Thursday, September 20, 2012

Εγκληματικές ιδέες, καταστρεπτικές για τον Εθνικοαπελευθερωτικό μας Αγώνα


Το κίνημα των Αγανακτισμένων διαλύθηκε εξαιτίας ιδεολογικών αγκυλώσεων. Ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι φωνάζαμε ότι το «οργανωτικό» μοντέλο των Αγανακτισμένων δεν μπορεί να ανατρέψει καθεστώτα, ούτε να διεξάγει πολιτική μάχη διαρκείας.
Χωρίς ηγεσία, χωρίς συνοχή, χωρίς πειθαρχία, το κίνημα εξέπνευσε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έπρεπε να δοθούν οι μάχες που όλοι συμμετείχαμε πέρυσι το καλοκαίρι.
Όσοι έλαβαν μέρος στο κίνημα των Αγανακτισμένων οφείλουν να παραδεχθούν ότι έχουμε αποτυχία μοντέλου. Ένα κίνημα αν δεν διαθέτει την ικανότητα να μαθαίνει από τα λάθη του αναλύοντας μεθόδους ανατροπής του εχθρού, τότε δεν έχει λόγο υπάρξεως. Αν δεν μπορεί να εξελιχθεί, θα καταντήσει μία καρικατούρα διαμαρτυρομένων ατόμων.
Το πρώτο τραγικό λάθος του κινήματος ήταν εξόφθαλμο. Οι Αγανακτισμένοι στην προσπάθειά τους να απεγκλωβιστούν από τα υπάρχοντα προδοτικά κόμματα, πήγαν στο άλλο άκρο. Ηρνούντο κάθε προσπάθεια σφιχτής οργανώσεως και αναδείξεως ηγεσίας, υποτασσόμενοι στο αυθόρμητο συναίσθημα της στιγμής. Θεοποιούσαν την λέξη αυτο-οργάνωση, αρνούμενοι να κατανοήσουν ότι το βασικό μας πρόβλημα είναι να έχει διάρκεια ο αγών. Η αυτο-οργάνωση ως σύνθημα και ως πρακτική έχει βραχεία αποτελέσματα. Ανομοιογενή πλήθη συμμαχούν πολύ εύκολα και για λίγο χρόνο, αλλά στην πρώτη δυσκολία σκορπίζουν σαν φύλλα στον άνεμο.
Η αυτο-οργάνωση ως σύνθημα είχε απήχηση στην λαϊκή ψυχή για να αποφευχθεί το γνωστό «καπέλωμα» από τους παλαιοκομματικούς μηχανισμούς, αλλά στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι μαύρο-άσπρο. Κάθε πρόβλημα έχει πολλές παραμέτρους. Η οργάνωση του Λαού για την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος πρέπει να ακολουθήσει μία θετική εξελικτική πορεία, όπου μέσα από σκληρές μάχες να αναβαθμιστεί η οργανωτική δομή του ανατρεπτικού κινήματος. Η οργανωτική αναβάθμιση χρειάζεται αφοσιωμένους μαχητές, επαγγελματίες επαναστάτες. Αν το είχαν κατανοήσει οι Αγανακτισμένοι, σήμερα δεν θα είχαμε υποστεί τόσες ήττες.
Η δεύτερη εγκληματική ιδέα που διαπέρασε τα πιό εξελιγμένα στοιχεία του κινήματος ήταν ότι δεν πρέπει να αντιπαρατεθούμε ανοικτά με τα καθεστωτικά αριστερά κόμματα(κκε, συριζα), διότι τάχα έτσι θα αποξενωθούμε από την λαϊκή βάση αυτών των κομμάτων.
Αυτό το επιχείρημα πάσχει από δύο ελαττώματα.
Πρώτον, η εμπειρία έχει διδάξει ότι ο λόγος που η επαναστατική διαδικασία κωλυσιεργεί στην Ελλάδα είναι εξαιτίας των εμποδίων που ανεγείρουν τα καθεστωτικά αριστερά κόμματα, τα οποία λειτουργούν ως ανάχωμα στην λαϊκή οργή.
Δεύτερον, βασική αρχή όλων των επιτυχημένων επαναστατικών κινημάτων είναι η μετωπική σύγκρουση και ο εκμηδενισμός όλων των καιροσκοπικών, συμβιβαστικών, προδοτικών και ενδοτικών πολιτικών σχημάτων, διότι με την ιδεολογική επιρροή τους αποπυροδοτούν την επαναστατική διάθεση του Λαού.
