Η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθεί την εξέλιξη της συγκρούσεως μεταξύ Κίνας
και Ταϊβάν. Θα συναντήσει τα ίδια προβλήματα στους δικούς της
εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες.
Το στρατηγικό δίλημμα της Κίνας στην Νότια Σινική Θάλασσα δεν είναι αν
διαθέτει αξιόπιστη στρατιωτική ισχύ για να νικήσει τον στρατό της Ταϊβάν σε
σύντομο διάστημα.
Το κύριο πρόβλημα της Κινεζικής ηγεσίας είναι πόσες Ασιατικές δυνάμεις θα εμπλακούν σε μία τέτοια σύρραξη, όπως έγινε με τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις στην Ουκρανία.
Ακόμη και αν αδρανήσουν οι ΗΠΑ, μπορεί να εμπλακεί η Ιαπωνία, η Νότιος
Κορέα, οι Φιλιππίνες, η Αυστραλία, η Ινδονησία, ίσως και η Ινδία, με έμμεσο
τρόπο.
Eπίσης μπορεί να αδράξει την ευκαιρία η Τουρκία για να υποκινήσει
αποσχιστικές τάσεις στα βορειοδυτικά σύνορα της Τουρκίας με αιχμή τους
Ουιγούρους.
Ούτε πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο ότι το Βιετνάμ θα τηρήσει ουδέτερη
στάση. Τη υποκινήσει των ΗΠΑ, ίσως στηρίξει την Ταϊβάν προκειμένου να
απομειωθεί η Κινεζική ισχύς.
Οπότε η Ταϊβάν θα μετατραπεί από κράτος-στόχος για επανένωση με την Κίνα,
σε πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Κίνας.
Aπό την άλλη μεριά η Κίνα δεν μπορεί να αδιαφορήσει για την στρατηγική της
περικύκλωση από φιλοδυτικές Ασιατικές χώρες. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επεκτείνουν
διαρκώς την στρατιωτική τους αρχιτεκτονική στην Ασία και πυκνώνουν το δίκτυο
συμμαχιών τους. Συγχρόνως μετατρέπουν την Ταϊβάν σε προπύργιο της Δύσεως.
Το Κινεζικό δίλημμα θα το αντιμετωπίσει και η Ελλάδα στους δικούς της
εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Το αντιμετώπισε και το 1920, ανεπιτυχώς. Γάλλοι,
Σοβιετικοί, Ιταλοί, Άγγλοι, στράφηκαν εναντίον της. Η Γερμανία είχε στραφεί εναντίον
της αρκετά νωρίτερα.
Αυτό αποδεικνύει απρονοησία εκ μέρους του πολιτικού και στρατιωτικού επιτελείου της εποχής. Οι μάχες κρίνονται σε σημαντικό βαθμό από την εναλλαγή των συμμαχιών. Αν στην κρίσιμη ώρα ο αντίπαλος βρεθεί με περισσότερους συμμάχους απ' ό,τι εσύ, όσο ισχυρός και να είσαι, όσο γενναία και να πολεμήσεις, η νίκη θα γλυστρήσει από τα χέρια σου.
No comments:
Post a Comment