Τις δύο τελευταίες ημέρες λόγω της επιθέσεως στο Παρίσι, γέμισε το διαδίκτυο από ανόητες, συναισθηματικές, και φοβικές αναλύσεις περί "ισλαμοφασιστών", "φανατικών", "ακραίων", και "δειλών" τρομοκρατών που σκοτώνουν αδιακρίτως.
Οι περισσότεροι που εκφράζονται έτσι έχουν παντελή άγνοια της στρατιωτικής και θρησκευτικής ιστορίας.
Πρώτον, η επίθεση στο Παρίσι αποτελεί κλασσική ενέργεια αντάρτικου πόλεων. Ο ανταρτοπόλεμος ως μέθοδος υπάρχει από τα αρχαία χρόνια. Κάποιοι άσχετοι που αποκαλούν δειλούς τους ισλαμιστές που έπληξαν στόχους στο Παρίσι, δεν κατανοούν την φύση του ανταρτοπολέμου. Στόχος του αντάρτου είναι να κτυπήσει στο αδύνατο σημείο του εχθρού διότι απλούστατα δεν διαθέτει την υλικοτεχνική υποδομή να συγκρουστεί με τις συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις του εχθρού. Το κτύπημα στο αδύνατο σημείο του εχθρού, ήτοι αφύλακτες αστικές υποδομές, είναι δείγμα στρατιωτικής ευφυίας και όχι δειλίας.
Δεύτερον, το τρομοκρατικό στοιχείο της επιθέσεως αποτελεί τον πολλαπλασιαστή ισχύος του αντάρτικου πόλεων. Στην ξένη στρατιωτική βιβλιογραφία χρησιμοποιείται ο όρος force multiplier. Οι αποκεφαλισμοί, οι βομβιστικές επιθέσεις σε πολιτικούς στόχους, αποτελούν τρόπους για να αυξηθεί η ισχύς και το κύρος του στρατοπέδου των ανταρτών εις βάρος των εχθρών. Είναι λάθος να κρίνουμε την λογική του πολέμου με βάση την λογική της ειρήνης. Στον πόλεμο, η εκτέλεση ενός εχθρού πισώπλατα, και χωρίς προειδοποίηση, αποτελεί ηρωική πράξη, ενώ σε ειρηνική περίοδο αποτελεί ειδεχθή δολοφονία.
Τρίτον, ενώ η μαζική δολοφονία αόπλων πολιτών θεωρείται αποκρουστική πράξη σε ειρηνική περίοδο, σε πολεμικές περιόδους δεν υφίσταται διαφορά μεταξύ ενόπλων και αόπλων, πχ μαζικοί βομβαρδισμοί πόλεων κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου (ιδέ carpet bombing και bomber Harris). Ο ανορθόδοξος πόλεμος, ήτοι ο μη-συμβατικός πόλεμος, έχει καταργήσει την διαφορά μεταξύ ενόπλων και αόπλων στόχων, και αντιστοίχως την διαφορά μεταξύ επιτεθεμένων στρατιωτών και πολιτών. Κάλλιστα μπορεί να πληγεί ένας άμαχος ή ένας στρατιώτης. Κάλλιστα μπορεί να επιτεθεί σε έναν εχθρικό στόχο ένας πολίτης ή ένας στρατιώτης.
Η χειρότερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει κάποιος αυτή την στιγμή είναι να δείχνει έκπληκτος και φοβισμένος από την επίθεση στο Παρίσι. Έκπληκτοι και φοβισμένοι πρέπει να είναι όσοι πιστεύουν τις ανόητες αναλύσεις των εκπροσώπων του ευρωπαϊκού κατεστημένου οι οποίοι συνεχίζουν την ίδια επωδό, "πρόκειται για φανατικούς που διαστρεβλώνουν το νόημα της ισλαμικής θρησκείας".
Όσα συνέβησαν στο Παρίσι την 13η Νοεμβρίου, όχι μόνον αποτελούν καθημερινό βίωμα στην Μέση Ανατολή, αλλά επιπλέον αποτελούν την συνηθισμένη συμπεριφορά των οπαδών του μονοθεϊσμού τα τελευταία 2000 χρόνια.
Η περίοδος που διανύουμε δεν διαφέρει σε τίποτε από την αιμοσταγή επιβολή του χριστιανισμού. Αν διαβάσει κάποιος την ιστορία της χριστιανικής περιόδου +200-1600 δεν θα εντυπωσιαστεί καθόλου από τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Το αυτό ισχύει για την ιστορία της ισλαμικής περιόδου +600-2000. Οι δύο περίοδοι διαφέρουν μόνον χρονικώς. Το ισλάμ υστερεί χρονικώς σε σχέση με τον χριστιανισμό. Ουσιαστικώς δεν διαφέρουν σε τίποτε.
Το να είναι κάποιος χριστιανός και να κατηγορεί τους "ισλαμοφασίστες" για την επίθεση στο Παρίσι, προδίδει ασύγγνωστη άγνοια στρατιωτικής και θρησκευτικής ιστορίας.
No comments:
Post a Comment