Αν δεν συγκρουστούμε μετωπικώς με τα καθεστωτικά αριστερά κόμματα, δεν θα απεγκλωβίσουμε τους χιλιάδες επαναστάτες που είναι δεμένοι χειροπόδαρα σε αυτά τα οπισθοδρομικά κόμματα. Το κλειδί της επιτυχίας έγκειται στην εξουδετέρωση των καθεστωτικών ανταγωνιστών μας που ενώ μιλούν για επανάσταση, κάνουν ό,τι μπορούν για να την καταστείλουν.
Μία άλλη εγκληματική ιδέα που έχει μολύνει το επαναστατικό μας κίνημα, είναι η δημιουργία μετώπων. Σε κάποια φάση πέρυσι είχαν καταγραφεί περί τα 20 μέτωπα. Το δομικό ελάττωμα των μετώπων είναι ότι καλούν τα λαϊκά στρώματα σε μία ευκαιριακή και συμπτωματική συμμαχία. Ευκαιριακή σε χρόνο, τόπο και ιδεολογία. Και η οποία, κατά του μετωπο-λάγνους, θα ανατρέψει ένα ολόκληρο καθεστώς. Και αφού το ανατρέψει, ύστερα το μέτωπο θα ...αυτοδιαλυθεί. Ποιός ανόητος θα θυσιαζόταν στο πεδίο των κοινωνικών μαχών για μία τόσο σαθρή ιδέα;
Οι μετωπο-λάγνοι δεν γνωρίζουν κοινωνική αριθμητική, ούτε ιστορία. Στην πολιτική, η πρόσθεση-σύμπραξη 10 ανομοιογενών οργανώσεων δεν συνεπάγεται τον δεκαπλασιασμό της πολιτικής και οργανωτικής τους δυνάμεως. Ενδέχεται να σημαίνει και την αποδυνάμωσή τους. Αν προσθέσεις 4 μηδενικά μεταξύ τους, το αποτέλεσμα είναι μηδέν. Ποτέ δεν ισούται με μονάδα.
Κινήματα, ομάδες, οργανώσεις, μέτωπα, χωρίς στοιχειώδη πολιτική κατάρτιση, χωρίς ικανή ηγεσία, δεν πρόκειται ποτέ να υπερβούν τον μέσο όρο πολιτικής ικανότητος του συνόλου. Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι ο μέσος όρος τείνει να εξομοιωθεί με την πολιτική και οργανωτική ικανότητα που διαθέτει η πιό αδύναμη και πολιτικώς οπισθοδρομική συνιστώσα του μετώπου.
Τα μέτωπα έχουν εξ ορισμού περιορισμένο πολιτικό ορίζοντα. Και το χειρότερο, πάσχουν από δομικά ελαττώματα συνοχής. Η ιδεολογική ανομοιογένεια, η ασυνεννοησία, η ποιοτική διαφορά μεταξύ ηγετών, τα διαφορετικά συμφέροντα, γρήγορα οδηγούν σε εκφυλισμό του μετώπου και σε πλήρη ακινησία.
Η επόμενη εγκληματική ιδέα αφορά τον ένοπλο αγώνα. Το να κατασυκοφαντείται ο ένοπλος αγών από το καθεστώς, είναι φυσιολογικό. Όταν όμως την δουλειά του ιδεολογικού μπράβου του καθεστώτος την αναλαμβάνουν κάποιοι «αγανακτισμένοι», τότε έχουμε ξεκάθαρη απόδειξη ότι αρκετές οργανώσεις, κόμματα, ομάδες των αγανακτισμένων, ευρίσκονται υπό την ιδεολογική επιρροή του κατοχικού καθεστώτος, ή ακόμη και υπό την μισθοδοσία του καθεστώτος.
«Αγανακτισμένοι», ηγετίσκοι μετώπων, καθεστωτικοί αριστεροί, εργατοπατέρες, και κάθε καιροσκόπος που θέλει να αναδειχθεί ως ηγέτης εκ του μηδενός, εθίζει τον Ελληνικό Λαό στην ανηθικότητα. Του λέει ότι θα απολαύσει το αγαθό της Ελευθερίας με ελάχιστο κόπο, με ελάχιστο κόστος, με ελάχιστο ρίσκο, με ελάχιστη προσπάθεια. Χωρίς αίμα, χωρίς όπλα, χωρίς θύματα.
