Η Ελλάς των ηπείρων ως στρατηγικό όραμα

Η Ευρώπη των εθνών ως σύνθημα και ως στρατηγική αποτελεί έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων διότι:

μάς αποκόπτει από τον πολυπολικό κόσμο, 

μάς δημιουργεί εχθρούς εκτός Ευρώπης, 

μάς απορροφά στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα, 

μάς εμποδίζει να προβάλλουμε διεκδικήσεις επί Ελληνικών εδαφών που τώρα ανήκουν σε ευρωπαϊκά κράτη, 

δεν αναγνωρίζει τα διαφορετικά γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδος και άρα μάς επιβάλλει κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική με τους ευρωπαίους, 

μάς επιβάλλει μία ηπειρο-κεντρική αντίληψη αντί για μία παγκόσμια αντίληψη, και μάς καθηλώνει μονίμως σε θέση μικρού κράτους διότι δεν επιτρέπει τον εθνικό ανταγωνισμό και την σύγκρουση με τους ευρωπαίους «αδελφούς», ώστε να αλλάξει το ισοζύγιο ισχύος υπέρ της Ελλάδος.

Αν δεν απομειωθεί η ισχύς των μεγάλων κρατών της Ευρώπης, και αν δεν ισχυροποιηθεί η Ελλάς, πάντα θα υφιστάμεθα εξευτελισμούς από τους ευρωπαίους αποικιοκράτες, είτε είναι φιλελεύθεροι, είτε σοσιαλιστές, είτε εθνικιστές.

Η Ευρώπη των εθνών θα έχει ως κατάληξη τον αφανισμό της Ελλάδος, αλλά αυτή την φορά στο όνομα της «ευρωπαϊκής ομοεθνίας».

Η Ελλάς των ηπείρων, αποτελεί το σύστημα αναφοράς και το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινείται η αμυντική και εξωτερική πολιτική της Χώρας μας. 

Παγκόσμια προοπτική, μόνιμα συμφέροντα-όχι μόνιμοι σύμμαχοι, ανταγωνισμός με τους ευρωπαίους για απόκτηση ισχύος εις βάρος τους, εξωευρωπαϊκές συμμαχίες, διεκδίκηση Ελληνικών εδαφών και πληθυσμών που τώρα κατέχουν οι ευρωπαίοι, απομείωση της ισχύος των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών προς όφελος της Ελλάδος, διάλυση κάθε ενοποιητικής συμμαχίας μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών, υποδαύλιση ενδοευρωπαϊκών συγκρούσεων, απαγόρευση βιολογικής και πολιτισμικής επιμειξίας με τους ευρωπαίους, δημιουργία σφαιρών επιρροής στην Μεσόγειο και στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα εκδιώκοντας τους ευρωπαίους ανταγωνιστές, διαρκής επέκταση των δημογραφικών, θρησκευτικών, πολιτισμικών, οικονομικών, βιομηχανικών, και πολιτικών συνόρων του Ελληνισμού.

Για να πραγματοποιηθεί η Pax Hellenica και το Ελληνικό Imperium, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε με όρους αιώνων, με παγκόσμιους όρους-global view, με εξελικτικούς όρους-evolutionary view, με όρους ηγεμονικής ισχύος, με όρους συγκρουσιακού ανταγωνισμού, και με όρους βιοπολιτισμικού διαχωρισμού-biocultural segregation.

Η Μεγάλη Ελλάς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την Μεγάλη Ευρώπη(Greater Europe), με την Μεγάλη Ευρασία(Greater Eurasia), με το μουσουλμανικό "NATO", με την νεο-Οθωμανική αυτοκρατορία, με την Aφρικανική Ένωση(African Union), με την Eυραφρική(Εurafrica), με την Mεσευρώπη(Μitteleuropa), με τα ισλαμικά χαλιφάτα, με το Global Empire project των ΗΠΑ, με την Μεγάλη Ασιατική Ένωση του Ειρηνικού(Greater Pacific Asia), με την Μεγάλη Νότιο Αμερική(Greater South America).

Πρόκειται για πολιτικά προγράμματα ανοικοδομήσεως αυτοκρατοριών δια της προσαρτήσεως και αφομοιώσεως λαών, κρατών, εθνών, πολιτισμών, με το πρόσχημα της ολοκληρώσεως(integration).

Εκατό χρόνια μετά την λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου όπου βιώσαμε το τέλος των αυτοκρατοριών, το πολιτικό εκκρεμές μετακινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Βλέπουμε ξεκάθαρα την επιστροφή των αυτοκρατορικών ιδεολογιών δια της συνενώσεως(empires by integration).

Ως Επαναστατική Πολιτεία, και ως αρτιγενές ιμπέριουμ(nascent imperium), ήδη αντιμετωπίζουμε υπερένταση και υπερέκταση(imperial overstretch), διότι πρέπει να πολεμούμε σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα ταυτοχρόνως, αντιμετωπίζοντας ένα σωρό αυτοκρατορίες, που σήμερα έχουν το όνομα «ενώσεις»--Αφρικανική, Ευρωπαϊκή, Ισλαμική, Ευρασιατική, Αμερικανική, κ.α.

Στην δεκαετία του 1990 ο Samuel P. Huntington μίλησε για την σύγκρουση των πολιτισμών. Σήμερα η κατάσταση έχει περιπλακεί έτι περαιτέρω. Ζούμε την σύγκρουση των διοικητικών δομών, the clash of administrative structures. Η σύγκρουση μεταξύ πολιτειακών παραδειγμάτων(the clash of political paradigms), κατέληξε στην σύγκρουση των διοικητικών παραδειγμάτων(clash of administrations). 

Εκτός από τις εθνοφυλετικές, εθνοπολιτισμικές, εθνοκοινωνικές, και εθνοθρησκευτικές συγκρούσεις, βιώνουμε και τις συγκρούσεις μεταξύ αυτοκρατορικών-υπερεθνικών και εθνικών-τοπικών διοικητικών δομών.

Συγγράμματα που πραγματεύονται την άνοδο και την πτώση πόλεων, αυτοκρατοριών, ομοσπονδιών, κρατών, πολιτισμών, εθνών, θρησκειών, φυλών, πρέπει να αποτελούν μόνιμη συνοδεία των στελεχών του κινήματος για την ανοικοδόμηση της Μεγάλης Ελλάδος.

Εις ό,τι αφορά το εγγύς μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση σε οποιαδήποτε μορφή(φιλελεύθερη, σοσιαλιστική, εθνικιστική), όπως και η Ευρασιατική Ένωση, αποτελούν ανταγωνιστικά πολιτικά προγράμματα που εμποδίζουν την ανάδυση της Μεγάλης Ελλάδος. Σαν να μην έφτανε αυτό το κακό, το όνειρο των Ρώσσων ηγετών μέχρι προσφάτως ήταν να ενωθεί η Ευρασιατική με την Ευρωπαϊκή Ένωση, από το Βλαδιβοστόκ μέχρι την Λισαβώνα.

Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να υλοποιηθεί η δημιουργία και ανάδυση ανταγωνιστών του Eλληνικού Iμπέριουμ. Aκόμη και αν χρειαστούν προληπτικοί πόλεμοι, πόλεμοι δι' αντιπροσώπων, χρωματιστές επαναστάσεις, υβριδικές μορφές πολέμου, ή παρατεταμένοι πόλεμοι με στρατηγική αιώνων.