Η άλλοτε ρητή και
άλλοτε σιωπηρή παραδοχή της δημοκρατικής ισότητος είναι ότι υπάρχουν κακοί
ολιγάρχες που εμποδίζουν τους κατώτερους πολίτες να ανέλθουν κοινωνικώς διότι
δεν θέλουν να μοιραστούν τα πλούτη και την εξουσία τους. Η εν λόγω παραδοχή επί
αιώνες αποτελεί την πολεμική κραυγή των δημοκρατών.
Ιστορικώς έχει
αποδειχθεί ότι ο θεσμοθετημένος εξισωτισμός καταλήγει ο μέσος πολίτης να εξισώνεται
προς τα κάτω, με περισσότερο βλάκες και περισσότερο πτωχούς από τον ίδιο.
Η θεσμοθετημένη
ισότητα καταλήγει στην χειροτέρευση της ζωής των πτωχών. Οι υποστηρικτές της ισότητος υπονοούν ότι οι πτωχοί θα ανέλθουν κοινωνικώς, αλλά στην πραγματικότητα
κατέρχονται οι πάντες στο επίπεδο του πτωχού και του αδύναμου.
Με την επιβεβλημένη
ισότητα οι πολίτες δεν έχουν κανένα κίνητρο να διαφοροποιηθούν προς το
καλύτερο. Αντιθέτως διαφοροποιούνται προς το χειρότερο. Δεν καταβάλλουν προσπάθεια
να βελτιωθουν φυλετικώς και πολιτισμικώς.
Η χειρότερη συνέπεια
της θεσμοθετημένης ισότητος είναι ότι επεκτείνεται σε ζητήματα θρησκείας,
πολιτισμού, φυλής, εθνότητος, πολιτογραφήσεως, ξεφεύγοντας από το αρχικό
πλαίσιο αντιπαραθέσεως μεταξύ δημοκρατικών και ολιγαρχικών.
Η πρόσφατη εξισωτική εμπειρία των Ελλήνων πολιτών με τους λαθροεποίκους θα έπρεπε να έχει διαλύσει κάθε αυταπάτη περί ισότητος.
Η πρόσφατη εξισωτική εμπειρία των Ελλήνων πολιτών με τους λαθροεποίκους θα έπρεπε να έχει διαλύσει κάθε αυταπάτη περί ισότητος.
Το επιχείρημα των
υποστηρικτών της εισβολής και νομιμοποιήσεως εκατομμυρίων αλλοφύλων στην
Ελλάδα, ήταν η ανάγκη επιδείξεως ανθρωπισμού και η ανάγκη νομιμοποιήσεως των
«μεταναστών». Στην συνέχεια η απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων στους «μετανάστες»,
ήτοι η πολιτική εξίσωση με τους γηγενείς κατοίκους.
Το αποτέλεσμα αυτής
της πολιτικής ήταν να εξισωθεί ο Έλλην πολίτης προς τα κάτω με τον λαθροέποικο.
Και αυτό γίνεται σε όλη την Ευρώπη και
στην Δύση.
Οι δημοκράτες όταν
ακούν την λέξη ισότητα, αμέσως ενεργοποιούν έναν συνειρμικό κάθετο συγκριτικό
άξονα, που τους ωθεί να πιστεύουν ότι κινδυνεύουν από την ολιγαρχία. Δεν
αισθάνονται κίνδυνο από την οριζόντια εξίσωση με αλλοεθνείς. Το αποτέλεσμα της
ιδεολογικής τους εμμονής με την ισότητα
είναι να εξισώνωνται προς τα κάτω με τους αλλοεθνείς εισβολείς.
Τα κράτη του δυτικού
κόσμου αντί να ενσωματώνουν τους λαθροεποίκους και να τους αναβιβάζουν στο
επίπεδο των ιθαγενών όπως υπόσχονται οι δημαγωγοί του μαζικού εποικισμού,
μετατρέπουν τις κοινωνίες τους σε τριτοκοσμικές χώρες.
Η νομική και πολιτική
εξίσωση των λαθροεποίκων με τους γηγενείς πολίτες, κατέληξε στον νομικό,
οικονομικό, και πολιτικό υποβιβασμό των γηγενών πληθυσμών. Ας κοιτάξει κάποιος
το κέντρο της Αθήνας και των πρωτευουσών του δυτικού κόσμου. Ας κοιτάξει
κάποιος το Λονδίνο, μετετράπη σε τριτοκοσμική πόλη.
Αλλά ουδείς δημοκράτης
απέδωσε μομφή στην ισότητα. Ουδείς δημοκράτης θεώρησε σωστό να επανεξετάσει την
στάση του έναντι της ισότητος. Πολλοί εξ αυτών κατηγορούν ιδρύματα όπως του Τζώρτζ
Σόρος, την Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τον σιωνισμό, τους μασόνους, την μαρξιστική
σχολή της Φραγκφούρτης, αλλά ποτέ μα ποτέ την δημοκρατική αντίληψη περί
ισότητος.
