Μεγάλη Ελλάδα, πολλαπλασιαστές στρατιωτικής ισχύος, και προκαθορισμός του μέλλοντός μας

 

Η αρθρογραφία της Μεγάλης Ελλάδος ισοδυναμεί με μία σκαλωσιά όπου πάνω της θα κτισθεί το οικοδόμημα.

Οι θέσεις και οι προτάσεις αποσκοπούν στην οικοδόμηση νέου κράτους, όχι απλώς στην αλλαγή του σάπιου καθεστώτος της μεταπολιτεύσεως.

Πρέπει να προτάσσουμε λύσεις σε προβλήματα για τα οποία ναι μεν δεν διαθέτουμε ακόμη την πολιτική εξουσία για να τις επιβάλλουμε, όμως εκπαιδεύουμε τον Λαό δια της προπαγανδιστικής ζυμώσεως ώστε να αρχίσει να δραστηριοποιείται μαζικώς στην οικοδόμηση της Μεγάλης Ελλάδος.

Για παράδειγμα, προκειμένου να διεκδικήσουμε εδάφη στην Δυτική Μεσόγειο ή στον Εύξεινο Πόντο, δεν διαθέτουμε ακόμη το απαραίτητο στρατιωτικό εκτόπισμα.

Αλλά δεν πρόκειται να το αποκτήσουμε, εκτός εάν κάποιο καθεστώς επιβάλλει ως στρατηγικό στόχο την ανάκτηση εδαφών εκτός των σημερινών Ελληνικών συνόρων.

Πρώτα θέτεις τον στόχο και μετά βρίσκεις τα μέσα. Δεν γίνεται ανάποδα. Δεν αποκτάς πρώτα τον ισχυρό στρατό, και μετά ψάχνεις να βρεις στόχους για να τον χρησιμοποιήσεις.

Στον παρόν πολιτικό πλαίσιο δικό μας καθήκον είναι να δίνουμε εφικτές εξω-κρατικές λύσεις, από μη-κρατικούς δρώντες. Σε άλλες περιπτώσεις όπου χρειάζεται κρατική συνδρομή, χρέος μας είναι να προσχεδιάζουμε το μέλλον (futures studies).

Για να επιβάλλουμε την παρουσία μας και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, χρειαζόμαστε νέες ένοπλες δυνάμεις σε τελείως διαφορετική βάση συγκροτήσεως από την σημερινή.

Οι ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδος πρέπει να αποτελούνται και από Έλληνες κληρωτούς υποχρεωτικής στρατεύσεως, και από Έλληνες επαγγελματίες εθελοντές (όπως έχει ο Αμερικανικός και ο Ρωσσικός στρατός).

Είναι τελείως λάθος η διαζευκτική προσέγγιση, ή το ένα ή το άλλο. Διότι χωρίς κληρωτούς δεν έχεις μαζική στράτευση. Χωρίς επαγγελματίες, δεν έχεις την απαραίτητη ετοιμότητα, πείρα, και θεσμική μνήμη.

Και ακόμη παραπέρα, η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει βοηθητικά στρατεύματα (auxiliary troops) απoτελούμενα από ξένους στρατιώτες από κράτη-πελάτες (client states), όπως είχε κάποτε η Ρώμη).

Επιπλέον μέσω διμερών και ελληνοκεντρικών συμμαχιών, η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει συμμαχικά στρατεύματα, ώστε να δημιουργήσει έναν δικό της στρατιωτικό συνασπισμό τύπου ΝΑΤΟ.

Άλλος τρόπος πολλαπλασιασμού της στρατιωτικής μας ισχύος, είναι μέσω ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών, οι οποίες προσφέρουν μισθοφορικές υπηρεσίες.

Κλασσικός τρόπος πολλαπλασιασμού της στρατιωτικής μας ισχύος είναι η μέθοδος δι' αντιπροσώπων. Χρηματοδοτούμε, εκπαιδεύουμε, εξοπλίζουμε, ξένες πολιτοφυλακές και μη-κρατικούς δρώντες, με σκοπό την εξωτερική ανάθεση (outsourcing) των στρατιωτικών μας επιχειρήσεων σε συγκριμένα μέτωπα.

Επίσης, ο θεσμός της παλλαϊκής αμύνης πρέπει να εφαρμοστεί σε όλο τον πληθυσμό. Άνδρες και γυναίκες, πρέπει να εκπαιδεύωνται εφ' όρου ζωής, στον ελεύθερο χρόνο τους, και επί πληρωμή. Μία Ελληνίδα, δεν χρειάζεται να στρατευθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Αλλά μπορεί και πρέπει να μάθει πώς να συναρμολογεί και να μετατρέπει ένα μη-επανδρωμένο όχημα του εμπορίου, σε πολεμικό εργαλείο, εξοπλίζοντάς το με πυρομαχικά. Και τέλος να μάθει να το πετά μέσω κονσόλας, στοχοποιώντας τον εχθρό από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Τέλος, η Ελλάδα πρέπει να καταρτίσει σχέδια αναγκαστικής επιστρατεύσεως στις περιοχές με εχθρικούς πληθυσμούς, στα εκτός συνόρων πολεμικά μέτωπα. Οι εχθρικοί πληθυσμοί αφού περάσουν από ειδικά σχολεία αναμορφώσεως, θα πολεμούν στο πλευρό της Ελλάδος εις βάρος της παλαιάς τους ηγεσίας.

Το σημερινό πρότυπο του ρωμέικου στρατού προφανώς δεν πρόκειται να επιτύχει τίποτε, διότι δεν είναι σχεδιασμένος για να απελευθερώσει Ελληνικά εδάφη και Ελληνικούς πληθυσμούς.

Για να συγκροτηθούν οι κατάλληλες ένοπλες δυνάμεις που θα επιτύχουν τους στόχους της Μεγάλης Ελλάδος, απαιτείται καθημερινή προπαγανδιστική και οργανωτική δουλειά σε μαζική βάση.