Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ιδεολογικό στρατό και υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στον πόλεμο των λέξεων

 

Οι ηττοπαθείς στην Ελλάδα προκειμένου να δικαιολογήσουν την παθητικότητά τους, επαναλαμβάνουν την γνωστή επωδό, "το σύστημα είναι πανίσχυρο." Ώστε να έχουν μία δικαιολογία για να μην αγωνιστούν.

Σπανίως μελετούν τον οιοδήποτε αντίπαλο ή ανταγωνιστή για να βρούν τα τρωτά του σημεία ή το ποιές μεθόδους χρησιμοποιεί. Κάτι που πράττουν κατά κόρον όλες οι σοβαρές υπηρεσίες σε όλους τους τομείς, είτε στον στρατιωτικό, είτε στον οικονομικό, είτε στον πολιτικό, είτε στον τεχνολογικό και επιστημονικό.

Μία σιωνίστρια καθηγήτρια από τον Καναδά, η Ruth Wisse, ήτις διδάσκει εβραϊκή ιστορία και κουλτούρα, έδωσε μία διάλεξη πριν αρκετά χρόνια σε ένα Αμερικανικό ίδρυμα. Απευθύνετο σε Αμερικανούς εβραίους φοιτητές. Και τους καλούσε να υπερασπιστούν το Ισραήλ, με τον δικό τους τρόπο, από την χώρα μέσα στην οποία ζούν. Αλλά έκανε εντύπωση το πώς.

Είπε το εξής: "You have to serve 3 years in the army of words". Πρέπει να υπηρετήσετε 3 χρόνια στον στρατό των λέξεων. Εννοώντας ότι όπως ακριβώς οι εβραίοι του Ισραήλ υπηρετούν στις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις για τρία χρόνια, οι Αμερικανο-εβραίοι πρέπει να κάνουν κάτι αντίστοιχο, υπηρετώντας όμως την φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα.

Είναι αξιοσημείωτη η αναλογία που χρησιμοποίησε η καθηγήτρια Wisse. Θεώρησε ότι πρέπει να υπάρχει ένα είδος στρατιωτικής θητείας στον πόλεμο των λέξεων. Όποιος ηττηθεί στον πόλεμο των λέξεων, υφίσταται πολιτικές συνέπειες ανάλογες μίας στρατιωτικής ήττας.

Και έχει απόλυτο δίκαιο. Μία άλλη φράση που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε είναι ο όρος στρατευμένη διανόηση. Αλλά η κυρία Wisse δεν εννοούσε τους επαγγελματίες διανοουμένους. Εννοούσε τους απλούς πολίτες, που θα πρέπει να υπηρετούν στον στρατό των λέξεων ένα διάστημα από την ζωή τους. Ή ακόμη καλύτερα, για όλο το διάστημα της ζωής τους.

Αντί να κλαυθμηρίζουν διαρκώς κάποιοι ηττοπαθείς στην Ελλάδα, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να μελετούν τα σωστά και τα λάθη που κάνουν άλλοι λαοί.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πρέπει να κάνουν μία ιδιότυπη στρατιωτική θητεία για κάποια χρόνια ή για όσο μπορούν. Να πολεμήσουν πχ για να επιβληθεί στον δημόσιο διάλογο η λέξη εισβολή αντί της λέξεως διάσωση, όταν εισβάλλουν οι λαθροέποικοι.

Οι εσωτερικοί εχθροί του Ελληνισμού κάνουν την δική τους στρατιωτική θητεία στον πόλεμο των λέξεων. Μιλούν συνέχεια για διάσωση προκειμένου να αντιστρέψουν την πολικότητα των συναισθημάτων που πρέπει να τρέφουν οι Έλληνες για την εισβολή. Αντί να αισθάνωνται ότι υφίστανται εισβολή, να αισθάνωνται ότι πρέπει να διασώσουν τους εισβολείς.

Έτσι καταφέρνουν να αντιστρέψουν την πολιτική πραγματικότητα και την πολιτική συμπεριφορά του Ελληνικού Λαού. Από ενεργητική και επιθετική, σε παθητική και αυτοκτονική.

Ο πόλεμος των λέξεων είναι πόλεμος συναισθημάτων, πόλεμος εικόνων, πόλεμος αφηγημάτων, πόλεμος αντιλήψεων, πόλεμος ερμηνευτικών πλαισίων, πόλεμος αξιών, πόλεμος κανόνων, πόλεμος συμπεριφορών. Και όποιος λαός ηττηθεί σε αυτούς τους πολέμους θα αφανιστεί ως έθνος.