Οι Έλληνες στρατηγιστές πρέπει να ενσωματώσουν στο αναλυτικό τους dna την συμπεριφορά του στρατάρχου Ζούκωφ

 

Ένα από ψυχοπνευματικά προβλήματα που έχει επικαθίσει στο συλλογικό υποσυνείδητο του σύγχρονου Ελληνισμού είναι η περιορισμένη έως ανύπαρκτη αντίδραση στην περίπτωση εισβολής.

Από την στιγμή που εισβάλλουν ξένα στρατεύματα στην Ελλάδα, δεν θεωρείται δεδομένο ότι τα αντεπιτιθέμενα Ελληνικά στρατεύματα πρέπει να βαδίσουν μέχρι την πρωτεύουσα του εχθρού, να την καταστρέψουν, και να καταλάβουν την ξένη χώρα.

Αλλά αυτό δεν ισχύει για άλλους στρατούς. Είναι φυσιολογικό ο αντεπιτιθέμενος να προελαύνει και να καταλαμβάνει τα εδάφη του εισβολέως. Είναι ηθικό και νόμιμο ο αντεπιτιθέμενος να μεταφέρει τον πόλεμο και την ζώνη κατοχής στο έδαφος του εισβολέως.

Στην περίπτωση της φασιστικής Ιταλίας οι ελληνόφωνοι υποστηρικτές της καταργούν την ιστορία, την γεωγραφία, την γεωπολιτική, και την στρατηγική, προκειμένου να πείσουν ότι δεν θα μας επετίθετο η Ιταλία παρά μόνον διότι ο Μεταξάς παρεβίασε την διακεκηρυγμένη ουδετερότητα της Ελλάδος.

Η παραβίαση της Ελληνικής ουδετερότητος από τον Μεταξά ήταν αφορμή, και όχι η αιτία του διαχρονικού στρατηγικού ανταγωνισμού μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας.

Οι εν Ελλάδι υπερασπιστές του Μουσολίνι κάνουν μία γεωμετρική υπερβολή εκμεταλλευόμενοι ένα επιδερμικό γεγονός και μία παροδική κατάσταση, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα που τους συμφέρει, ότι δεν φταίει σε τίποτε η Ιταλία.

Η αλήθεια είναι ότι από τα χρόνια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, η Ρώμη ήθελε να κατακτήσει την Ήπειρο και τις παράκτιες χώρες της Αδριατικής.

Από την Αρχαιότητα η Ελλάδα έπρεπε να διαθέτει μόνιμα στρατηγικά σχέδια μεταφοράς του πολέμου στην Ιταλική χερσόνησο, διαμελισμού της Ιταλίας σε πόλεις-κράτη, ανακτήσεως του Ελληνικού ελέγχου της Κάτω Ιταλίας, καταστροφής της Ρώμης αντίστοιχη με της Κορίνθου το -146, και αμυντικής συμμαχίας με Βόρεια κράτη, όπως η Βενετσιάνικη Δημοκρατία, εις βάρος του τεχνητού Ιταλικού κράτους.

Αντιστοίχως έπρεπε να γίνει προέλαση Ελληνικών στρατευμάτων μέχρι την Γερμανία το 1945, κατοχή της Βαυαρίας, και δημιουργία Ελληνικών προτεκτοράτων και Ελληνικής ζώνης κατοχής στην Γερμανία.

Είναι  αδιανόητο να θεωρούμε ότι η Σοβιετική προέλαση του Ζούκωφ έπρεπε να σταματήσει στα τότε σοβιετικά σύνορα μόλις εκδιώκοντο τα Ναζιστικά στρατεύματα από την Σοβιετική πατρίδα. Ήταν δεδομένο ότι οι Σοβιετικοί θα κατέληγαν στο Βερολίνο.

Τα στρατηγικά σχέδια δεν έχουν καμμία σχέση με το ιδεολογικό πρόσημο του εχθρικού καθεστώτος. Είτε είναι εθνικιστικό, είτε είναι κομμουνιστικό, είτε είναι φιλελεύθερο, είναι παντελώς αδιάφορο και επουδενί επηρεάζει την στρατηγική μας αντίληψη.

Από την στιγμή που ο Στάλιν διέταξε εκκαθαρίσεις και γενοκτονία του Ελληνισμού του Καυκάσου, η Ελλάδα έπρεπε να συμμετέχει σε ανατρεπτικές ενέργειες κατά της ΕΣΣΔ. Έπρεπε να έχει καταρτίσει σχέδια για τον διαμελισμό της ΕΣΣΔ από την δεκαετία του 1920 όταν άρχισε η Σοβιετική γενοκτονία εις βάρος των Ελληνισμού.

Ακόμη και αν η Ελλάδα είχε κομμουνιστικό καθεστώς το 1930, έπρεπε να είχε σχέδια αντιποίνων κατά της ΕΣΣΔ (διαμελισμός της ΕΣΣΔ και ανατροπή του σταλινικού καθεστώτος).

Ακόμη και αν η Ελλάδα είχε φασιστικό καθεστώς το 1940 (τότε είχαμε αγγλόφιλη ακροδεξιά δικτατορία), έπρεπε να μεταφέρει τον πόλεμο στο έδαφος του εχθρού, να αποβιβάσει στρατεύματα στην Ρώμη, να την καταστρέψει, και να κατακτήσει την Ιταλία.

Η υψηλή στρατηγική του Ελληνισμού δεν περιορίζεται από το ποιόν του αντιπάλου καθεστώτος. Ακολουθούμε μία προσαρμοζομένη στρατηγική βάσει των εξελίξεων, βασισμένη στα αποτελέσματα (results-based strategy), και ποτέ μία στρατηγική βασισμένη σε μανιχαϊστικά δίπολα και ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Επειδή δεν κάναμε αυτές τις επιβεβλημένες ενέργειες τότε, λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων, οφείλουμε να προετοιμαζώμεθα από τώρα για να τις κάνουμε στο μέλλον.

Στο μέλλον σίγουρα θα ξαναβρεθούμε απέναντι στην Ρωσσία και στην Ιταλία, για διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς της δεκαετίας του 1930 και του 1940. Αυτήν την φορά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για διαμελισμό και απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών στην Ιταλική χερσόνησο, στον Εύξεινο Πόντο, και στον Καύκασο.