Τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα ούτε καταγγέλουν προεκλογικώς τις δομικές ανισότητες, ούτε αμφισβητούν μετεκλογικώς το αποτέλεσμα

Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετά "αντισυστημικά" κόμματα δέχονται να συμμετάσχουν σε ένα ετεροβαρές εκλογικό σύστημα, χωρίς να καταγγέλουν τις δομικές ανισότητες που ενυπάρχουν.

Δηλαδή δέχονται να παίξουν με τράπουλα σημαδεμένη από τον αντίπαλο, χωρίς να το δηλώνουν ανοικτά. Με αποτέλεσμα να νομιμοποιείται στην λαϊκή συνείδηση ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές είναι τάχα αδιάβλητες, και ο μόνος νόμιμος μηχανισμός εναλλαγής στην εξουσία.

Ας δούμε κάποιες από τις δομικές ανισότητες από την οπτική γωνία ενός οιουδήποτε αντισυστημικού κόμματος.

Πρώτον, οι εκλογικοί κατάλογοι είναι γεμάτοι με πολιτογραφημένους αλλοεθνείς. Συνεπώς ένα αντισυστημικό κόμμα θα έπρεπε να απαιτεί εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων. Δεχόμενο να συμμετάσχει στο εκλογικό παιχνίδι, μόνο με την υπόσχεση ότι ΘΑ αλλάξει τον νόμο περί ιθαγενείας, ΟΤΑΝ έχει την εξουσία, σημαίνει ότι δέχεται να ηττάται εσαεί. Μετά από κάποιες δεκαετίες όταν οι αλλοεθνείς θα είναι πλειοψηφία, δεν θα είναι δυνατόν να αλλάξει ο νόμος περί ιθαγενείας.

Δεύτερον, οι πανελλαδικές τηλεοπτικές συχνότητες ανήκουν σε ολιγάρχες που είναι απολύτως ταυτισμένοι με το καθεστώς, με αποτέλεσμα η προεκλογική κάλυψη των καθεστωτικών κομμάτων έναντι των αντισυστημικών, να είναι σε αναλογία 1 προς 100. Ο δε τηλεοπτικός χρόνος στις εκλογές, κατανέμεται με βάση το προηγούμενο εκλογικό αποτέλεσμα.

Τρίτον, ενώ τίθενται ένα σωρό νομικοί περιορισμοί στην χρηματοδότηση των κομμάτων, αυτοί ισχύουν μόνον για τα μικρά κόμματα. Τα καθεστωτικά κόμματα έχουν ένα σωρό κρυφούς καθεστωτικούς χρηματοδότες τους οποίους ξεχρεώνουν με απευθείας κρατικές αναθέσεις, και ταυτοχρόνως δεν πληρώνουν τα δάνεια που έλαβαν με εγγύηση την κρατική κομματική χρηματοδότηση. Επιπλέον ένα αντισυστημικό κόμμα έχει να αντιπαλέψει και τους κομματικούς διορισμούς στο δημόσιο που μπορούν να κάνουν τα καθεστωτικά κόμματα.

Τέταρτον, το εκλογικό αποτέλεσμα επεξεργάζεται μέσα από μία ιδιωτική εταιρεία που επί πολλά χρόνια αναλαμβάνει μονοπωλιακώς την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Τα αντισυστημικά κόμματα θα έπρεπε να καταπολεμούν μία τέτοια οφθαλμοφανή ανισότητα, και να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις.

Πέμπτον, ο παλαιότερος εκλογικός νόμος με το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, ήταν δομική ανισότητα. Το εκλογικό μέτρο στο 3% είναι δομική ανισότητα, θα μπορούσε να μειωθεί στο 2% ή στο 1%, εφόσον το απαιτούν και αγωνίζονται γι' αυτό κάποια αντισυστημικά κόμματα.

