the earth to grow, they naturally impute drought and dearth to his culpable
negligence or wilful obstinacy, and they punish him accordingly.
Hence in Africa the chief who fails
to procure rain is often exiled or killed.
No comments:
Post a Comment