Σερβία και Ουγγαρία οδεύουν προς στρατιωτική συμμαχία ως αντίρροπο σχήμα στην συμμαχία Κροατίας, Αλβανίας, Κοσόβου

Μία από τις πιό ενδιαφέρουσες γεωπολιτικές εξελίξεις στην χερσόνησο του Αίμου είναι η επαναφορά στην εποχή των βαλκανικών συμμαχιών, όπως πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Παρά τις αναγγελίες των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που ζούν ακόμη στην εποχή της παγκοσμιοποιήσεως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Αυτοί οραματίζονται μία ενιαία ευρωπαϊκή στρατιωτική συμμαχία. Τα κράτη της Ευρώπης έχουν άλλη γνώμη.

Η Σερβία και η Ουγγαρία υπέγραψαν μία συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας. Με βάση τις δηλώσεις του Σέρβου προέδρου Vucic οι δύο χώρες οδεύουν προς την σύμπηξη μίας στρατιωτικής συμμαχίας.

Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ποτέ δεν ανακοινώνεται εναντίον ποίου στρέφεται η στρατιωτική συμμαχία.

Η πολιτική ανάλυση δείχνει ότι πρόκειται για εξισορροπητική κίνηση απέναντι στην άρτι ανακοινωθείσα στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Κροατίας, Αλβανίας, και Κοσόβου.

Και το σημαντικότερο είναι ότι η Βουλγαρία ενδέχεται να ενταχθεί στην τριπλή συμμαχία Κροατίας-Αλβανίας-Κοσόβου.

Πρώτη παρατήρηση: δι' αυτής της συμμαχίας η Σερβία εγκαταλείπει την διακεκηρυγμένη ουδετερότητά της, η οποία ίσχυε για 30 χρόνια.

Δεύτερη παρατήρηση: τα περισσότερα κράτη που εμπλέκονται σε αυτές τις συμμαχίες είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι οι ηγέτες αυτών των χωρών δεν αντιμετωπίζουν πιά το ΝΑΤΟ ως τον απόλυτο εγγυητή ασφαλείας στην περιοχή. Στις αμυντικές τους αναλύσεις ενσωματώνουν τον κίνδυνο στρατιωτικής συγκρούσεως μεταξύ μελών του ΝΑΤΟ.

Όσο χαλαρώνει η ενότης της Νατοϊκής συμμαχίας, τόσο θα αναδύωνται εναλλακτικά δίκτυα συμμαχιών.

Μπροστά στις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις οι καθεστωτικοί ευρωραγιάδες, κρέμονται ακόμη από τα χείλη της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και της Κάγια Κάλλας.

Αδυνατώντας να προσαρμοστούν στην νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, έχουν παραλύσει.

Επειδή έχει ατροφήσει ο εγκέφαλός τους από το "Ανήκομεν εις την Δύσιν", δεν διανοούνται μία Ελλάδα ήτις αναλαμβάνει διπλωματικές πρωτοβουλίες εκτός ΕΕ, και υπογράφει διμερείς στρατιωτικές συμμαχίες εκτός ΝΑΤΟ.

Όμως ο Ελληνισμός πρέπει να αγωνίζεται γι' αυτόν τον σκοπό. Σύμπηξη διμερών συμμαχιών εκτός ΕΕ και εκτός ΝΑΤΟ, πριν η Ελλάδα βρεθεί απροετοίμαστη και υποστεί νέα εθνική καταστροφή.