Το σημερινό μας
διπλωματικό σταυρόλεξο απευθύνεται σε φιλοκούρδους, τουρκοφάγους, αντισιωνιστές
και εθνικιστές λύτες.
Σε αρκετούς
εθνικιστικούς κύκλους υπάρχει έντονος αντισιωνισμός με αρκετές φιλοαραβικές
τάσεις. Εκδηλώνεται επίσης έντονος αντιτουρκισμός και μία φιλική στάση προς
τους Κούρδους και τον αγώνα τους.
Ερώτηση, έχουν
κοιτάξει τον χάρτη της Εγγύς Ανατολής όσοι έχουν μία μονοδιάστατη αντίληψη της
περιοχής;
Ας υποθέσουμε ότι από
ιδεολογικής και ιστορικής απόψεως οι Έλληνες εθνικιστές έχουν το δικαίωμα να
αντιπαθούν το κράτος του Ισραήλ και γι’ αυτό συμπαθούν τον αγώνα των Αράβων
εθνικιστών και των μουσουλμάνων εναντίον των σιωνιστών. Ναι, αλλά οι Άραβες
εθνικιστές έχουν εκφράσει Παναραβικές απόψεις και αρκετοί Άραβες αντισιωνιστές
εκφράζουν Πανισλαμικές απόψεις.
Ο Παναραβισμός θέλει να
δημιουργήσει ένα τεράστιο κράτος στην περιοχή μας. Θα το ανεχτούμε; Αυτό πρέπει
να μας ανησυχεί ή θα πρέπει να το παραβλέψουμε και να βάλουμε το κεφάλι μας
στην άμμο παριστάνοντες τις στρουθοκαμήλους στο όνομα του αντισιωνισμού; Το
Ισραήλ είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους αποτελεί εμπόδιο στον
Παναραβισμό και στην δημιουργία ενός μεγάλου Αραβικού κράτους.
Αν θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί εδάφη στην Μέση Ανατολή, και αν θεωρήσουμε ότι ο Παναραβικός εθνικισμός δεν είναι ιμπεριαλιστικό κίνημα, τότε ναί δεν πρέπει να μας απασχολεί το ζήτημα.
Αν θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί εδάφη στην Μέση Ανατολή, και αν θεωρήσουμε ότι ο Παναραβικός εθνικισμός δεν είναι ιμπεριαλιστικό κίνημα, τότε ναί δεν πρέπει να μας απασχολεί το ζήτημα.
Αν όμως διεκδικούμε
εδάφη στην Εγγύς Ανατολή και αν ανησυχούμε ότι το Παναραβικό και Πανισλαμικό
κίνημα δεν θα σταματήσει στην καταστροφή του Ισραήλ και στο μέλλον θα στραφεί
εναντίον μας, τότε έχουμε κάθε λόγο να βλέπουμε με άλλο μάτι το γνωστό
σιωνιστικό σχέδιο Yinon διαμελισμού των Αραβικών κρατών.
Ας πάμε τώρα στην άλλη
περίπτωση, στο Κουρδικό. Είναι ενθαρρυντικό το ότι αρκετοί Έλληνες εθνικιστές
βλέπουν θετικώς τον κουρδικό αγώνα με απώτερο σκοπό τον διαμελισμό ή την
ομοσπονδιοποίηση της νεοθωμανικής Τουρκίας. Αν όμως κάποιος κοιτάξει τον χάρτη
της περιοχής, οι Κούρδοι διεκδικούν εδάφη από την Τουρκία, από το Ιράκ, από το
Ιράν, και από την Συρία. Αν όλα αυτά τα εδάφη ενωθούν, μιλάμε για ένα μεγάλο
κράτος περίπου 32 εκατομμυρίων Κούρδων, που θα ξεκινά από τον Εύξεινο Πόντο και
θα φτάνει στον Περσικό κόλπο. Εκτός αυτού, οι Κούρδοι για αρκετά χρόνια θα
λειτουργούν ως client-state των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Επίσης θα δημιουργηθεί
πρόβλημα διαμελισμού και αποσταθεροποιήσεως στο Ιράν και στην Συρία που
αποτελούν βασικούς πυλώνες του αντισιωνιστικού και αντιαμερικανικού άξονος.
