Η απονομιμοποίηση του εχθρού ξεκινά πριν τις εκλογές, και συνεχίζεται μετά τις εκλογές

Υπενθυμίζω ότι από το 2010 και μετά, ο Σόϊμπλε, υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, δήλωνε με θράσος ότι δεν έχει σημασία το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα, διότι υπάρχουν δεσμεύσεις, εννοώντας ότι όποια κυβέρνηση και να εκλεγεί, πρέπει να ακολουθήσει μνημονιακή πολιτική.

Η συγκεκριμένη αντίληψη, είναι αντίληψη κυριάρχου. Έκανε επίδειξη ηγεμονίας. Τότε, σε μία δημόσια τοποθέτησή μου, είχα δηλώσει το εξής: Αν είμαστε άξιοι Έλληνες, δεν αρκεί το να σπάσουμε τα μνημονιακά δεσμά που μας επέβαλε η Γερμανία και η ΕΕ, αλλά πρέπει να επιβάλλουμε ένα μνημόνιο στην Γερμανία εκατό φορές πιό επώδυνο απ' αυτό που μας επέβαλε εκείνη.

Σκοπός της δηλώσεώς μου ήταν να ανοίξω τους πολιτικούς ορίζοντες του ακροατηρίου, και συγχρόνως να εκφράσω αντι-ηγεμονικές και ηγεμονικές θέσεις. Αντι-ηγεμονικές ως προς την απόρριψη του μνημονίου εις βάρος της Ελλάδος, ηγεμονικές ως προς την μελλοντική εκδίκηση εις βάρος των δυναστών της Πατρίδος.

Ενώ το κοινό ήταν αντιμνημονιακό, δεν είχε εθιστεί σε μια ηγεμονική ρητορική από την δική μας σκοπιά. Δηλαδή δεν είχε συνηθίσει να ακούει επιθετική ρητορική από την σκοπιά του έθνους που εκείνη την στιγμή υφίσταται την οικονομική επέλαση της τρόικα και ιδίως της Γερμανίας.

Σε λίγο καιρό, θα έχουμε νέες εκλογές. Τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα θα έχουν το θάρρος και το θράσος να κάνουν μία αντίστοιχη δήλωση σαν αυτή που έκανε ο Σόϊμπλε, αλλά με αντεστραμμένο περιεχόμενο;

Ότι δηλαδή ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος, οι πατριωτικές πολιτικές δυνάμεις έχουν διαχρονικές δεσμεύσεις έναντι του Ελληνικού Έθνους και συνεπώς δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν ποτέ μία μνημονιακή προδοτική κυβέρνηση. Ακόμη και αν λάβει την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές.

Μία τέτοια ηγεμονική προσέγγιση, διαχεόμενη και επαναλαμβανόμενη στον Λαό, δημιουργεί μία αντισυστημική, αντιστασιακή, και πεισμώδη αντίληψη. Ό,τι εκλογικό ποσοστό και να πάρει ο εχθρός, δεν τον αναγνωρίζουμε.

Φανταστείτε να γινόντουσαν εκλογές στην Οθωμανική Ελλάδα και η πλειοψηφία να ψήφιζε ότι θέλουν να παραμείνουν ραγιάδες. Ποιά πρέπει να είναι η δική μας προσέγγιση; Ότι ο αυτός ο λαός δεν σώζεται με τίποτε; ότι είναι αδιόρθωτος κλπ, κλπ, όπως συνήθως δηλώνουν οι ανίδεοι και ηττημένοι δήθεν αντισυστημικοί πολιτικάντηδες;

Η απάντηση είναι μία: ό,τι και να ψήφιζαν οι τότε κάτοικοι της Ελλάδος σε αυτό το υποθετικό σενάριο, θα αγωνιστούμε για την απελευθέρωση από την οθωμανική κατοχή. Αν ψηφίσουν υπέρ της απελευθερώσεως, έχει καλώς. Αν καταψηφίσουν, τόσο το χειρότερο για την δημοκρατία. Θα γράψουμε την ετυμηγορία της πλειοψηφίας στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Η απόφασή τους θα αλλάξει, είτε με το καλό, είτε με το άγριο. Το όχι στην Επανάσταση, θα γίνει ναι στην Επανάσταση.

Είναι αδιανόητο ο Σόιμπλε να δηλώνει ότι αδιαφορεί για το εκλογικό αποτέλεσμα, εννοώντας ότι όποιος και να εκλεγεί πρέπει να εφαρμόσει τα μνημόνια. Είναι αδιανόητο ο Σύριζα, η ΝΔ, το Πασόκ, το Ποτάμι, να αδιαφορούν για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015, και να υπάρχουν διάφορα μικρά κόμματα που πασχίζουν να μπούν στην βουλή και να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων την διαχρονική ήττα του Ελληνισμού, επειδή ο εχθρός κατάφερε να αποσπάσει μία συγκυριακή πλειοψηφία ψήφων.

Οι εκλογές για τα αληθινώς αντισυστημικά κόμματα πρέπει να έχουν χαρακτήρα ζυμώσεως, δημεγερσίας, επαναστατικής γυμναστικής. Ποτέ δεν πρέπει να αποτελούν την σφραγίδα νομιμοποιήσεως του εχθρού στα μάτια της κοινής γνώμης.

Από τώρα πρέπει να γίνωνται δηλώσεις που θα προϊδεάζουν τον Λαό ότι μία ενδεχόμενη επικράτηση των προδοτικών καθεστωτικών μνημονιακών κομμάτων, δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή, ό,τι ποσοστό και να λάβουν.

Η απονομιμοποίηση του εχθρού ξεκινά πριν τις εκλογές. Ακόμη και όταν έχει ήδη πάρει το 40%, συνεχίζουμε να μην τον αναγνωρίζουμε ως νόμιμο κυβερνήτη. Αναγνωρίζουμε μόνον ό,τι συμφέρει τον Ελληνισμό, ασχέτως εκλογικού ποσοστού.