Η εμμονή με την είσοδο στο κοινοβούλιο δημιουργεί αυτοκαταστροφικές τάσεις

 

Ένας άλλος σημαντικός λόγος που επιμένω τόσο πολύ στον εξωεκλογικό και εξωκοινοβουλευτικό πολιτικό αγώνα, είναι ότι όσα μικρά κόμματα προσηλώνονται στην είσοδο στην βουλή, και έχουν ως μοναδικό στόχο την κοινοβουλευτική παρουσία, μόλις χάσουν μια εκλογική μάχη και πέσουν κάτω από το 3%, εξαϋλώνονται, διαλύονται, αφανίζονται, αποστρατεύονται.

Πολλά παραδείγματα, ΔΗ.ΑΝΑ, Ένωση Κεντρώων, Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, Ποτάμι, ΔΗΚΚΙ, Πολιτική Άνοιξη, Χρυσή Αυγή, ΔΗΜ.ΑΡ, ΑΝ.ΕΛ, κ.α.

Πολύ περισσότερη επιρροή σε διαχρονική βάση έχουν κόμματα όπως ο Ανταρσυα που επί πολλά χρόνια δεν καταφέρνει να μπει στην βουλή, αλλά υφίσταται ως εξωκοινοβουλευτικό κόμμα το οποίο διαχέει τις ιδέες του, παρά οι ΑΝΕΛ οι οποίοι κυβέρνησαν κιόλας, και μετά αφανίστηκαν.