Του λέει ότι θα απελευθερωθεί από την ξένη κατοχή με ...μηνύσεις και αγωγές εναντίον του καθεστώτος!! Τον προτρέπει σε σιωπηρές διαμαρτυρίες!! Σε ειρηνικές διαδηλώσεις!!
Με αυτό τον δόλιο τρόπο διαφθείρει την ψυχή και την συνείδηση του Ελληνικού Λαού. Του καλλιεργεί τον φόβο. Αντί να τρομοκρατεί τον κατακτητή, τρομοκρατεί τον Λαό.
Έτσι καλλιεργούν στον Λαό μία δουλική συμπεριφορά. Όπως πράττουν αρκετοί διεστραμμένοι αντικαθεστωτικοί που καταφέρονται κατά της φοροδιαφυγής, ως τάχα την βασική αιτία για την χρεωκοπία. Με αυτό τον τρόπο εθίζουν τον Λαό στην χρηματοδότηση της ξένης κατοχής.
Μία τόσο ανήθικη συμπεριφορά διαστρέφει πλήρως το νόημα της πολιτικής. Αντί να καταδιώκουν τους δωσίλογους, απολογούνται στους κατακτητές φοβίζοντας περισσότερο τον Λαό, ενσταλάζοντάς του ενοχή για τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Αν το επαναστατικό κίνημα επιτρέψει στους ενδοτικούς ηγετίσκους να μολύνουν τον Λαό με τον καιροσκοπισμό τους, θα διαλύσουν κάθε αγωνιστική δράση. Ωρισμένοι  μετωπικοί ηγετίσκοι, έφθασαν στο σημείο να αποκαλούν τρομοκράτες τους επαναστατημένους Έλληνες, και να κραδαίνουν την κατοχική νομιμότητα δίκην ροπάλου.
Δεν θα επιτρέψουμε στους γελοίους μετωπικούς ηγετίσκους να καθορίζουν το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα ενεργήσουμε πολιτικώς. Αν δεν τους τσακίσουμε, θα συνεχίσουν να κλαψουρίζουν όταν ακούν το σύνθημα «ένοπλος εθνικοαπελευθερωτικός αγών», και θα παραλύουν τον Ιερό Αγώνα ενσταλάζοντας ενοχές στους Έλληνες μαχητές της Ελευθερίας.
Κατά την διάρκεια της προσφάτου εκλογικής μάχης εξαιτίας του γνωστού βίντεο για τον ένοπλο εθνικοαπεθερωτικό αγώνα, απεδείχθη μέχρι ποιό σημείο προδοσίας μπορούν να φθάσουν οι γελοίοι ηγετίσκοι διαφόρων ομάδων, κομμάτων και μετώπων. Ξεκίνησαν την μία αποκήρυξη πίσω από την άλλη. Με έπαιρναν τηλέφωνο και με πίεζαν να δηλώσω στα μμε ότι ποτέ δεν είχα σχέση μαζί τους.
Έτσι έδωσαν την χαρά στον Μιχελάκη και στην κατοχική κυβέρνηση να σκεφτούν, «Κοίτα τους, φοβούνται να μιλήσουν για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Κοίτα τους, τρέμουν να πουν τί θέλουν να μας κάνουν, ενώ εμείς δεν τρέμουμε να τους γενοκτονήσουμε. Κοίτα τους, ικετεύουν να μην τους κατηγορήσουμε ως τρομοκράτες. Ντρέπονται για το στέλεχός τους».
Οι γελοίοι ηγετίσκοι έδωσαν στον Μιχελάκη την ικανοποίηση να σκεφτεί ότι το επαναστατικό κίνημα φοβάται την βίαιη σύγκρουση με το καθεστώς. Μπροστά στον κίνδυνο να αποκληθούν τρομοκράτες από τον δωσίλογο Μιχελάκη, οι ηγετίσκοι έγιναν αλοιφή. Έγιναν καπνός. Έπεσαν γονατιστοί στον Μιχελάκη και τον παρακαλούσαν: «Μην μας αποκαλείτε τρομοκράτες κύριε Μιχελάκη. Δεν έχουμε σχέση με αυτό τον άνθρωπο».
Υπήρξαν ηλίθια πολιτικά υποκείμενα, δήθεν αριστεροί, που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να αναπαράγουν και να ενισχύουν το εννοιολογικό πλαίσιο του εχθρού. Ούτε μία φορά δεν το αναίρεσαν. Ούτε μία. Επαναλάμβαναν συνεχώς ότι, «εμείς δεν έχουμε σχέση με όπλα, τσεκούρια, κλπ». Ούτε μία φορά δεν είπαν ότι «επικροτούμε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, χωρίς να καταδικάζουμε κάποια μορφή του».
