Ενώ οι "ανθρωπιστές" διεξάγουν επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου εις βάρος του Ελληνικού Λαού επί δεκαετίες, οι πατριώτες συνεχίζουν να αγνοούν τις τεχνικές της προπαγάνδας

 

Oι ψευτοπατριώτες δεν θέλουν μαζικές απελάσεις λαθροεποίκων. Την ίδια στιγμή μιλούν κατά της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Όποιος δεν έχει την βούληση να εκδιώξει τους "κακόμοιρους πρόσφυγες" από την Ελλάδα, σίγουρα δεν έχει την διάθεση να εκδιώξει τους εποίκους από την Κύπρο.

Κάποιοι έξυπνοι Τούρκοι έποικοι εκμεταλλευόμενοι την συναισθηματική ηλιθιότητα των ψευτοπατριωτών θα πούν, "και εμείς είμαστε φτωχοί και κακομοίρηδες", "είμαστε πρόσφυγες και δεν φταίμε για αυτά που έγιναν το 1974".

Ο Ελληνισμός δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις μεταξύ ενόπλων και αόπλων εισβολέων. Ούτε διακρίσεις μεταξύ αυτών που εισέβαλαν πρίν από 50 χρόνια και αυτών που είτε είναι απόγονοί τους, είτε εισέβαλαν μετά από δεκαετίες ως νεώτερα κύματα εποικισμού από άλλα μέρη του κόσμου.

Μεγάλο έγκλημα έχει διαπραχθεί από τους αληθινούς πατριώτες που έχουν αφήσει στον εχθρό να διαχειρίζεται μονοπωλιακώς συναισθηματικώς φορτισμένους όρους όπως ανθρωπισμός, δημοκρατία, αντιρατσισμός.

Το έχουμε γράψει πολλές φορές, ο Ελληνικός εθνοφυλετισμός πρέπει να περιβάλλεται από πολλαπλές και αλληλοκαλυπτόμενες γραμμές "ανθρωπιστικής" και "αντιρατσιστικής" αμύνης.

Για να απελευθερώσουμε τα συναισθηματικά, συνειρμικά, και νοητικά εδάφη που ελέγχει ο εχθρός με την ψευδοανθρωπιστική του προπαγάνδα, οφείλουμε να την αποκαλούμε "φασιστική" και "ρατσιστική", τραβώντας του το χαλί κάτω από τα πόδια.

Μετά από τόσες δεκαετίες δημογραφικής εισβολής αλλοφύλων με την συνέργεια εσωτερικών εχθρών, οι πατριώτες δεν έχουν μάθει ακόμη την χρήση ανθρωπιστικής και αντιρατσιστικής προπαγάνδας για εθνοφυλετικούς σκοπούς. Αιδώς.

Ενώ ο εχθρός διεξάγει επιχειρήσεις ψυχολογικού και συναισθηματικού πολέμου, οι ανίδεοι πατριώτες κλαυθμηρίζουν αντί να αλληλοδιδάσκωνται πώς να διεξάγουν επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου για την προστασία της Ελληνικής ενδογαμίας και της Ελληνικής φυλής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επαναλαμβανόμενες ήττες στο πεδίο των αυτομάτων συνειρμών, των αυτομάτων σκέψεων, και των αυτομάτων συναισθημάτων. Όταν ακούγεται κάτι υπέρ της Ελληνικής φυλής, ο εχθρός έχει καταφέρει να υπερισχύσει το αφήγημα περί ρατσισμού και φασισμού. Όταν ακουστεί κάτι για τον σιωνισμό (ένα κατ’ εξοχήν σωβινιστικό κίνημα), ο εχθρός αυτομάτως ανακαλεί σκέψεις, συναισθήματα, συνειρμούς περί αντισημιτισμού. Και στις δύο περιπτώσεις προπαγάνδας σκοπός είναι η αυτολογοκρισία, και η καταστολή της αντιθέτου απόψεως.

Η Ελληνική προπαγάνδα πρέπει να κατηγορεί ως ρατσισμό, μισελληνισμό, κλπ, ο,τιδήποτε προσβάλλει το Ελληνικό Έθνος, και συγχρόνως να χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά εναντίον οιουδήποτε εχθρού θέλει να υπερασπιστεί την δική του φυλή.

Οι τιμωρητικές λέξεις όπως «ρατσισμός», «φασισμός», «εξτρεμισμός», κ.α., και οι υποτιθέμενοι εννοιολογικοί τους αντίποδες πχ «ανθρωπισμός», «αντιφασισμός», «δημοκρατία», «αντιρατσισμός», δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε για όσους διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική κατάρτιση.

Όμως από την στιγμή που προξενούν συγκεκριμένες αυτοματοποιημένες σκέψεις και αντιδράσεις στην κοινωνία, οι Έλληνες προπαγανδιστές δεν επιτρέπεται να τις εκχωρούν στον εχθρό για να τις διαχειρίζεται μονοπωλιακώς. Αυτό που γίνεται τόσα χρόνια από την πλευρά των πατριωτών αποτελεί εθνικό έγκλημα.

Πρέπει να είμαστε ικανοί να υπερασπιστούμε την Ελληνική Φυλή μέσα από συνειρμούς περί «ανθρωπισμού», «αντιρατσισμού», κλπ, και συγχρόνως να κατηγορούμε τους δήθεν ανθρωπιστές, ως ρατσιστές, μισάνθρωπους, εξτρεμιστές.

Το εννοιολογικό περιεχομένο των λέξεων, το επακόλουθο συναισθηματικό φορτίο, μαζί με το προκαλούμενο συνειρμικό πλαίσιο, πρέπει να καθορίζεται μονομερώς και αποκλειστικώς από εμάς, σε κάθε συζήτηση.

Κάθε συζήτηση είναι ένας συναισθηματικός πόλεμος με ανταλλαγή ιδεολογικών πυρών, στον οποίον πρέπει να συντρίβουμε τον αντίπαλο.