Η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης πρέπει να γίνει με Ελληνική πρωτοβουλία

Όσοι "πατριώτες" οχυρώνονται πίσω από την Συνθήκη της Λωζάνης με πρόσχημα την υπεράσπιση των σημερινών κρατικών συνόρων, διαπράττουν διπλό έγκλημα εις βάρος του Ελληνισμού.

Πρώτον, δεν διεκδικούν στο μέλλον την απελευθέρωση των σκλαβωμένων Πατρίδων του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία. Αυτό σημαίνει ότι δια παντός, χάρισαν την Μικρά Ασία στους Οθωμανούς. Δεσμεύουν τις μελλοντικές επιλογές των αγέννητων Ελλήνων, χωρίς να έχουν τέτοιο δικαίωμα.

Δεύτερον, αρνούμενοι να διεκδικήσουν τις σκλαβωμένες Πατρίδες, εκχωρούν την ιστορική κυριότητα, νομή, και κατοχή αυτών των εδαφών στον Τούρκο κατακτητή. Με αποτέλεσμα η παρουσία του επί των Ελληνικών Μικρασιατικών εδαφών να μην θεωρείται πιά παράνομη, αλλά δεδομένη.

Διά της μη διεκδικήσεως των δικών μας εδαφών, ο Τούρκος δεν αποκτά μόνον τίτλους κυριότητος λόγω χρησικτησίας, αλλά κάτι χειρότερο. Τα συγκεκριμένα εδάφη μετατρέπονται σε δική του "προγονική γή". Μετατρέπονται σε ιστορικά, πανάρχαια τουρκικά εδάφη.

Αφού οι "πατριώτες" δεν διεκδικούν αυτά τα εδάφη, το διεθνές δίκαιο και η διεθνής κοινή γνώμη δεν συμπεραίνει μόνον ότι δεν ανήκουν στους Έλληνες. Συμπεραίνει ότι ανήκουν στους Τούρκους.

Αν αποποιούμεθα το δικαίωμα ανακτήσεως των Πατρογονικών Εστιών στην Μικρά Ασία στοιχειοθετούμε μόνοι μας το δικαίωμα του Τούρκου κατακτητή να τα θεωρεί δικά του από το απώτατο παρελθόν. Και να αποκαλεί εμάς κατακτητές.

Δικαιούται να παρουσιάζεται στους διεθνείς οργανισμούς και να αντιστρέφει την ιστορία ισχυριζόμενος ότι κατακτητές είναι οι Έλληνες, ότι οι Τούρκοι υπερασπίζονται την πανάρχαια προγονική τους γή, ότι οι Ίωνες είναι αρχαίο τουρκικό φύλο, και ότι το 1919 οι Τούρκοι προσπάθησαν να υπερασπιστούν τις πανάρχαιες προγονικές εστίες από τους Έλληνες εισβολείς.

Και το κακό δεν σταματά εκεί. Αν δεν διεκδικούμε ούτε την Ιωνία, ούτε την Ανατολική Θράκη από την Τουρκία, δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει ειρήνη μεταξύ των δύο χωρών, όπως ισχυρίζονται οι ηλίθιοι, ειρηνόφιλοι "πατριώτες". Σημαίνει ότι η νεο-Οθωμανική ηγεσία θα θέσει αλυτρωτικό ζήτημα για τις Ελληνικές περιοχές που απελευθερώθηκαν στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1914.

Με βάση την οθωμανική αντίληψη και το ισλαμικό κατακτητικό δίκαιο, άπαξ και μία περιοχή "απίστων" κατακτήθηκε, αυτή ανήκει δια παντός στους Οθωμανούς. Ό,τι αποτελεί για εμάς απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών, γι' αυτούς αποτελεί κατάκτηση Οθωμανικών εδαφών.

Γι' αυτό η ηλιθιότης όσων υπερασπίζονται μετά μανίας τις εδαφικές οριοθετήσεις της Συνθήκης της Λωζάνης είναι καταστροφική για το Ελληνικό Έθνος.

Δεν κάνουν κακό μόνον στο μέλλον του Ελληνισμού, αρνούμενοι να διεκδικήσουν τα σκλαβωμένα Ελληνικά εδάφη. Κάνουν κακό και στο παρελθόν του Ελληνισμού, διότι σιωπηρώς τα συγκεκριμένα εδάφη τα βαπτίζουν τουρκικά. Είτε το πράττουν συνειδητώς είτε ασυνειδήτως, δεν έχει σημασία. Το πολιτικό αποτέλεσμα μετράει.

Έδαφος που δεν το διεκδικείς, το διεθνές δίκαιο το εκλαμβάνει ως ξένο έδαφος. Την άρνησή σου, την εκλαμβάνει ως δίκαια κατοχή εδάφους εκ μέρους του αντιπάλου σου.