Όποιος έχει στοιχειώδη πολιτική κατάρτιση ξέρει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι σοβαρές πολιτικές οργανώσεις τέτοια ζητήματα. Όσες πολιτικές οργανώσεις διαθέτουν στρατιωτική πτέρυγα, όταν γίνεται μία ενέργεια από την στρατιωτική πτέρυγα, η πολιτική πτέρυγα χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη για την ενέργεια, επιρρίπτει το φταίξιμο για την βία στο καθεστώς. Ποτέ δεν αποκηρύσσει την στρατιωτική πτέρυγα. Δηλώνει ότι για ό,τι επακολουθήσει θα φταίει το καθεστώς.  
Οι επαναστάτες θα ακούσουν εκκλήσεις, κατάρες, αποκηρύξεις από τους γελοίους ηγετίσκους, προκειμένου να αποκηρύξουν τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Η μόνη απάντηση προς τους ενδοτικούς και συμβιβασμένους ηγετίσκους είναι η απαίτησή μας να δηλώσουν ότι δεν έχουν καμμία σχέση με τον Λαό, με την Επανάσταση, με το Έθνος, με τους Εθνικοαπελευθερωτικούς Αγώνες.
Το πολιτικό εκκρεμές λειτουργεί ως εξής: όσο αυξάνεται η επαναστατική πίεση του Ελληνικού Λαού, τόσο θα εξαναγκάζεται η κατοχική κυβέρνηση να μιλά για επαναδιαπραγμάτευση. Όσο ο Λαός κλείνεται στο σπίτι του και σκύβει το κεφάλι, τόσο η κατοχική κυβέρνηση θα μεταθέτει στο απροσδιόριστο μέλλον τις γελοίες υποσχέσεις της και θα δείχνει το βάρβαρο πρόσωπό της.
Τα βίαια επεισόδια μεταξύ πραιτωριανών και κουκουλοφόρων ανέδειξαν άλλη μία εγκληματική ιδέα που επηρέασε αρκετό κόσμο.
Κάποιες φορές οι βίαιες ενέργειες στις διαδηλώσεις έχουν ως αποτέλεσμα να υφίστανται οικονομικές ζημίες οι καταστηματάρχες της περιοχής του κέντρου. Από τέτοια γεγονότα δεν πρέπει να βγάζουμε το συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να γίνωνται βίαιες διαδηλώσεις, αλλά το ότι ο Λαός πρέπει να επιβάλλει την ωργανωμένη βία εναντίον των κατακτητών, ώστε να αποφεύγωνται οι λεηλασίες των καταστημάτων.
Όταν ένας Λαός κάνει απελευθερωτικές ενέργειες και ασκήσεις πολιτοφυλακής, πρέπει να περάσει από ωρισμένα στάδια εκπαιδεύσεως. Στην αρχή επιβάλλει τον νόμο και την τάξη δια της συντριβής επί δικαίων και αδίκων, αλλά σιγά-σιγά μαθαίνει και στοχεύει επακριβώς τον εχθρό.
Όταν ξεσπά μία άναρχη εξέγερση, δεν καταδικάζουμε γενικώς την εξέγερση, αλλά ειδικώς την καταστροφή περιουσιών των καταστηματαρχών. Από μία άναρχη εξέγερση, πρέπει να προχωρήσουμε σε μία ωργανωμένη εξέγερση.
Όμως το πρόβλημα όσων καταφέρονται κατά των κουκουλοφόρων, δεν είναι η έλλειψη λογικής. Το πρόβλημά τους είναι ότι φοβούνται την Επανάσταση. Γι’ αυτό όποτε γίνονται βίαια επεισόδια τα αποδίδουν σε ξένες μυστικές υπηρεσίες! Ισχυρίζονται ότι οι κουκουλοφόροι είναι άνθρωποι των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Με αυτή την ερμηνεία προσπαθούν να πείσουν τον Λαό να μην ταυτιστεί με τους επαναστάτες. Προσπαθούν να τον πείσουν ότι η Επανάσταση είναι κάτι κακό.  
