Όπως σε τόσα ζητήματα, έτσι και στο ζήτημα της ποινικοποιήσεως του αντισημιτισμού, η Ελλάδα έχει υποστεί μία σοβαρή ιδεολογική ήττα. Χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη ποινικοποίηση του ανθελληνισμού είτε στην Ελλάδα είτε στο Ισραήλ, το ρωμέικο ψευδοκράτος παρέχει ποινική προστασία στον φιλοσημιτισμό, χωρίς ανταλλάγματα.
Στο συγκεκριμένο σχόλιο δεν εξετάζουμε το αν είναι καλός ή κακός ο αντισημιτισμός. Εξετάζουμε το θεμελιώδες ζήτημα της διπλωματικής αμοιβαιότητος. Οι διεθνείς σχέσεις διέπονται από την αρχή της αμοιβαιότητος, ήτοι αν ζητάς από την Χώρα μας κάποιο προνόμιο, υποχρεούσαι να παρέχεις αντίστοιχο προνόμιο στην χώρα σου υπέρ μας.
Το ρωμέικο ψευδοκράτος έφθασε στο σημείο να διεξάγει συνομιλίες με την Σαουδική Αραβία για το ζήτημα του τζαμιού στην Αθήνα χωρίς να απαιτεί αντίστοιχα ανταλλάγματα βάσει της αρχής της αμοιβαιότητος. Αν είχαμε ελληνικό κράτος θα απαιτούσε την ίδρυση Ναού του Διός στο Ριάντ, πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας.
Το πρόβλημα της μονομερούς εκχωρήσεως προνομίων δεν αφορά μόνον την Ελλάδα. Αφορά όλο τον δυτικό κόσμο.
Είναι χαρακτηριστικό το εξής παράδειγμα. Το 2012 στις ΗΠΑ, όταν έγινε το επεισόδιο με τον νεκρό Αμερικανό πρέσβη στην Βεγγάζη της Λιβύης, συνελήφθη ένας παραγωγός μίας ταινίας μικρού μήκους ο οποίος εθεωρήθη ότι με το έργο του προσέβαλε τον προφήτη Μωάμεθ, και γι' αυτό είπε η κυβέρνηση Ομπάμα έγιναν βίαια επεισόδια.
Την ίδια στιγμή όμως το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ένας σεβαστός θεσμός, έχει αποφανθεί ότι το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας δεν συνιστά αδίκημα (http://thelawdictionary.org/article/is-flag-burning-illegal/).
Δηλαδή στην Αμερική μπορείς να κάψεις την αμερικανική σημαία δημοσίως χωρίς να υποστείς συνέπειες, αλλά δεν μπορείς να προσβάλλεις το Κοράνι. Ο αντιαμερικανισμός δεν διώκεται μέσα στις ΗΠΑ, αλλά διώκεται η ισλαμοφοβία.
Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι χειρότερα. Στην Γαλλία διώκεται η σκέψη, όχι μόνον η πράξη. Διώκεται και ο λεκτικός αντισημιτισμός, και η λεκτική ισλαμοφοβία.
Αυτή η βλακώδης, αντεθνική, και ενδοτική συμπεριφορά έχει επικρατήσει σε όλο τον δυτικό κόσμο. Δυστυχώς και στην Ελλάδα.
Υπογραμμίζω ξανά ότι στο συγκεκριμένο σχόλιο δεν εξετάζω το ποιόν του ισλαμισμού, ή του σημιτισμού. Με απασχολεί το ζήτημα της ποινικής και διπλωματικής αμοιβαιότητος.
Αν η Ελλάδα συμφωνήσει να διώκει ποινικώς τον αντισημιτισμό και την ισλαμοφοβία, θα πρέπει να απαιτήσει αντίστοιχες ποινικές διατάξεις κατά του ανθελληνισμού να ισχύουν στο Ισραήλ και στις μουσουλμανικές χώρες. Αλλιώς δεν μιλάμε για αμοιβαιότητα, αλλά για καθεστώς διομολογήσεων το οποίο εφαρμόζεται μονομερώς εις βάρος της Ελλάδος.
Αλλά πώς να απαιτήσει το ρωμέικο ψευδοκράτος ποινική αμοιβαιότητα από ξένα κράτη όταν στο εσωτερικό του δεν διώκει τον ανθελληνισμό; Αντιθέτως τον προάγει και τον υπερασπίζεται διακαώς.
Το σχόλιο δεν στοχεύει στο να ψέξει το ρωμεϊκο ψευδοκράτος. Ως μισελληνικό έκτρωμα δεν θα μπορούσε να συμπεριφέρεται διαφορετικώς. Το σχόλιό μας στοχεύει στο να διαφωτίσει τους Έλληνες στην πρακτική των διεθνών σχέσεων και στο πώς πρέπει να διαπραγματευόμαστε με ξένα κράτη.
Η αρχή της αμοιβαιότητος ουσιαστικώς δεν υφίσταται στο μισελληνικό ρωμέικο ψευδοκράτος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να απαιτούν ποινικοποίηση του ανθελληνισμού στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
No comments:
Post a Comment