Η Ελλάδα χρειάζεται δια-χωρική αποτροπή (cross-domain deterrence) σε όλα τα πεδία, σε όλους τους τομείς, σε όλες τις ηπείρους

 

O YΠΕΞ της Ρωσσίας Λαβρόφ προσπαθεί να παρουσιάσει μία εικόνα νίκης της Ρωσσίας μετά την συνάντηση του Πούτιν με τον Τράμπ.

Η ωμή πραγματικότης είναι ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζουν αλλαγή καθεστώτος στην Βενεζουέλα με στρατιωτική επέμβαση, και η Ρωσσία αδρανεί.

Η Ρωσσία δεν προτάσσει δια-χωρική αποτροπή (cross-domain deterrence). Η διπλωματία του πολυπολικού κόσμου πρέπει να ενισχύει την στρατηγική αποτροπή σε όλους τους τομείς (νομισματικό, πολιτισμικό, τεχνολογικό, στρατιωτικό), σε όλα τα πεδία (διάστημα, θάλασσα, υπέδαφος), και σε όλες τις ηπείρους.

Αν η Ρωσσία, η Ινδία, το Ιράν, η Ινδονησία, και η Κίνα δεν προβάλλουν την ισχύ τους στην Λατινική Αμερική, και επιτρέπουν στην Δύση να προβάλλει την ισχύ της στην Ουκρανία, αυτό συνεπάγεται προκαταβολική θεσμική και στρατηγική ήττα.

Όταν η Ελλάδα αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα από τις ΗΠΑ ή την Δύση, πρέπει να ανοίξει νέα μέτωπα στην Λατινική Αμερική ή σε άλλο μέρος του κόσμου, εκεί που θα πονούσε τον στρατηγικό ανταγωνιστή μας.

Ας υποθέσουμε ότι οι ΗΠΑ μάς προξενούσαν το ίδιο πρόβλημα στα Σκόπια. Ήτοι, ενίσχυαν τα Σκόπια με σκοπό να μετατραπεί σε Νατοϊκό προπύργιο εις βάρος της Ελλάδος (υποθέτουμε ότι η Ελλάδα είναι εκτός ΝΑΤΟ). Η δική μας απάντηση θα ήταν να εγκατασταθούν Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, να υποκινηθούν χρωματιστές επαναστάσεις εναντίον φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων στην Νότιο Αμερική, και να εξοπλιστούν κρατικοί και μη-κρατικοί δρώντες.

Σκοπός είναι να καθηλωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα Αμερικανικά στρατεύματα σε πολέμους στο Μεξικό, στην Βενεζουέλα, στην Νικαράγουα, στην Αϊτή, και όπου χρειάζονται την ενίσχυσή μας.

Σε αντίθεση με την Ρωσσία, θα εφαρμόζαμε ένα αντίστροφο δόγμα Μονρόε. Αφ' ενός δεν θα επετρέπετο οποιαδήποτε Αμερικανική παρέμβαση στις Ελληνικές σφαίρες επιρροής, αφ' ετέρου θα παρεμβαίναμε σε κάθε περιοχή όπου οι ΗΠΑ θεωρούν ότι κατέχουν το μονοπώλιο επιρροής.

Δεν θα αφήναμε ποτέ συμμάχους όπως το Ιράν μόνους εναντίον όλης της Δύσεως. Ούτε θα επιτρέπαμε στην ΕΕ να καταστρέψει χώρες όπως η Λιβύη και η Συρία. Θα αποτελούσε Ελληνικό casus belli η οποιαδήποτε ευρωπαϊκή επέμβαση στην Βόρειο Αφρική.

Οι δηλώσεις αυτοπεποιθήσεως των Ρώσσων αξιωματούχων δεν πείθουν κανέναν ανεξάρτητο παρατηρητή. Μέχρι στιγμής η ρωσσική τακτική εδράζεται στην διάσπαση του ενιαίου δυτικού μετώπου που έχει ανακύψει στο Ουκρανικό πεδίο πολέμου. 

