Παρά το ότι θεωρώ ότι ο Ν. Φίλης είναι γενίτσαρος και μισέλλην, και στηρίζω τις κινητοποιήσεις του Ποντιακού Ελληνισμού, εν τούτοις θα διαφωνήσω με την προσωποποίηση του στόχου.
Να δούμε τα πράγματα στην ιστορική και πολιτική τους προοπτική. Η γενοκτονία των Ποντίων ανεγνωρίσθη από την ουλή των Ελλήνων το 1994.
Η ουλή των Ελλήνων(;;;) χρειάστηκε 80 ολόκληρα χρόνια για να αναγνωρίσει ότι το έγκλημα που διεπράχθη μεταξύ 1914-1923, ήταν γενοκτονία. Χρειάστηκε 80 ολόκληρα χρόνια για να αναγνωρίσει ένα ειδεχθές μαζικό έγκλημα.
Αυτή η στάση στις διεθνείς πολιτικές σχέσεις ονομάζεται σιωπηρή αποδοχή της καθεστηκυίας τάξεως.
Αν δεν υπήρχε η κινητοποίηση των Αρμενίων για την δική τους γενοκτονία, και η προπαγάνδα των Εβραίων για το δικό τους ζήτημα, δύσκολα η γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας θα είχε αποδοχή από την Διεθνή Κοινότητα.
Δεν είναι δυνατόν ένα κράτος να παραμένει σιωπηρό επί 80 χρόνια, και ξαφνικά να ανακαλύπτει ότι υπέστη μία γενοκτονία. Η τουρκική πλευρά, δικαίως θα μπορούσε να ισχυριστεί: μα καλά, τώρα το θυμηθήκατε; μετά από 80 χρόνια;
Φυσικά οι Έλληνες πατριώτες απαντούν ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι Έλληνες, γι' αυτό τόσες δεκαετίες αδιαφορούσαν για την γενοκτονία του Ελληνισμού της Ιωνίας.
Πρέπει να διευρύνουμε τον στόχο. Δεν είναι μόνον ο Φίλης το πρόβλημα. Είναι όλο το καθεστώς.
No comments:
Post a Comment