Η πολιτισμική αξία και η ποιοτική πλευρά του εθνικού μας νομίσματος

Η αντιπαράθεση για την επιλογή νομίσματος τα τελευταία 4 χρόνια εντάθηκε σε σημαντικό σημείο. Οι ευρωλάγνοι άρχισαν να υποχωρούν έναντι των υποστηρικτών του εθνικού νομίσματος.

Όμως όσοι επιχειρηματολογούν υπέρ του εθνικού νομίσματος συνήθως αναπαράγουν οικονομικά επιχειρήματα ποσοτικής φύσεως.

Όσοι μιλούν για αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας και υποτίμηση, εστιάζουν αποκλειστικώς στην ποσοτική πλευρά του νομίσματος.

Λίγοι είναι αυτοί που επιχειρηματολογούν με βάση τα πολιτισμικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά για να υποστηρίξουν την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα.

Ο γάλλος φιλόσοφος Rene Guenon (1886-1951) εκπρόσωπος της Παραδοσιαρχίας, στο έργο του «Η βασιλεία της ποσότητος και τα σημεία των καιρών», αναφέρεται στην ποιοτική και πολιτισμική πλευρά του νομίσματος. Κάτι που έχει λησμονηθεί από τους περισσοτέρους οικονομολόγους και αναλυτές στην Ελλάδα.

Ας μελετήσουμε προσεκτικώς τις απόψεις του Guenon:

«Εὔκολα παρατηρεῖ κανεῖς, ἀρκεῖ μόνο νὰ ἔχει «μάτια γιὰ νὰ δεῖ», ὅτι τὰ ἀρχαία νομίσματα βρίθουν κυριολεκτικὰ ἀπὸ παραδοσιακὰ σύμβολα, μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποία ἔχουν συχνὰ ἰδιαίτερα βαθιὰ σημασία.

Γιὰ παράδειγμα, στὰ νομίσματα τῶν Κελτῶν εἰκονίζονται σύμβολα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐξηγηθοῦν ἂν δὲν συσχετισθοῦν μὲ τὶς δογματικὲς γνώσεις ποὺ κατείχαν κυρίως οἱ Δρυΐδες, κάτι ποὺ συνεπάγεται ὅτι οἱ τελευταῖοι ἐπενέβαιναν ἄμεσα στὰ νομισματικὰ ζητήματα. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς τῆς ἀρχαιότητας, ἀνάλογα φυσικὰ μὲ τὶς ἀντίστοιχες μορφὲς τῆς παραδοσιακῆς κοινωνικῆς τους δομῆς.

Αὐτὸ τὸ γεγονὸς συνάδει πλήρως μὲ τὴν ἀνυπαρξία βέβηλης ἀπόψεως στοὺς αὐστηρὰ παραδοσιακοὺς πολιτισμοὺς: τὸ νόμισμα, ὅπου ὑπῆρχε, δὲν ἦταν τὸ βέβηλο πράγμα ποὺ κατάντησε ἀργότερα. Διαφορετικά, πῶς θά μποροῦσε νά ἐξηγηθεῖ ἡ παρέμβαση τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας στά νομισματικά ζητήματα;

Στὴν περίπτωση αὐτὴ λοιπὸν συνέβη τὸ ἴδιο μὲ ὅ,τι σὲ ὅλα τὰ πράγματα ποὺ ἐπηρεάζουν μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλον τρόπο τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς δραστηριότητάς της.

Ὅλα τους ἀπογυμνώθηκαν βαθμιαῖα ἀπὸ κάθε ἰερὸ ἢ παραδοσιακὸ χαρακτήρα καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξη στὸ σύνολό της ἔγινε ὁλότελα βέβηλη, ὥσπου στὸ τέλος ὑποβιβάστηκε στὴν ταπεινὴ μετριότητα τῆς «καθημερινῆς ζωῆς» ὅπως αὐτὴ ἐμφανίζεται στὶς μέρες μας. Συγχρόνως, τὸ παράδειγμα τοῦ νομίσματος μᾶς δείχνει ξεκάθαρα ὅτι αὐτὴ ἡ «βεβηλοποίηση» («profanisation») - ἂν ἐπιτρέπεται νὰ χρησιμοποιήσουμε ἕναν τέτοιο νεολογισμὸ – συντελείται κυρίως μέσω τῆς ἀναγωγῆς τῶν πραγμάτων ἀποκλειστικὰ στὴν ποσοτική τους πλευρά.