Αλλά υπάρχει σοβαρό έλλειμμα ρωσσικής στρατηγικής. Η Ρωσσία θυσιάζει όλα τα υπόλοιπα μέτωπα για το Ουκρανικό ζήτημα. Συρία, Ιράν, Λιβύη, Λατινική Αμερική, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Μολδαβία, Σερβία, από παντού υποχωρεί. Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε ποτέ να ακολουθήσει τέτοια αυτοκαταστροφική στρατηγική.

Αν μιλάμε για το υποθετικό παράδειγμα των Σκοπίων, η Ελλάδα θα έπρεπε να ενισχύσει την παρουσία της σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα προκειμένου να επιτύχει στρατηγική νίκη στο μέτωπο της Βορείου Μακεδονίας. Χρειαζόμαστε δια-χωρική αποτροπή σε όλα τα πεδία, σε όλους τους τομείς, σε όλες τις ηπείρους.

Σκοπός ενός πολεμικού εργαστηρίου δεν είναι να υποστηρίζουμε την μία ή την άλλη πλευρά. Αλλά να μαθαίνουμε από τα λάθη των Αμερικανών, των Ρώσσων, των Ουκρανών, των Ιρανών, των Ευρωπαίων, των Ισραηλινών, των Αράβων, κλπ, ώστε να μην τα επαναλάβουμε στο μακρινό ταξείδι μας για την ανοικοδόμηση της Μεγάλης Ελλάδος.

..................................................

Ένας διαδικτυακός φίλος μού ζητά να εξηγώ, ξανά και ξανά, ότι στο ζήτημα της Ουκρανίας, δεν είμαι μόνον εναντίον των ουκρανολάγνων αλλά και των ρωσσολάγνων.

Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Αλλά στην σημερινή Ελλάδα το αυτονόητο έχει καταντήσει ζητούμενο.

Ουδέποτε θα υπεστήριζα την κατάληψη της Ουκρανίας από την Ρωσσία. Σήμερα η Μαριούπολη κατέχεται από τους Ρώσσους. Λίγα χρόνια πριν την κατείχαν οι Ουκρανοί.

Η μόνη χώρα που δικαιούται να κατέχει την Μαριούπολη είναι η Ελλάδα, ούτε η Ρωσσία, ούτε η Ουκρανία.

Όπως έχουμε πρόβλημα με τους Ευρωπαϊστές ουκρανολάγνους, έτσι έχουμε πρόβλημα με αρκετούς πρώην ή νυν κομμουνιστές οι οποίοι επειδή αναπολούν την ιδεολογική τους πατρίδα (ΕΣΣΔ), θεωρούν ότι η Ουκρανία ανήκει στην Ρωσσία.

Συνοδοιπόροι τους είναι διάφοροι χριστιανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι ενώ παλαιότερα κακολογούσαν την Ρωσσία λόγω άθεου κομμουνισμού, σήμερα την λατρεύουν λόγω Ορθοδοξίας. Και αυτοί θέλουν η Ουκρανία να κατακτηθεί από την Ρωσσία.

Οπότε η απάντησή μου είναι ίδια με την γνωστή ατάκα του αείμνηστου κωμικού μας Κώστα Τσάκωνα, "κλασσική περίπτωση βλαβης".

Ευρωπαϊστές, εθνικιστές, ορθόδοξοι, κομμουνιστές, επιλέγουν στρατόπεδο (Ουκρανία ή Ρωσσία) αναλόγως των ιδεολογικών τους προτιμήσεων, και όχι βάσει των Ελληνικών στρατηγικών συμφερόντων. Κλασσική περίπτωση (νοητικής) βλάβης.

Να το πούμε πολύ απλά: η Ελλάδα οφείλει να διεκδικεί ιστορικά εδάφη στον Εύξεινο Πόντο. Είναι αδιάφορο ποιός τα κατέχει σήμερα, η Ρωσσία ή η Ουκρανία. Σημασία έχει ότι αύριο πρέπει να τα κατέχει η Ελλάδα.