Στον Ψυχρό Πόλεμο 2.0 η Ελλάδα πρέπει να ανήκει στον εαυτό της, ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή

 

Στον ψυχρό πόλεμο 2.0 η Ελλάδα δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του πρώτου ψυχρού πολέμου.

Προσφάτως οι ΗΠΑ επέβαλαν στην Κίνα δασμούς ύψους 245%, και τώρα απειλούν την Ευρώπη να διαλέξει μεταξύ Αμερικανικών και Κινεζικών εταιρειών στον τομέα των δορυφορικών επικοινωνιών, με βάση γεωπολιτικά κριτήρια.

Από την πλευρά της η ΕΕ απειλεί την Σερβία ότι αν ο πρόεδρος Vucic παρασταθεί στην παρέλαση νίκης της 9ης Μαΐου στην Μόσχα, θα μπλοκάρει την ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ (αυτό ακούγεται ως θείο δώρο παρά ως απειλή).

Οι απειλές διαδέχονται η μία την άλλη, και το χειρότερο που θα μπορούσε να πράξει η Ελλάδα θα ήταν να ξανα-εγκλωβιστεί στο αυτοκτονικό και εθνοκτόνο σύνθημα "Ανήκομεν εις την Δύσιν".

Η Ελλάδα πρέπει να χαράξει την δική της πορεία μέσα σε έναν πολυπολικό κόσμο, υπογράφουσα διμερείς συμφωνίες συνεργασίας και με την Ανατολή, και με την Δύση, και με τον Βορρά, και με τον Νότο.

Ποτέ να μην δεσμεύεται εσαεί, και να προσαρμόζει την διπλωματική της στάση αναλόγως των συμφερόντων της, και αναλόγως των εξελίξεων.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ευθυγραμμιστούμε με κάποιον συνασπισμό χωρίς σοβαρά ανταλλάγματα. Να μην επαναλάβουμε το μεγάλο ΝΑΙ που είπε ο Μεταξάς στην Αγγλία από το 1936, χωρίς να λάβει κανένα αντάλλαγμα, και χωρίς καμμία εγγύηση ασφαλείας.

Πρέπει να μάθουμε να ελισσώμεθα ανάμεσα σε γεωπολιτικά μεγαθήρια. Και άλλοτε να τηρούμε αυστηρά ουδετερότητα, άλλοτε να συντασσώμεθα προσωρινώς με έναν σύμμαχο εναντίον κάποιου προσωρινού εχθρού, όστις μελλοντικώς μπορεί να καταστεί σύμμαχος εναντίον πρώην συμμάχων και μελλοντικών εχθρών.

Πρέπει να έχουμε εχθροφιλικές σχέσεις με αρκετά κράτη. Πρέπει να κάνουμε διαμερισματοποίηση των σχέσεών μας με ένα αντίπαλο κράτος. Με ένα αντίπαλο κράτος, μπορεί να έχουμε εχθρικές σχέσεις σε εδαφικά ζητήματα, αλλά καλές σχέσεις σε ενεργειακά ζητήματα.

Η διπλωματία ευελιξία πάνω σε πολλαπλούς γεωπολιτικούς άξονες πρέπει να είναι δεδομένη, και να μην θεωρείται ζητούμενο.