Για να επέλθουν διαφορετικά εκλογικά αποτελέσματα απαιτείται ανάπτυξη ξεχωριστής πολιτιστικής ταυτότητος στα λαϊκά στρώματα

 

Ένα άλλο βασικό στοιχείο πολιτικής κοινωνιολογίας που φαίνεται να αγνοούν όσοι εκπλήσσονται από το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, είναι το ζήτημα της πολιτικής συνειδήσεως.

Αρκετοί θεωρούν ότι επειδή πχ η ΝΔ διέπραξε ένα σωρό εγκλήματα εις βάρος της κοινωνίας, ότι αυτομάτως η λαϊκή δυσαρέσκεια θα μετατραπεί σε αντισυστημική ψήφο.

΄Οσοι σκέπτονται με τόση αφέλεια, κάνουν ένα σωρό λανθασμένες παραδοχές, η βασικότερη εκ των οποίων είναι ότι η πλειοψηφία του κόσμου διαθέτει πολιτική συνείδηση. Δεν διαθέτει. Πρέπει κάποιος να την εισάγει έξωθεν στην λαϊκή συνείδηση. Λίγα άτομα δαπανούν χρόνο για την πολιτική τους μόρφωση. Λίγα άτομα δαπανούν ενέργεια και χρήματα για να αποκτήσουν πολιτική παιδεία. Λίγα άτομα διαθέτουν ανεπτυγμένη κριτική σκέψη.

Έχουν περάσει πάνω από 120 χρόνια όταν αυτό ακριβώς το καυτό πρόβλημα αντιμετώπιζαν τα σοσιαλιστικά επαναστατικά κόμματα στην Ρωσσία και αλλού. Ανερωτώντο για ποιό λόγο η φτώχεια και η εξαθλίωση δεν οδηγεί αυτομάτως εκατομμύρια εργατών και χωρικών στην κομματική αγκαλιά του σοσιαλισμού.

Και τότε ο Λένιν έδωσε την εξής απάντηση, συγκρουόμενος με τους "οικονομιστές", έτσι αποκαλούσε όσους περιόριζαν τον αγώνα σε οικονομικά ζητήματα. Έγραφε ότι για να αποκτήσει ξεχωριστή πολιτική ταυτότητα η εργατική τάξη, για να αναπτύξει την πολιτική της συνείδηση, πρέπει να υπάρχει ένα κόμμα-καθοδηγητής, η επαναστατική πρωτοπορεία, που θα εισάγει την πολιτική συνείδηση στα κοινωνικά στρώματα που αδυνατούν από μόνα τους να εξελιχθούν πολιτικώς.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Αντόνιο Γκράμσι, έγραφε ότι δεν αρκεί ο οικονομικός και πολιτικός ταξικός αγών για να καταλάβουν την εξουσία τα προλεταριακά στρώματα. Πρέπει να αποκτήσουν και την δική τους ξεχωριστή κουλτούρα. Πρέπει οι σοσιαλιστές διανοούμενοι να προάγουν την σοσιαλιστική κουλτούρα, ώστε να αλλάξει ο αξιακός κώδικας των προλετάριων, και να μην αφομοιώνονται στον αξιακό κώδικα των μεγαλοαστών.

Αυτά τα έγραφαν διανοούμενοι της Αριστεράς, αλλά παραμένουν διαχρονικές αλήθειες.

Φυσικά το κείμενό μου δεν αποσκοπεί στο να προάγει το συμφέρον της Αριστεράς. Ουδόλως μας απασχολεί η παρηκμασμένη και αφελληνισμένη Αριστερά. Το κείμενο αποσκοπεί στο να ερμηνεύσει τις διαχρονικές παθογένειες του λεγομένου αντισυστημικού πατριωτικού χώρου.

Αν περιμένει κάποιος αντισυστημικός πατριώτης, από την ευρεία λαϊκή μάζα να ψηφίσει αντισυστημικά από μόνη της, να οργανωθεί αντισυστημικά από μόνη της, μόνο και μόνο επειδή ο Μητσοτάκης είναι αντιπαθής, αυτό αποδεικνύει την πολιτική του ασχετοσύνη.

Για να αποκτήσει αντισυστημική και ανατρεπτική πολιτική συνείδηση μία κρίσιμη μάζα της κοινωνίας, πρέπει κάποιοι οργανωμένοι οπαδοί να την εισάγουν δια της προπαγάνδας. Ούτε αυτό αρκεί. Πρέπει να αναπτυχθεί και να διαδοθεί μία ελληνοκεντρική επαναστατική κουλτούρα, στην λογοτεχνία, στην γλυπτική, στην ποίηση, στην ζωγραφική, στο τραγούδι, στο θέατρο, κ.α.

Η ανάπτυξη ξεχωριστής πολιτικής συνειδήσεως και η πολιτιστική διαφοροποίηση από το κατοχικό καθεστώς, απαιτεί πολιτικούς στρατιώτες και επαγγελματίες επαναστάτες, και όχι ψηφοθήρες ζητωπατριώτες.