Η Ουγγαρία προετοιμάζεται για τον διαμοιρασμό των Ουκρανικών εδαφών, αντιθέτως η Ελλάδα έχει καθυστερήσει πολύ στην δική της προετοιμασία

 

Το κατασκοπευτικό επεισόδιο μεταξύ Ουγγαρίας και Ουκρανίας, δείχνει πόσο πίσω έχει μείνει η Ελλάδα στο μέτωπο του Ευξείνου Πόντου και στα προς διαμοιρασμό εδάφη.

Προσφάτως η Ουκρανική αντικατασκοπεία συνέλαβε πράκτορες της Ουγγρικής στρατιωτικής κατασκοπείας στην Υπερκαρπαθία της δυτικής Ουκρανίας. Κατέγραφαν τις αμυντικές δυνατότητες της Ουκρανίας στην περιοχή.

Ανάμεσα στις πληροφορίες που συνέλεγαν οι Ούγγροι πράκτορες από τους τοπικούς κατοίκους ήταν απαντήσεις στο ερώτημα, πώς θα συμπεριφέροντο σε περίπτωση Ουγγρικής στρατιωτικής επεμβάσεως στην περιοχή.

Επίσης ξεκίνησαν απελάσεις διπλωματών μεταξύ Ουγγαρίας και Ουκρανίας, ανάλογες με αυτές που έγιναν μεταξύ Δύσεως και Ρωσσίας. Ξεκάθαρο δείγμα επιδεινώσεως των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.

Η Ουγγαρία διεκδικεί εδάφη από την Ουκρανία, όπως και η Πολωνία, όπως και η Ρουμανία. Όταν θα τεμαχιστεί το Ουκρανικό κράτος από τους δυτικούς "συμμάχους", η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να μείνει έξω από τον διαμοιρασμό.

Πρέπει από τώρα να προετοιμαζόμαστε. Πρέπει από τώρα να προβάλλουμε διεκδικήσεις με βάση ιστορικά, πολιτισμικά, δημογραφικά επιχειρήματα.

Ακόμη και αν δεν υπήρξε ποτέ στην αρχαιότητα ίχνος Ελληνικής παρουσίας σε μία περιοχή που σε λίγο θα θεωρείται Terra Nullius (No Man's Land), εμείς πρέπει να διεκδικούμε. Ο νεο-οθωμανός Νταβούτογλου είχε γράψει ότι, ακόμη και ένας Τούρκος να υπήρχε στην Κύπρο, εμείς οφείλουμε να διεκδικούμε την Κύπρο.

Όταν διαλύεται ένα κράτος, τα εδάφη του διαμοιράζονται σε όποιον διεκδικεί και μπορεί να υποστηρίξει τις απαιτήσεις του ενόπλως.

Η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψει την Οδησσό και τις Παρευξείνιες ακτές στον έλεγχο άλλων κρατών. Από την Οδησσό μέχρι την Μαριούπολη πρέπει να προβάλλουμε εδαφικές διεκδικήσεις.

Πρέπει να οργανώσουμε διαλέξεις, να εκδώσουμε φυλλάδια, χάρτες με τα Παρευξείνια εδάφη που θεωρούμε δικά μας, να αρθρογραφούμε, να προπαγανδίζουμε, να ασκούμε δημόσια διπλωματία, έξω και πάνω από το μισελληνικό καθεστώς.

Πρέπει να επιδιώξουμε παρασκηνιακές διερευνητικές επαφές με χώρες που διεκδικούν και αυτές εδάφη στα προσωρινώς ελεγχόμενα εδάφη της Ουκρανίας, και να συντονίσουμε την δράση μας για να αποφευχθούν συγκρούσεις μεταξύ μας όταν επέλθη το μοιραίο. Ήτοι, η διάλυση του Ουκρανικού κράτους.

Όσο καθυστερούμε, τόσο το χειρότερο για την Ελλάδα. Ενώ τώρα παρουσιάζεται μία μοναδική ευκαιρία. Μετά από αρκετούς αιώνες, θα έχουμε την ευκαιρία να αναβιώσουμε τον Ελληνισμό του Ευξείνου Πόντου και να επεκτείνουμε τα στρατηγικά σύνορα του Ελληνισμού.

Αν δεν το πράξουμε εμείς, θα το πράξει η νεο-Οθωμανική Τουρκία, ήτις θέλει να επεκτείνει τα σύνορά της στην Ταυρική χερσόνησο (Κριμαία).

Οπότε δεν τίθεται μόνον ζήτημα Ελληνικού γοήτρου, τίθεται ζήτημα εθνικής ασφαλείας. Αν επιτρέψουμε στην Τουρκία να φθάσει μέχρι την Οδησσό, θα έχουμε εγκληματίσει εις βάρος των επομένων γενεών.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, στρατιωτικοί, διαδηλωτές, ακαδημαϊκοί, απλοί πολίτες πρέπει να συστρατευθούν για την επέκταση της Ελλάδος προς Βορράν.

Πρέπει να σταλούν στρατεύματα της Ελλάδος στις περιοχές που διεκδικούμε με πρόσχημα την ειρηνευτική αποστολή. Σταδιακώς θα μετατραπούν σε δύναμη αποκλειστικού ελέγχου των εδαφών, και στο τέλος θα βοηθήσουν στην προσάρτησή τους στην Ελληνική επικράτεια.  

Το αν θα διαλυθεί το Ουκρανικό κράτος σε 2 ή σε 10 χρόνια δεν το ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πρέπει να ενσωματώσουμε ό,τι δικαιούμαστε από την αρχαία Ελληνική κληρονομιά αυτής της περιοχής.

Αν ωφεληθούν Ρώσσοι, Τούρκοι, Ρουμάνοι, Πολωνοί, Ούγγροι από την διάλυση της Ουκρανίας, και δεν ωφεληθεί η Ελλάδα, θα αποδειχθούμε ανάξιοι συνεχιστές των Ηρωικών Προγόνων.

Και όποιος επαναλάβει την γνωστή επωδό, "με αυτούς που μας κυβερνάνε, δεν γίνονται αυτά που λές", σημαίνει ότι δεν έχει καμμία επαφή με την πολιτική ιστορία. Λες και το 1821 είχαμε την πολιτική και θρησκευτική εξουσία με το μέρος μας.