Αυτό το έγκλημα διαπράττουν όσοι υπερασπίζονται μία παρωχημένη διπλωματική συνθήκη. Κατακυρώνουν την κυριότητα Ελληνικών εδαφών από τον Τούρκο κατακτητή ακόμη και σε ιστορικό επίπεδο.

Οπότε μία μέρα θα καταλήξουμε να ακούσουμε από ελληνόφωνους ραγιάδες ότι οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν κατακτητικοί πόλεμοι εις βάρος γηγενών Τουρκικών πληθυσμών, οι οποίοι υπεράσπιζαν τις πανάρχαιες εστίες τους από την ιμπεριαλιστική μανία των Ελλήνων κατακτητών. Δεν είναι μακριά η εποχή που θα ακούσουμε τέτοια σοφίσματα.

Όσοι υπερασπίζονται την Συνθήκη της Λωζάνης στην ουσία καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: ότι το 1919 πήγαμε ως κατακτητές στην Ιωνία για να αρπάξουμε ξένα-τουρκικά εδάφη. Αυτό διαμηνύεται προς τα έξω, στην διεθνή κοινή γνώμη.

Η Συνθήκη της Λωζάνης αντανακλούσε συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων εκείνης της εποχής, όπως όλες οι συνθήκες. Το ζήτημα είναι αν οι Έλληνες θεωρούν την Μικρά Ασία τουρκική γή.

Αν την θεωρούν Ελληνική Γή, τότε πρέπει να θεωρούν την Συνθήκη της Λωζάνης παρωχημένη και μη-συμφέρουσα για τον Ελληνισμό, και να προετοιμάζωνται για Εθνικο-Απελευθερωτικούς αγώνες.

Το δράμα με την Συνθήκη της Λωζάνης είναι ότι ζητά την αναθεώρησή της ο Τούρκος πρόεδρος, ενώ πρέπει να την απαιτούν οι Έλληνες.

Η αναθεώρηση πρέπει να αποτελεί πρωτοβουλία των Ελλήνων, και όχι των ραγιάδων. Οι ραγιάδες είτε θα εκχωρούν, είτε δεν θα διεκδικούν. Οι Έλληνες πρέπει πάντα να διεκδικούν.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε ο όρος "αναθεώρηση" της συνθήκης να ερμηνεύεται μονομερώς και αποκλειστικώς από τους μισέλληνες ραγιάδες. Αυτοί υπονοούν ότι αναθεώρηση σημαίνει οπωσδήπτε εκχώρηση εδαφών στους Τούρκους. Η περίπτωση να σημαίνει ανάκτηση εδαφών, δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει από το αρρωστημένο μυαλό τους.

Για τους Έλληνες η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης σημαίνει ανάκτηση των Πατρογονικών Εστιών στην Μικρά Ασία. Όσα χρόνια και να περάσουν, ουδέποτε θα αναγνωρίσουμε ως δεδομένη και νόμιμη την τουρκική παρουσία στην Μικρά Ασία.

Όποιος λέει ότι "δεν διεκδικούμε τα εδάφη της Μικράς Ασίας", στην ουσία λέει ότι καλώς τα κατέχουν οι Τούρκοι, ότι αποτελούν την πανάρχαια γη των Τούρκων, ότι ποτέ δεν θα διεκδικήσουμε στο μέλλον αυτά τα εδάφη, ότι η Μικρασιατική εκστρατεία ήταν κατακτητική και όχι εθνικοαπελευθερωτική, και ότι καλώς μας γενοκτόνησαν τότε οι Τούρκοι διότι ήμασταν εισβολείς στην πανάρχαια δική τους γή.  

Όποιος ραγιάς οχυρώνεται πίσω από την Συνθήκη της Λωζάνης έχοντας την βλακώδη εντύπωση ότι η εν λόγω συνθήκη θα αποτρέψει νέες τουρκικές διεκδικήσεις, το μόνο που καταφέρνει είναι να νομιμοποιήσει νέες απαιτήσεις επί των απελευθερωμένων εδαφών. Η τουρκική προπαγάνδα δικαίως μία μέρα μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Έλληνες προέρχονται από τα βάθη της Ασιατικής στέππας, και ότι στον Ελλαδικό χώρο εγκαταστάθηκαν ως κατακτητές αφού εξεδίωξαν βιαίως τους γηγενείς τουρκικούς πληθυσμούς.

Τέλος υπάρχει και η αντιεπιστημονική και αντιϊστορική πλευρά των ραγιάδων. Οι διεθνείς συμβάσεις αναθεωρούνται, καταγγέλονται, ή ακυρώνονται, όταν αλλάζουν τα συμφέροντα, ο συσχετισμός των δυνάμεων, και οι επικρατούσες συνθήκες. Με το να επιμένουν στην απαρέγκλιτη τήρηση των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης, θεωρούν ότι εσαεί τα συμφέροντα, οι επικρατούσες συνθήκες, και ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών θα παραμείνουν ως έχουν, αναλλοίωτα. Πράγμα ανιστόρητο και αντιεπιστημονικό.