Με βάση την πολιτική ψυχολογία, πρέπει να αναλύσουμε τί είδους συναισθήματα συναντώνται στις πλατείες στην διάρκεια των διαδηλώσεων, ώστε να ερμηνεύσουμε την συμπεριφορά διαφόρων κομμάτων και κινημάτων. 
Όσοι καταφέρονται ενάντια στους κουκουλοφόρους, εμφορούνται από συναισθήματα δειλίας. Είναι σαν να ζητούν απ’ όποιον κάνει μία βίαιη ενέργεια εις βάρος του καθεστώτος, να πηγαίνει και να δηλώνει το όνομα και τον τόπο διαμονής του στους πραιτωριανούς. Και όμως, κάποιοι «αγανακτισμένοι» είναι τόσο ηλίθιοι, τόσο ραγιάδες, τόσο ρουφιάνοι, τόσο δειλοί.
Όσοι συμπολίτες μας εμπλέκονται σε βίαιες ενέργειες εναντίον του καθεστώτος, προφανώς και έχουν υποχρέωση να διαφυλάξουν την ανωνυμία τους. Είναι σαν να θέλεις να απαλλοτριώσεις όπλα από μία αποθήκη οπλισμού του εχθρού, και να διαμαρτύρονται εναντίον σου διάφοροι ηλίθιοι στα μμε, επειδή φορούσες γάντια και δεν άφησες τα αποτυπώματά σου.
Το σόφισμα ότι πίσω από τα βίαια επεισόδια κρύβονται μυστικές υπηρεσίες και παρακρατικές ομάδες, είναι τόσο σαθρό όσο σαθρό ήταν και το σόφισμα ότι η 17Ν είναι παρακρατική οργάνωση. Σκοπός αυτού του σοφίσματος είναι να πείσει τον Λαό ότι τα επεισόδια τα κάνουν πάντα οι ξένοι. Ότι είναι αδιανόητο για τους Έλληνες να εξεγερθούν βιαίως εναντίον της σημερινής χούντας. Άρα εσύ Λαέ το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να κλαψουρίζεις και να τρως ξύλο από τους πραιτωριανούς. Σε αυτό αποσκοπούν οι ιδεοληψίες περί κουκουλοφόρων και η πρακτορολογία.
Το άλλο σόφισμα που ακούστηκε πολύ, και αφορούσε το γνωστό βίντεο, ήταν το «Μην τα λές έτσι ανοικτά, αυτά δεν πρέπει να τα λέμε προς τα έξω, μόνο μεταξύ μας». Απ’ αυτήν και μόνον την αντίδραση φαίνεται ότι σε ένα μέρος του Λαού έχει ταυτιστεί η ένοπλη πάλη με συνωμοτικές οργανώσεις τύπου 17Ν. Αυτό σημαίνει ότι η ιδέα του ένοπλου παλλαϊκού ξεσηκωμού δεν έχει αναλυθεί σωστά στα λαϊκά στρώματα. Η προετοιμασία ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού δεν γίνεται σε κλειστούς κύκλους. Οι προπαγανδιστές της Επαναστάσεως πρέπει να μιλούν ανοικτά για βίαιο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Αυτό που δεν έχει νόημα να αναφέρουν, είναι την ημέρα της εξεγέρσεως, διότι αυτή δεν μπορεί να καθοριστεί εκ των προτέρων.
Όμως το να καλούν τον Λαό σε παλλαϊκή εξέγερση, ανοικτά και χωρίς ηθικές αναστολές είναι υποχρέωση όλων των Ελλήνων πατριωτών. Τεχνικές συμβουλές, εγχειρίδια, κλπ, για το πώς διεξάγεται ο επαναστατικός αγών, πρέπει να κυκλοφορούν κατά χιλιάδες. Αντί κάποιοι ηλίθιοι να με εγκαλούν για το δικό μου βίντεο, καλά θα κάνουν να δημιουργήσουν καλύτερα βίντεο με επαναστατικό περιεχόμενο, και να τα αναρτήσουν στο διαδίκτυο για να βοηθήσουμε τον Λαό να εκπαιδευτεί στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Αυτό που δεν δημοσιεύουμε είναι στοιχεία, διευθύνσεις αγωνιστών, κρύπτες όπλων, κωδικούς επικοινωνίας κλπ. Αλλά είναι αδιανόητο κάποιοι να με εγκαλούν επειδή δημοσίευσα ένα βίντεο, το περιεχόμενο του οποίου υπάρχει σε δεκάδες εγχειρίδια στο διαδίκτυο, και να κλαψουρίζουν ανοήτως: «Μην λέμε τέτοια πράγματα δημοσίως. Να τα κάνουμε». Απάντηση: για να φθάσουμε στο στάδιο της πράξεως, χρειαζόμαστε θεωρητική κατάρτιση και πρακτική εκπαίδευση. Και κυρίως επαναστατική συνείδηση. Όλα αυτά δεν τα αποκτά ο Λαός μέσα σε επαναστατικά λαγούμια. Μιλάμε για μαζική πάλη. Μιλάμε για ανοικτή, παλλαϊκή εξέγερση. Ο Ελληνικός Λαός δεν είναι τυφλοπόντικας.
