Πώς πρέπει να βλέπουν οι Έλληνες στρατηγικοί σχεδιαστές την διάσκεψη Πούτιν-Τράμπ στην Αλάσκα - Μέσα από τους φακούς της αρτιγενούς Ελληνικής Ηγεμονίας

 

Καμμία εκτελεστή συμφωνία δεν επετεύχθη στην Αλάσκα μεταξύ Πούτιν και Τράμπ. Μόνον κάποιο επίπεδο αλληλοκατανοήσεως. Η ΕΕ και ο Ζελένσκυ διεφώνησαν.

Ακόμη και αν είχαν συμφωνήσει, η Ρωσσία δεν μπορεί να στηριχθεί στην Αμερικανική διπλωματική συνέχεια.

Με μία άλλη κυβέρνηση στις ΗΠΑ, η συμφωνία Πούτιν-Τράμπ μπορεί να ακυρωθεί. Η μόνη λύση για μία ειρηνική διευθέτηση είναι η διάλυση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Eάν αληθεύει το δημοσίευμα της WSJ ότι ο Πούτιν δέχεται παρουσία δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, αποτελεί στρατηγικό λάθος εκ μέρους της Ρωσσικής διπλωματίας.

Ακόμη και αν η Ρωσσία προσαρτήσει το 50% της Ουκρανίας και το υπόλοιπο μισό προσαρτηθεί από τον συνασπισμό ΝΑΤΟ/ΕΕ, θα ισοδυναμεί με άλλον έναν γύρο επεκτάσεως της Δύσεως προς Ανατολάς. Αυτή την φορά μόνον κατά 50%. Πάλι κερδισμένη είναι η Δύση.

Ο πολυπολικός κόσμος πρέπει να εφαρμόσει πολιτική αναδιπλώσεως του δυτικού επεκτατισμού, και όχι πολιτική καθυστερήσεως του δυτικού επεκτατισμού.

Στην χειροτέρα των περιπτώσεων, αν η Ρωσσία αναγκαστεί να υποχωρήσει και δεχτεί παρουσία δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, θα πρέπει να ζητήσει στρατηγικά ανταλλάγματα σε άλλες περιοχές του κόσμου, πχ παρουσία ρωσσικών στρατευμάτων στην Κούβα ή στο Μεξικό ή στην Νικαράγουα, ή σε Βαλκανικές χώρες πχ στην Σερβική Δημοκρατία.

Αν η Ελλάδα ευρίσκετο στην θέση της Ρωσσίας, αυτό θα απαιτούσαμε. Παρουσία Ελληνικών στρατευμάτων στην γεωπολιτική αυλή των ΗΠΑ (Λατινική Αμερική), για λόγους ισορροπίας δυνάμεων και αποτροπής.

Αν δεν το δεχτούν οι δυτικοί σύμμαχοι, η Ρωσσία πρέπει να υπαναχωρήσει και να μην δεχτεί δυτικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Το στρατηγικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι ότι ο δυτικός συνασπισμός δεν αντιμετωπίζει τα πρέποντα αντίποινα.

Με αποτέλεσμα αντί να συρρικνώνεται, να μεγεθύνεται. Η επέκταση του ΝΑΤΟ σε οιαδήποτε χώρα, πρέπει να αποτελεί αιτία πολέμου για τον πολυπολικό κόσμο, ασχέτως τί λέει και τί κάνει η Ρωσσία. Το ΝΑΤΟ αποτελεί υπαρξιακή απειλή για όλη την ανθρωπότητα.

Από την στιγμή που η Ρωσσία λειτουργεί ως δανεικό μαχαίρι (κατά το κινεζικό στρατήγημα - Kill with a borrowed knife) εναντίον του βασικού εχθρού της Ελλάδος στην Δύση, ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την διάλυση του ΝΑΤΟ.

Αν η Ελλάδα διέθετε το απαραίτητο στρατιωτικό εκτόπισμα θα έπρεπε αυτή να αναλάβει το βάρος της καταστροφής του ΝΑΤΟ. Δεν το διαθέτει. Συνεπώς για το ορατό μέλλον πρέπει να χρησιμοποιεί δανεικά μαχαίρια εναντίον του εχθρού.

Τα μακροπρόθεσμα Ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα δεν ταυτίζονται με τα ρωσσικά, αλλά σε ωρισμένες περιπτώσεις εφάπτονται (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Ούτε στα Βαλκάνια, ούτε στην Μέση Ανατολή, ούτε στην Μικρά Ασία, ούτε στον Καύκασο, ούτε στον Εύξεινο Πόντο, ούτε στην Βόρειο Αφρική έχουμε κοινούς στόχους με την Ρωσσία.

Αλλά στην πορεία για την ανάδυση της Μεγάλης Ελλάδος, θα απαιτηθούν άπειροι ελιγμοί και προσωρινές τακτικές συμμαχίες.

Για να καταστεί η Ελλάδα υπερδύναμη πρέπει να δημιουργεί αμφίπλευρα γεωπολιτικά κενά. Μία πιθανή συρρίκνωση του ΝΑΤΟ θα δημιουργήσει γεωπολιτικό κενό στην Ευρώπη, το οποίο πρέπει να καλύψει η Ελλάδα.

Αντιστοίχως, μία πιθανή συρρίκνωση της Ρωσσικής ομοσπονδίας θα δημιουργήσει γεωπολιτικά κενά στον Καύκασο, στην Ανατολική Ευρώπη, και στον Εύξεινο Πόντο, και πρέπει να καλυφθούν από την Ελλάδα.

Εάν η Ρωσσία ηγείτο ενός πανίσχυρου στρατιωτικού συνασπισμού, και επέλαυνε προς την Δύση, η πολιτική μας θα ήτο αντίστροφη. Θα προσπαθούσαμε να διαλύσουμε τον Ρωσσικό συνασπισμό.

Κάθε φορά πρέπει να βοηθάμε το πιο αδύναμο μέρος. Αν ενισχυθεί υπερβολικώς το πρώην αδύναμο μέρος, φροντίζουμε να το αποδυναμώσουμε. Μέχρι να αποδυναμωθούν όλοι οι στρατηγικοί μας ανταγωνιστές.

Το γεωπολιτικό μας χαρτοφυλάκιο πρέπει να είναι αρκούντως διαφοροποιημένο. Οι γεωπολιτικές μας μετοχές πρέπει να καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα αμφισβητουμένων εδαφών. Το πολιτικό μας κεφάλαιο πρέπει να επενδύεται εκεί που δημιουργούνται γεωπολιτικά κενά και κατακερματισμοί μεγάλων συνασπισμών.