Πράγματι, κανένας δὲν εἶναι πλέον ἰκανὸς νὰ συλλάβει ὅτι τὸ νόμισμα μπορεῖ νὰ ἀντιπροσωπεύει κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ μιὰ ἀπλὴ ποσότητα. Ὁ ποιοτικὸς ἐκφυλισμὸς ὅλων τῶν πραγμάτων συνδέεται στενὰ μὲ τὸν ἐκφυλισμὸ τοῦ νομίσματος, καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὅτι σήμερα ἡ «ἀξία» ἑνὸς ἀντικειμένου «ἐκτιμάται» μόνο μὲ βάση τὴν τιμή του θεωρούμενη ὡς «ἄθροισμα» ἢ ἀριθμητικὴ ποσότητα χρημάτων. Πράγματι, κάθε κρίση ποὺ ἐκφέρει ἡ πλειονότητα τῶν συνανθρώπων μας γιὰ ἕνα ἀντικείμενο, σχεδὸν πάντοτε βασίζεται ἀποκλειστικὰ στὸ πόσο κοστίζει.».

(Για περισσότερες πληροφορίες για το έργο του Rene Guenon ίδε: http://againstmodernworld.blogspot.gr/2013/12/blog-post_12.html)

Σήμερα ακούονται Ελληνικές και ξένες φωνές ειδικών υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Επικεντρώνονται στο ζήτημα της υποτιμήσεως ως μόνης διεξόδου από την οικονομική κρίση. Τοιαύτη αντίληψις είναι κωμικοτραγική. Η αξία της δραχμής είναι πρώτιστα θρησκευτική και εθνοφυλετική.

Προηγείται η εξόφλησις του χρέους των σημερινών Ελλήνων προς τους Πατρώους Θεούς και προς τις μελλοντικές γενεές Ελλήνων. Η Ιερά ημών Θρησκεία διδάσκει να ρίπτουμε έναν λίθο στον ωκεανό του μέλλοντος.

Κοιτάζουμε τα πράγματα μέσω των Θεϊκών οφθαλμών. Βλέπουμε την πραγματικότητα απηλλαγμένη από τον χρόνο και τον χώρο.

Το δόγμα της Ελληνικής Συνεχείας επιτάσσει την πιστή αναπαραγωγή των Πατρώων Ειωθότων. Η δραχμή για τους Έλληνες ισοδυναμεί με ένα ανάθημα, με ένα φυλακτό, με ένα κειμήλιο, με ένα ενθύμιο, με ένα τρόπαιο.

Όταν το κοιτάζουμε, μάς θυμίζει ποιοί είμαστε και πού πάμε. Μας προφυλάττει από την ανάμειξη και αφομοίωση με τους βαρβάρους. Η δραχμή είναι ένα από τα πολλά κειμήλια που τονίζουν την βιολογική και πολιτισμική διαφορετικότητά μας.

Το εθνικό μας νόμισμα δεν είναι μόνον ένας μηχανισμός διαφοροποιήσεως των Ελλήνων από τους άλλους λαούς. Λειτουργεί και ως μηχανισμός ελπίδος, ταυτότητος, συνεχείας, και μνήμης.  

Το αν η δραχμή έχει την τάδε ή δείνα συναλλαγματική ισοτιμία, για τους Έλληνες είναι δευτερεύον. Πρωτεύον είναι η σωτηρία από την λήθη. Από την αφομοίωση.

Η δραχμή απαντάται εις τους Τάφους των Προγόνων μας. Επί χιλιετίες μας συντροφεύει στο δύσκολο ταξείδι μας διαμέσου των Αιώνων. Θα καλωσορίσουμε την επιστροφή της ως θρίαμβο κατά των βαρβάρων κατακτητών.