Tο σόφισμα που χρησιμοποιούν επανειλημμένως οι ελληνόφωνοι καθεστωτικοί
ουκρανολάγνοι για να δικαιολογήσουν την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία
(πάντα χωρίς ανταλλάγματα) είναι ότι "δεν μπορεί να καταδικάζουμε την
εισβολή στην Κύπρο και την ίδια στιγμή να αδιαφορούμε για την εισβολή στην
Ουκρανία".
Το 1990 η τότε κυβέρνηση της Ελλάδος συμμετείχε στην Νατοϊκή επιχείρηση κατά του Ιράκ με το ίδιο ακριβώς πρόσχημα, "να έχουμε τους δυτικούς μαζί μας στο ζήτημα της Κύπρου". Φυσικά, πάντα χωρίς εμφανή ανταλλάγματα. Κορόιδα ψάχνουν οι δυτικοί "σύμμαχοι", και τα βρίσκουν δωρεάν στην Ελλάδα.
Το μισελληνικό κατοχικό καθεστώς πάντα επικαλείται το διεθνές δίκαιο, όχι
διότι συμφέρει την Ελλάδα, αλλά επειδή δεν την συμφέρει.
Η Ελλάδα προφανώς θέλει να ανατρέψει τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής
στην Κύπρο. Αλλά κάποια στιγμή, στο μέλλον, πρέπει να εισβάλλει στην Ανατολική
Θράκη και στην Μικρά Ασία και να την απελευθερώσει.
Αυτό ακριβώς προσπαθούν να αποσιωπήσουν και να αποφύγουν οι καθεστωτικοί
ψιττακοί που αναπαράγουν τις πομφόλυγες περί διεθνούς δικαίου.
Το να επαναλαμβάνεις συνεχώς ότι, "καταδικάζουμε την εισβολή και
κατοχή, βάσει του διεθνούς δικαίου", σημαίνει ότι καταδικάζεις
προκαταβολικώς και μία Ελληνική εισβολή και κατοχή της Ανατολικής Θράκης ή της
Βορείου Ηπείρου.
Όταν πιπιλάς την γνωστή καραμέλα, "Στην εποχή μας τα σύνορα δεν
αλλάζουν βιαίως" διότι τάχα το απαγορεύει το διεθνές δίκαιο, υπονοείς
ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύεις να αλλάξεις βιαίως τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και
Τουρκίας.
Το διεθνές δίκαιο αξίζει όσο και το χαρτί πάνω στο οποίο είναι γραμμένο.
Δηλαδή τίποτε. Όταν το 2003 οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, με βάση το διεθνές
δίκαιο οι ηγέτες των ΗΠΑ που διέπραξαν αυτό το έγκλημα έπρεπε να έχουν
καταδικαστεί από διεθνές δικαστήριο ως εγκληματίες πολέμου. Τελικώς κατεδικάσθη
και απηγχονίσθη ο Σαντάμ Χουσεΐν.
Αν ο Ελληνικός Λαός εγκλωβιστεί στο διεθνές δίκαιο, θα καταλήξει στο γελοίο
συμπέρασμα ότι για να ανακτήσουμε την Κύπρο θα πρέπει να απεμπολήσουμε δια
παντός την Βόρειο Ήπειρο, την Βόρειο Μακεδονία, την Βόρειο Θράκη, τον Εύξεινο
Πόντο, την Μικρά Ασία, την Σικελία και την Μεγάλη Ελλάδα (Νότιο Ιταλία).
Η σωστή προσέγγιση είναι δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ή ακόμη καλύτερα,
πενήντα μέτρα και πενήντα σταθμά. Αναλόγως την περίπτωση, χρησιμοποιούμε το
κατάλληλο μέτρο συγκρίσεως. Ό,τι μας συμφέρει, όποτε μας συμφέρει. Πρέπει να
διαθέτουμε νομική, διπλωματική, και πολιτική ευελιξία. Μία ευρυτάτη
νομικο-πολιτική εργαλειοθήκη.
Το τί συμβαίνει στην Ουκρανία μάς είναι αδιάφορο, για τον απλούστατο λόγο
ότι διεκδικούμε και εμείς εδάφη από το υπό διάλυσιν Ουκρανικό κράτος. Όπως
διεκδικούν και οι Πολωνοί, και οι Ούγγροι, και οι Ρουμάνοι, και οι Ρώσσοι, και
οι Tούρκοι (την Κριμαία).
Όταν διαλυθεί η Ουκρανία και ορμήξουν οι προαναφερθέντες για να αρπάξουν
ό,τι εδάφη μπορούν, τί θα μας πούν πάλι οι ελληνόφωνοι ουκρανολάγνοι ψιττακοί;
Ότι καταδικάζουν τον διαμελισμό της Ουκρανίας επειδή αυτό μπορεί να έχει
αρνητικές συνέπειες για την Κύπρο; Πάλι η γνωστή επωδός;
Αυτό που θέλουν να αποφύγουν είναι οι Ελληνικές διεκδικήσεις εις βάρος των
ανταγωνιστών της Ελλάδος. Η σύνδεση των περιπτώσεων Ουκρανίας-Κύπρου είναι
προσχηματική για να διαιωνίζουν τον ραγιαδισμό τους.
Η Ελλάδα πρέπει να προετοιμάζεται καθημερινώς για ένα μετα-δυτικό, μετα-φιλελεύθερο,
μετα-ευρωπαϊκό γεωπολιτικό τοπίο, όπου θα κυριαρχούν άλλοι κανόνες και άλλες
αξίες σε διεθνές επίπεδο.
Το σάπιο δυτικό κατεστημένο είναι πρόδηλο ότι θα αφανιστεί. Αλλά όσο
παραμένει εν ζωή, εμποδίζει τις εθνικές φιλοδοξίες της Ελλάδος, γι’ αυτό πρέπει
να επιταχύνουμε την καταστροφή του.
Οι χώρες που υποφέρουν από την Δυτική τυραννία δεν πρέπει να επιδιώκουν μία
μεταρρύθμιση της παρούσης τάξεως πραγμάτων. Πρέπει να οργανώνουν τις λαϊκές
μάζες για μία σύρραξη ήτις θα εγκαθιδρύσει μία νέα διεθνή τάξη πραγμάτων όπου η
Δύση δεν θα έχει κανέναν ουσιαστικό ρόλο.
Η Ελλάδα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τον Δυτικό βάλτο. Η Δύση αποτελεί ιδανικό αυτόχειρα. Μία αίρεση αυτοκτονικών ηλιθίων. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να σύρουν στον τάφο τους την Ελλάδα.
No comments:
Post a Comment