H γενοκτονία στην Γάζα θα αναδείξει ένα επιθετικό Παλαιστινιακό κράτος

 

Tα αποτελέσματα των επιλογών της κυβερνήσεως Νετανιάχου είναι, α) Δύο νεκροί Ισραηλινοί διπλωμάτες στην Ουάσιγκτων από τα πυρά ενός συμπαθούντος του Παλαιστινιακού λαού ο οποίος εδιαμαρτύρετο για την γενοκτονία στην Γάζα, β) Οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται να αποδεχθούν ένα αποστρατιωτικοποιημένο Παλαιστινιακό κράτος, γ) Το Ισραήλ κρατά περισσότερους ομήρους από ό,τι η Χαμάς.

Στην πρώτη περίπτωση, το 2024 το Ισραήλ είχε δολοφονήσει Ιρανούς διπλωμάτες μέσα στην πρεσβεία τους στην Συρία. Μία τέτοια ενέργεια καταργεί κάθε έννοια σεβασμού της διπλωματικής ασυλίας και των διεθνών κανόνων σεβασμού της διπλωματίας. Κάποια στιγμή θα υπήρχαν αντίποινα.

Στην δεύτερη περίπτωση, εδώ και πολλά χρόνια δυτικοί ηγέτες, μεταξύ αυτών και ο Τράμπ, είχαν προτείνει την ανακήρυξη ενός Παλαιστινιακού κράτους, με την προϋπόθεση ότι οι Παλαιστίνιοι θα αναγνωρίσουν με την σειρά τους το κράτος του Ισραήλ, και ότι το Παλαιστινιακό κράτος θα είναι αποστρατιωτικοποιημένο.

Στην τρίτη περίπτωση, με την διοικητική φυλάκιση, το Ισραήλ κρατά χιλιάδες Παλαιστινίους ως de facto ομήρους, επ' αόριστον, χωρίς δίκη, και χωρίς αποδιδόμενες κατηγορίες. Στην διοικητική κράτηση, ένα άτομο φυλακίζεται χωρίς δίκη, χωρίς να έχει διαπράξει αδίκημα, με την αιτιολογία ότι σκοπεύει να παρανομήσει στο μέλλον.

Στην περίπτωση του Ισραήλ οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι μετατρέπονται σε de facto όμηροι προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως διαπραγματευτικό χαρτί στις συνομιλίες με την Χαμάς.

Το επιχείρημα του Νετανιάχου ότι διεξάγει πόλεμο στην Γάζα για να απελευθερώσει τους ομήρους που κρατά η Χαμάς, δεν το δέχονται πιά ούτε οι συγγενείς των Ισραηλινών ομήρων. Διεξάγει πόλεμο για να κρατά ομήρους όσους περισσότερους Παλαιστίνιους μπορεί.

Μετά την γενοκτονία στην Γάζα μία πρόταση αποστρατιωτικοποιημένης Παλαιστίνης δεν έχει λογικό έρεισμα. Οι Παλαιστίνοι θα προσπαθήσουν να συγκροτήσουν ένα στρατιωτικοποιημένο κράτος, προκειμένου να αποφύγουν την επανάληψη της γενοκτονίας.

Ό,τι και να συμφώνησε ο Τράμπ με τις σουνιτικές πετρομοναρχίες, δεν έλαβε υπ' όψιν ότι η κοινωνική βάση των κρατών της Μέσης Ανατολής δεν πρόκειται να συμμορφωθεί με την πολιτική εξανδραποδισμού και γενοκτονίας του Ισραήλ. 

Η "λύση των δύο κρατών" δεν έχει πιά πολλές ελπίδες να υλοποιηθεί. Τώρα τίθεται ζήτημα αν θα υπάρξει η λύση του ενός κράτους, ή Παλαιστινιακού ή Ισραηλινού. Και τα δύο μαζί δύσκολα θα συνυπάρξουν.