Οι Έλληνες στρατηγιστές πρέπει να διδάσκωνται από την υψηλή στρατηγική του καρδιναλίου Ρισελιέ, και να απορρίψουν άμεσα την αυτοκτονική πολιτική του άξονος Δύσεως-Ισραήλ

 

Μετά την αναγνώριση του Αλ-Τζολάνι και της Αλ-Κάιντα ως αποδεκτού-νομίμου καθεστώτος στην Συρία από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, το μόνο που κατάφερε το Ισραήλ με την ανατροπή του Άσσαντ ήταν να αλλάξει το σιιτικό τόξο με το σουνιτικό τόξο.

Οι δυτικοί φιλοσιωνιστές αναλυτές παπαγαλίζοντας την γραμμή του Ισραήλ, μιλούν για περιφερειακή σταθερότητα εφόσον εξουδετερωθεί ο φιλοϊρανικός Άξων Αντιστάσεως. Λες και αν επικρατήσουν οι σουνίτες στο Ιράν, μετά δεν θα σφαχτούν μεταξύ τους, ή δεν θα κατασφάξουν αλλοθρήσκους, ή δεν θα στραφούν κατά της Δύσεως.

Εδώ και δεκαετίες, στην Δύση έχει επικρατήσει ένα υπόδειγμα «στρατηγικής» σκέψεως όπου δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν το τί θα γίνει μετά. Το τελικό στάδιο της ανατομίας ενός πολέμου, ήτοι τί μέλλει γενέσθαι, μετά την νίκη επί συγκεκριμένου αντιπάλου, δεν τους πολυενδιαφέρει.

Αν καταρρεύσει το Ιρανικό καθεστώς και επικρατήσουν οι σουνίτες, θα εξορμήσει η Μουσουλμανική Αδελφότητα εναντίον του Αιγυπτιακού και Ιορδανικού καθεστώτος. Ίσως και κατά του Σαουδαραβικού.

ΗΠΑ, ΕΕ, και Ισραήλ, δεν λαμβάνουν αποφάσεις βάσει της Ιστορίας. Έχουν μία προσωρινή και τοπικιστική αντίληψη για κάθε πρόβλημα. Στην ουσία εργάζονται δωρεάν για την Μουσουλμανική Αδελφότητα και για την οικοδόμηση ενός μεγάλου σουνιτικού Χαλιφάτου.  

Η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει την εντελώς αντίθετη διαδρομή. Να υποστηρίζει καθεστώτα και χώρες που αντιτίθενται στην δημιουργία σουνιτικών χαλιφάτων.

Οι Έλληνες στρατηγιστές πρέπει να διδάσκωνται από τον καρδινάλιο Ρισελιέ και την υψηλή στρατηγική της Γαλλίας στην εποχή του τριακονταετούς πολέμους (1618-1648), και όχι από τους ανοήτους δυτικούς φιλοσιωνιστές πολιτικούς.

Η Ελλάδα πρέπει να παρεμβαίνει στην Μέση Ανατολή μέσω μίας πολιτικής εμμέσου και επιδοτουμένου πολέμου. Πρέπει να ακολουθεί μία στρατηγική εξισορροπήσεως με τηλε-χειρισμό. Μέσω πολλαπλών αντιπροσώπων (proxies) να μην επιτρέπει να αναδυθεί μία μεγάλη δύναμη στην Μέση Ανατολή. 

Δεν μας ενδιαφέρει οι αντιπρόσωποι να έχουν κοινή ιδεολογία ή κοινά συμφέροντα. Μεταξύ τους μπορεί να είναι εχθροί. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να βάζει όλα τα αυγά σε ένα καλάθι. Πρέπει όμως να αποτρέπει την ανάδυση σουνιτικών χαλιφάτων, διότι το σουνιτικό δόγμα υπερισχύει κατά συντριπτική πλειοψηφία στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς. 

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να ακολουθεί μία πολιτική σαν αυτή του Ισραήλ και της Δύσεως. Είναι μία βλακώδης και αυτοκτονική πολιτική.

Ένα σωρό δυτικοί πολιτικοί αυτοεξευτελίζονται αποδεχόμενοι να κυβερνά την Συρία ο εκπρόσωπος της Αλ-Κάιντα, και συγχρόνως ωρύονται υπέρ της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν. Στην ουσία έχουν μετατρέψει τον εαυτό τους σε proxy της Αλ-Κάιντα. Αν ζούσε ο Bin Laden, θα είχε στομαχόπονο από τα γέλια βλέποντας την συμπεριφορά της Δύσεως απέναντι στον Αλ-Τζολάνι.

Πρέπει να κάνουμε την μεγάλη γεωπολιτική και διπλωματική στροφή. Πρέπει να υποστηρίξουμε τους δικούς μας proxies στην Μέση Ανατολή αντιτιθέμενοι πλήρως στην αυτοκτονική πολιτική του άξονος Δύσεως-Ισραήλ.

Για την υψηλή στρατηγική του καρδιναλίου Ρισελιέ, ίδε την εξαιρετική ανάλυση του Iskander Rechman: 

https://tnsr.org/2019/06/raison-detat-richelieus-grand-strategy-during-the-thirty-years-war/