Ο εμπορικός και ναυτικός αποκλεισμός του εχθρού ως βασικό στοιχείο μίας νικηφόρου στρατηγικής

 

Σε συνέχεια του προηγουμένου άρθρου οι Έλληνες στρατηγικοί σχεδιαστές μεταξύ άλλων παραμέτρων θα έπρεπε να αναλύουν εάν είναι δυνατόν να επιβληθεί ένας ναυτικός αποκλεισμός κατά της Τουρκίας σε περίπτωση πολέμου διαρκείας με την Ελλάδα.

Και το αντίστροφο, αν μπορεί να επιβάλλει η Τουρκία ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα, και τί αντίμετρα πρέπει να λάβει η Ελλάδα για να σπάσει έναν ναυτικό και εμπορικό αποκλεισμό.

Επίσης σε τί βαθμό μπορεί να επιβληθεί ένας εμπορικός αποκλεισμός που αποτελεί μία κατωτέρα βαθμίδα του πλήρους ναυτικού αποκλεισμού, όπως σήμερα υφίσταται η Ρωσσία από τον δυτικό συνασπισμό.

Έχουμε προετοιμάσει σχέδια για αυτό το ενδεχόμενο; Και αν όχι, γιατί;

Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές καταρτίζουν τέτοια σχέδια για την περίπτωση πολέμου εις βάρος της Κίνας. Αποδέχονται ότι είναι εξαιρετικώς δύσκολο να επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό στην Κίνα, αλλά το συζητούν και αναλύουν τις παραμέτρους του προβλήματος.

Ενώ στην Ελλάδα πέρα βρέχει. Δεν υπάρχουν σοβαρές μελέτες πάνω σε αυτό το ζήτημα. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι και στους δύο παγκοσμίους πολέμους η Βρετανική στρατηγική στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στον ναυτικό αποκλεισμό της Γερμανίας. Από μόνος του ο Βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός δεν επέφερε την νίκη, όμως συνετέλεσε τα μάλα.

Επίσης στα χρόνια των Ναπολεοντείων πολέμων, Γαλλία και Βρετανία είχαν καταρτίσει αντίστοιχα σχέδια εμπορικού αποκλεισμού του εχθρού. Ο ναυτικός και εμπορικός αποκλεισμός του εχθρού αποτελεί συστατικό στοιχείο μίας νικηφόρου στρατηγικής.

Στην Ελλάδα όπου κυριαρχεί η (β)ρωμιοσύνη και ο μισελληνισμός, οι έννοιες της στρατηγικής και του πολέμου περιορίζονται στην αγορά πανάκριβων οπλικών συστημάτων, μέσα σε στρατηγικό και θεσμικό κενό. Χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και χωρίς εθνικούς στόχους.