Η στρατηγική της Μεγάλης Ελλάδος βασίζεται σε πολλαπλές δράσεις με πολλαπλούς στόχους, με παράλληλη επεξεργασία σχεδίων σε πολλαπλούς άξονες, αποσκοπούσα στην ασύμμετρη και διάσπαρτη καταστροφικότητα

 

Τα πολλαπλά μέτωπα που αντιμετωπίζουμε αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν υπάρχει διαφορά ή προτεραιότητα στις διεκδικήσεις. Είτε μιλάμε για το εσωτερικό μέτωπο, είτε μιλάμε για τον Εύξεινο Πόντο, είτε μιλάμε για την Σικελία, είτε μιλάμε για την Βόρειο Θράκη.

Είναι λάθος η γραμμική αντίληψη δράσεως, πχ 1ο βήμα, μετά 2ο βήμα, μετά 3ο βήμα. Σε παλαιότερη ανάλυσή μας είχαμε αναφερθεί στην ιδέα του πολυκρατικού έθνους σε αντίθεση με το πολυεθνικό κράτος.

Πολυκρατικό έθνος σημαίνει ότι ο Ελληνισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει αρκετά δικά του κράτη, εκτός των σημερινών συνόρων, πχ στον Εύξεινο Πόντο, ή στην Βόρειο Αφρική, ως ένα είδος backup-ρεζέρβας. Ώστε ακόμη και αν καταρρεύσει το κράτος των Αθηνών, ο Ελληνισμός να μπορεί να επιβιώσει σε άλλα κέντρα.

Πολυεθνικό κράτος είναι η κατάσταση που προσπαθεί να μας επιβάλλει το μισελληνικό καθεστώς. Είναι το θνησιγενές πρότυπο που ακολουθείται σε όλη την Δύση. Πολυεθνικά, πολυφυλετικά, και πολυπολιτισμικά κράτη, τα οποία είναι επιρρεπή σε θραυσματοποίηση και διαμελισμό.

Εμείς πρέπει να σχεδιάζουμε το μέλλον του Ελληνισμού έχοντας υπ' όψιν την περίπτωση να καταρρεύσει ένα Ελληνικό κράτος, αλλά οι Έλληνες να μπορούν να εγκατασταθούν και να επιβιώσουν σε άλλα Ελληνικά κράτη.

Συνεπώς η στρατηγική μας σκέψη βασίζεται στα νευρωνικά δίκτυα και στην παράλληλη επεξεργασία για την επίλυση προβλημάτων. Είναι αντίθετη με την γραμμική αντίληψη ήτις επιτάσσει ότι, "πρώτα λύνουμε το ένα πρόβλημα, και μετά ακολουθεί το δεύτερο βήμα".

Τα στρατηγικά σχέδια της Μεγάλης Ελλάδος καταστρώνονται με την λογική της διεσπαρμένης φονικότητος (distributed lethality).

Κοινωνικά κινήματα, ιδιωτικές εταιρείες, ιδέες, αξίες, ακτιβιστικές δράσεις, προπαγανδιστικές εκστρατείες, μαύρες επιχειρήσεις, πολιτικές οργανώσεις, διασυνδέονται μεταξύ τους και αλληλοκαλύπτονται, ώστε να επιφέρουν ασύμμετρα πλήγματα στον εχθρό, από πολλές κατευθύνσεις, με πολλούς τρόπους, σε διαφορετικά μέτωπα, μακράν της σημερινής Ελλάδος.

Η μακροπρόθεσμη στρατηγική της Μεγάλης Ελλάδος έχει παραλλήλους άξονες, με πολλαπλούς στόχους, και ανάλογα τις περιστάσεις επιλέγει κάθε φορά την επόμενη κίνησή της.

Δεν είναι υποχρεωτικό να απελευθερωθούμε πρώτα στο εσωτερικό μέτωπο ανατρέποντας το σημερινό μισελληνικό καθεστώς. Μακάρι να γινόταν άμεσα. Αλλά είναι αδιανόητο το να μην λειτουργούμε ως δίκτυο με πολλά πλοκάμια.

Υπάρχει και ο Ελληνισμός της Διασποράς. Υπάρχουν αλλοεθνείς μη-κρατικοί δρώντες με τους οποίους μπορούμε να συνεργαστούμε σε παράλληλα δίκτυα και να επιτύχουμε την δημιουργία ενός Ελληνικού κρατιδίου ή ενός Ελληνικού προτεκτοράτου, πχ στην Βόρειο Αφρική.

Ο Ελληνισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει δικές του κρατικές υποδομές σε πολλά μέρη του κόσμου, ακόμη και δια της εξαγοράς γής, ή δια της υποκινήσεως επαναστάσεων. Υπάρχουν ένα σωρό επιλογές, αρκεί να ξεφύγουμε από την αυτοκαταστροφική λογική που ταυτίζει τον Ελληνισμό με το ρωμέικο ψευδοκράτος.

Ο Ελληνισμός της Διασποράς εάν ήτο ωργανωμένος και διέθετε μακροπρόθεσμη στρατηγική, θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει δικές του πόλεις-κράτη σε αμφισβητούμενες περιοχές σε διαφορετικές ηπείρους. Ύστερα θα μπορούσε να τις ενώσει μέσω μίας Αμφικτυονίας-κοινοπολιτείας (το έκανε παλαιότερα η Βρετανία).

Αντιγράφοντας την Βενετσιάνικη θαλάσσια αυτοκρατορία, ο Ελληνισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει εμπορικούς θύλακες κοντά στις Μεσογειακές Ακτές, οίτινες θα λειτουργούσαν ως ημι-αποικίες του Ελληνισμού, με ειδικά προνόμια, φυλασσόμενες από ιδιωτικούς στρατούς.

Η στρατηγική της Μεγάλης Ελλάδος δεν βασίζεται στην γραμμική αντίληψη. Βασίζεται στην ολιστική προσέγγιση, στα νευρωνικά δίκτυα, με παράλληλες διεργασίες, σε πολλαπλά μέτωπα, με αλληλεπικαλυπτομένους πολλαπλούς στόχους, επιφέρουσα ασύμμετρα πλήγματα, σε διαφορετικούς χρόνους.

Η γραμμική λογική του πάω από το Α στο Β, υπονοεί ότι εμείς πρέπει να βλέπουμε την Σικελία ή την Βόρειο Ήπειρο, ως ένα ξεχωριστό πρόβλημα, το οποίο κάποτε θα λυθεί στο μέλλον, αν λυθεί.

Τελείως λάθος προσέγγιση. Εμείς αντιμετωπίζουμε την Σικελία, την Βόρειο Ήπειρο, την Μικρά Ασία, κλπ, ως ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ προβλήματα του Ελληνισμού. Το ότι σε αυτές τις περιοχές κυβερνούν εχθρικά καθεστώτα σημαίνει ότι έχουμε κοινά προβλήματα και κοινές επιδιώξεις, και άρα πρέπει να βρούμε κοινές λύσεις.