Επιπλέον οι Κούρδοι
δεν έχουν ξεκαθαρίσει την θέση τους για τις Ελληνικές διεκδικήσεις στην Εγγύς
Ανατολή. Είναι λάθος να προσφέρουμε χωρίς να ζητάμε ανταλλάγματα και δεσμεύσεις
για τα Ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή της Ιωνίας.
Στο διπλωματικό μας
σταυρόλεξο δεν επιτρέπονται μονοδιάστατες αντιλήψεις.
Αν υποστηρίξουμε
μονομερώς και χωρίς όρια τους Κούρδους λόγω Τουρκίας, από ένα σημείο και μετά δημιουργούμε πρόβλημα διαμελισμού στον αντι-ιμπεριαλιστικό
άξονα Ρωσσίας-Ιράν-Συρίας. Η πιό σωστή προσέγγιση είναι να προσπαθούμε να
εστιαστεί ο αγώνας των Κούρδων στην Τουρκία.
Αν υποστηρίξουμε
μονομερώς και χωρίς όρια τους Άραβες λόγω Ισραήλ, από ένα σημείο και μετά δημιουργούμε πρόβλημα εθνικής ασφαλείας στην
Ελλάδα διότι ο Παναραβισμός και ο Πανισλαμισμός δεν θα σταματήσουν στην
κατάληψη του Ισραήλ.
Οι σχέσεις με Άραβες
και Κούρδους είναι τριγωνικές, ήτοι συμπεριλαμβάνονται και τα Ελληνικά συμφέροντα.
Υποστηρίζουμε κάποιους λαούς μέχρι του σημείου που εξυπηρετούνται τα στρατηγικά
μας συμφέροντα στην Εγγύς Ανατολή. Μόλις αυτοί οι λαοί παραβιάσουν τα όριά μας,
τότε οφείλουμε να κάνουμε στροφή 180 μοιρών.
Δεν εξυπηρετούνται τα
Ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα από την δημιουργία ενός μεγάλου Κουρδιστάν, ούτε
από την δημιουργία ενός μεγάλου Παναραβικού κράτους.
Τα στρατηγικά μας
συμφέροντα εξυπηρετούνται από ένα Κουρδιστάν που θα αφαιρέσει εδάφη από την
Τουρκία χωρίς να μετατραπεί σε κράτος-δορυφόρο του Ισραήλ και των ΗΠΑ, και από ένα
Ιράν, μία Παλαιστίνη, μία Αίγυπτο, και μία Συρία που αγωνίζονται κατά του
ιμπεριαλιστικού άξονος ΗΠΑ-Ισραήλ, χωρίς όμως να ξεπερνούν τα όρια του εθνικού
αγώνος, και χωρίς να υποθάλπουν παναραβικές και πανισλαμικές τάσεις.
Παναραβισμός στην παρούσα φάση δεν υφιστάται δεδομένου ότι οι Άραβες σφάζονται μεταξύ τους. Στον συλλογισμό σου ξεχνάς την Σαουδ. Αραβία, Κατάρ και Η.Α.Ε., Αραβικά κράτη τα οποία έχουν ξεκάθαρα δυτικό προσανατολισμό και υποκινούν τις επαναστάσεις σε Β. Αφρική και μέση ανατολή. Πιστέυω, στον βαθμό που μπορεί να το κάνει στη σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, πρέπει να κάνει πολιστισμική επίθηση στην περιοχή της Μ. Ανατολής, ώστε να ενεργοποιήσει τους Ελληνογενείς πληθυσμούς της περιοχής.
ReplyDeleteΌσον αφορά το Κουρδιστάν, συμφωνώ με τον συλλογισμό σου, το στηρίζουμε στον βαθμό που πολεμά την Τουρκία και τηρούμε στάση αναμονής για την μελλοντική του διεθνή συμπεριφορά.
Πάντως, κατα την προσωπική μου άποψη η Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο από τον βορρά, Δυτική Θράκη και Αλβανία, η οποία κατά την γνώμη μου αυτή την στιγμή πρέπει να είναι το περισσότερο ανθελληνικό κράτος, αλλά και ως λαός.
Οι Άραβες σφάζονται μεταξύ τους και με την περίπτωση της Ουκρανίας πάνε να σφαχτούν μεταξύ τους και οι Σλάβοι.... Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι ο μεγαλύτερος εχθρός μας δεν έχει τη μορφή κρατών και εθνών.
ReplyDelete