Όταν στο Άγαλμα της Ελευθερίας
στις ΗΠΑ υπάρχει η επιγραφή:
«Δώστε μου τους κουρασμένους σας, τους φτωχούς
σας,
τις άμορφες μάζες σας που λαχταράνε να
αναπνέουν ελεύθερα,
τα άθλια απορρίμματα που βρίθουν στις ακτές
σας.
Στείλτε μου τους άστεγους, τους
θαλασσοδαρμένους.
Σηκώνω τον πυρσό μου δίπλα στην χρυσή πύλη»,
μία κοινωνία με τέτοια
ιδεώδη, έχει βάλει πλώρη για αφανισμό. Αντί να υπάρχει επιγραφή που να λέει,
«Δώστε μου τους δυνατούς, τους ευφυείς, τους υγιείς, τους τολμηρούς», η Αμερική
συλλέγει αδιακρίτως ανθρώπους απ’ όλα τα μέρη της γής, χωρίς ποιοτικά κριτήρια.
Η χώρα τους θα καταλήξει στον γκρεμό γεμάτη από αδυνάμους, ηλιθίους, και
αρρώστους.
Όπως υπάρχει πολιτική
ανισότητα, υπάρχει και οικονομική ανισότητα, και διανοητική, και θρησκευτική,
και φυλετική, και πολιτισμική. Οι υποστηρικτές της ισότητος αποσιωπούν σε πόσα
πεδία επιζητούν την ισότητα.
Αν απορρίπτουν την
κοινωνική και πολιτική ανισότητα, μήπως αποδέχονται την οικονομική ανισότητα;
Την φυλετική; Την θρησκευτική; Την εθνική; Προφανώς όχι. Επιζητούν την ισότητα
σε όλα τα πεδία. Η ισότητα δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα πεδίο, ούτε σε μία
χώρα. Διευρύνεται. Αποκτά διεθνή
χαρακτηριστικά.
Απόρροια της
δημοκρατικής ισότητος είναι η Ελλάδα και άλλα κράτη που έχουν πληγεί από τον ιό
της ισότητος να μην μπορούν να προβάλλουν αντίσταση στον βιολογικό και
πολιτισμικό αφανισμό τους. Μόλις κάποιος καθεστωτικός απολογητής απειλήσει την
κοινωνία με το αντιρατσιστικό του ρόπαλο, στο όνομα της ισότητος, οι δημοκράτες
σιωπούν φοβισμένοι, τραυματισμένοι από ενοχικά συμπλέγματα.
Αν οι δημοκράτες
διέθεταν ένστικτα επιβιώσεως, θα απαιτούσαν από μία Συντακτική Εθνοσυνέλευση να
θεσπίσει ειδικό άρθρο που να περιλαμβάνει προνόμια
και ασυλίες των Ελλήνων έναντι των
αλλοφύλων που ζούν στην Ελλάδα. Και αν διέθεταν το ορμέμφυτο της υπεροχής, θα απαιτούσαν προνόμια και ασυλίες για τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό.
Τέτοιες διατάξεις
υπάρχουν στον ισλαμικό και στον εβραϊκό κώδικα, και παρέχουν προνόμια και
ασυλίες των μουσουλμάνων και των εβραίων έναντι των αλλοθρήσκων.
Εμείς, ως
Αριστοκράτες, απαιτούμε θέσπιση προνομίων και ασυλιών, που νομιμοποιούν την
ανισότητα έναντι των μη-Ελλήνων.
Στην Ελλάδα προς το
παρόν δεν υπάρχει ισχυρό αριστοκρατικό κίνημα κατά της ισότητος. Αλλά η
υπεράσπιση της φυσικής ανισότητος έχει ευρεία υποστήριξη σε πολλά στρώματα της
κοινωνίας.
Αν θέλουμε να
επιβιώσουμε ως έθνος πρέπει να θεσμοθετήσουμε την ανισότητα σε ζητήματα
θρησκείας, φυλής, πολιτισμού, εθνότητος, πολιτογραφήσεως.
Ο Ελληνισμός και το
Ελληνικό Έθνος δεν επιτρέπεται να ισοπεδώνεται, και να εξισώνεται προς τα κάτω
εξ αιτίας της αρρωστημένης αντιλήψεως περί ισότητος που κατατρέχει την Ευρώπη
και την Δύση.
Eύγε Ιφικράτη!
ReplyDeleteΕυστοχος και διαυγης "λακωνιζοντας" και "αριστοτελιζοντας"
ReplyDelete