Άλλο ένα παραμύθι που έχει ακουστεί στις βίαιες συγκρούσεις είναι η φράση «προβοκάτορες». Οι πρώην πασόκες και νεοδημοκράτες «αγανακτισμένοι» αποκαλούν προβοκάτορα οιονδήποτε αγωνίζεται για να ανατραπεί το κατοχικό καθεστώς.
Όμως η αλήθεια δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Προβοκάτορες είναι τα δοσίλωγα καθάρματα που αρνούνται την αντίσταση με κάθε μέσον ενάντια στους πραιτωριανούς. Προβοκάτορες είναι τα ευρωγιουσουφάκια που αφοπλίζουν ψυχολογικώς τον Λαό. Προβοκάτορες είναι όσοι αρνούνται τον εξοπλισμό του Λαού. Όσοι διαδίδουν ειρηνικές και κοινοβουλετικές αυταπάτες. Προβοκάτορες είναι όσοι διαδίδουν ότι αν πέσει ο Σαμαράς, θα απελευθερωθούμε από το Μνημόνιο. Διαχέουν την ψευδαίσθηση ότι η Τρόικα δεν θα επέμβει στρατιωτικώς στην Ελλάδα, και ότι δεν θα τεμαχίσει το Ελληνικό Έθνος. Προβοκάτορες είναι όσοι αποκαλούν τους ένοπλους πραιτωριανούς, «παιδιά του λαού». Προβοκάτορες είναι όσοι καλούν τον Λαό να θεωρεί την υποταγή και την σκλαβιά προτιμώτερη από τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Οι Έλληνες επαναστάτες πρέπει να εξολοθρεύσουν ανηλεώς τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του Λαού: όλα τα αποβράσματα που παριστάνουν τους ειρηνιστές στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της εθνικής ενότητος.
Η οιαδήποτε συνεργασία με τα «αγανακτισμένα» ευρωγιουσουφάκια μας αποδυναμώνει στα μάτια του εχθρού. Μας ενοχοποιεί στα μάτια του Λαού. Μας εξευτελίζει στα μάτια των οπαδών μας. Μακριά από την πανούκλα των καιροσκόπων και των συμβιβαστικών καθαρμάτων. Μακριά από τα ανθρωπόμορφα κτήνη που μας καλούν να προσκυνήσουμε την κατοχική νομιμότητα. Μακριά από τους νενέκους που καλούν τον Λαό να αποκηρύξει τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Μακριά από ιδεολογικά καρκινώματα που αναπαράγουν υποταγή και ενοχή.
20-9-2012
Ιφικράτης Αμυράς

2 comments:

  1. ΟΧΙ φίλε εσύ ήσουν κάτω Πλατεία με τα κομμούνια και τις σκηνούλες τις βρωμιάς..... δεν ήσουν στην πάνω να φέρεις και άλλους να μπουκάρουμε στη Βουλη...!

    ReplyDelete
  2. Ας πούμε πως μπουκάραμε στη Βουλη. Και μετά;

    Κινήματα, ομάδες, οργανώσεις, μέτωπα, χωρίς στοιχειώδη πολιτική κατάρτιση, χωρίς ικανή ηγεσία, δεν πρόκειται ποτέ να υπερβούν τον μέσο όρο πολιτικής ικανότητος του συνόλου. Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι ο μέσος όρος τείνει να εξομοιωθεί με την πολιτική και οργανωτική ικανότητα που διαθέτει η πιό αδύναμη και πολιτικώς οπισθοδρομική συνιστώσα του μετώπου.

    Στοιχειώδη πολιτική κατάρτιση λοιπόν. Και γρήγορα μάλιστα, άμεσα, διότι αφανιζόμαστε ως ένα έθος και έθνος ελληνικόν!

    ReplyDelete