Έκτον, οι τελευταίες νομικές διατάξεις για τον αποκλεισμό κομμάτων από τις εκλογές, με βάση το τί αρέσει και τί δεν αρέσει στο κυβερνών κόμμα, είναι δομική ανισότητα. Με τους αρεοπαγίτες να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα καθεστωτικά κόμματα, είναι δεδομένο ότι όποιο αντισυστημικό κόμμα δεν αρέσει στο καθεστώς, θα απαγορευθεί η συμμετοχή του από το φερόμενο ως ανώτατο δικαστήριο της χώρας, ώστε να προσδίδεται και μία επίφαση νομιμότητος. Κανένα αντισυστημικό κόμμα, και ιδίως τα μικρά κόμματα, δεν έπρεπε να δεχτεί τέτοιο νομικό έκτρωμα. Το δέχτηκαν, και συμμετείχαν, με την λογική ότι δεν αφορά αυτούς, αλλά κάποιους φασίστες.

Έβδομον, όσα μικρά κόμματα εισέλθουν στην βουλή, αρκετές φορές διαπιστώνουν ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χάνουν βουλευτικές έδρες, επειδή τα καθεστωτικά κόμματα υπογείως προσφέρουν κάποια ανταλλάγματα, και τους υφαρπάζουν τους βουλευτές. Τα μικρά κόμματα διαμαρτύρονται ζητώντας από τον/την πρώην βουλευτή τους, να παραδώσει την έδρα στο κόμμα με το οποίο εξελέγη, και φυσικά ο βουλευτής-τουρίστας γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, τις όποιες φωνασκίες των μικρών κομμάτων. Ενώ θα έπρεπε υποχρεωτικώς να παραδίδεται η έδρα στο κόμμα με το οποίο ο βουλευτής εξελέγη, βάσει νόμου. Η έδρα δεν του ανήκει, ανήκει στους ψηφοφόρους που εκπροσωπεί. Ούτε αυτό ζητούν τα "αντισυστημικά" κόμματα, παρότι βλέπουν να κανιβαλίζονται μόλις εισέλθουν στο κοινοβούλιο.

Όγδοον, για να είναι έγκυρη μία συνέλευση διοικητικού συμβουλίου, ή ενός σωματείου, ή μίας οιασδήποτε συνελεύσεως, πρέπει να ισχύει το κριτήριο της απαρτίας. Δεν είναι δυνατόν με πχ 35% συμμετοχή να θεωρηθεί ότι η συνέλευση βρίσκεται σε απαρτία. Θα έπρεπε το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές να λαμβάνεται υπόψιν για την εγκυρότητα του εκλογικού αποτελέσματος, και για την νομιμοποίηση της όποιας κυβερνήσεως. Από την στιγμή που ένα κόμμα αποκτά την εξουσία με πραγματική εκλογική ισχύ της τάξεως του 35% των εγκύρων ψηφοδελτίων, αυτό δεν επιτρέπεται να γίνεται αποδεκτό. Το χειρότερο όλων είναι ότι μετά, τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα, αποκαλούν "νόμιμη κυβέρνηση", το κόμμα που επέτυχε αυτή την καλπονοθευτική απάτη.

Υπάρχουν ένα σωρό δομικές ανισότητες. Όταν όμως δεν καταγγέλλονται ώστε να διαπαιδαγωγηθούν οι πολίτες στο ποιά είναι τα ελαττώματα του εκλογικού συστήματος, στο τί πρέπει να απαιτούν ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΩΣ τα αντισυστημικά κόμματα, και στο γιατί πρέπει να αμφισβητούν το πολιτικό σύστημα, τότε οι πολίτες εθίζονται στην καλπονοθευτική απάτη. Εθίζονται στον νομικίστικο ραγιαδισμό. Εθίζονται στο να νομιμοποιούν τον πολιτικό τους βιασμό και εκβιασμό. Εθίζονται στο να μην ψάχνουν εναλλακτικές προτάσεις.

Και σε αυτό το έγκλημα ευθύνονται 100% τα μικρά και δήθεν αντισυστημικά κόμματα.