Το πρόβλημα καθορισμού των αξόνων επιθέσεως είναι θεμελιώδους σημασίας για την πολιτική ταυτότητα ενός πολέμου

 

Εφ’ όσον οι ΗΠΑ καθορίσουν την Ταϊβάν ως κομβικό σημείο της Ασιατικής τους αμύνης, τότε έχουν καθορίσει χρόνο, τόπο, και τρόπο πολέμου. Έχουν καθορίσει άξονα επιθέσεως και αμύνης. Πάνω σε αυτόν τον άξονα θα περιστρέφεται η πολιτική τους στρατηγική. Θα έχουν εγκλωβιστεί σε συγκεκριμένο τρόπο πολέμου, και συγχρόνως θα έχουν αποκλείσει ένα σωρό εναλλακτικές, όπως η επίθεση κατά της ηπειρωτικής Κίνας σε άλλα σημεία, ή η διάσπαση του Κινεζικού κράτους.

Αν η Κίνα καθορίσει την Ταϊβάν ως αδήριτη αμυντική ανάγκη, τότε αποκλείει ένα σωρό εναλλακτικές για την κατάκτηση των ΗΠΑ. Π.χ. μακροπρόθεσμη μετανάστευση προς τις ΗΠΑ (νόμιμη ή παράνομη) ώστε να αλλάξει η δημογραφική ταυτότης της Αμερικής, και να μετατραπεί σε Κινεζική επαρχία σε βάθος χρόνου.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σε έναν συγκεκριμένο άξονα επιθέσεως.

Αν δεν ξέρεις πώς να αλλάξεις τον άξονα επιθέσεως, αν δεν μεταφέρεις τον πόλεμο σε άλλα σημεία στο έδαφος του εχθρού, αν δεν μετασχηματίσεις τον πόλεμο από εδαφικό σε καθεστωτικό ή σε θρησκευτικό ή ταξικό, αν δεν μπορείς να αλλάξεις το είδος του πολέμου από στατικό πόλεμο φθοράς σε δυναμικό πόλεμο δικτύου, τότε θα καταστρέψεις το δικό σου στράτευμα λόγω ιδεολογικών εμμονών.

Οι ΗΠΑ επιδεικνύουν ιδεολογική αγκύλωση στο ζήτημα της Ταϊβάν. Τα στρατηγικά τους σχέδια δείχνουν εγκλωβισμό στο στενό της Ταϊβάν πάνω σε έναν συγκεκριμένο άξονα αμύνης-επιθέσεως. Κάτι αντίστοιχο δείχνουν τα στρατηγικά σχέδια της Κίνας. Η Κινεζική ηγεσία δεν προετοιμάζεται για δράση σε άλλους άξονες επιθέσεως, ούτε για μετατροπή του πολέμου από εδαφικό σε καθεστωτικό ή θρησκευτικό, ή ταξικό.

Οι Έλληνες στρατηγιστές πρέπει να μαθαίνουν από τα λάθη των Αμερικανών και των Κινέζων στρατηγιστών. Δεν πρέπει να μιμούνται ακρίτως τα ξένα στρατιωτικά δόγματα.

Μία εφαρμογή της συγκεκριμένης αντιλήψεως είναι ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να πάσχει από εμμονή με την εδαφική διάσταση της συγκρούσεως με την Τουρκία. Πρέπει και μπορεί να δράσει πολιτικο-στρατιωτικώς πάνω σε άλλους άξονες επιθέσεως. Πχ αλλαγή καθεστώτος, ή υποκίνηση ενός ταξικού ή εθνοτικού πολέμου εντός τη; Τουρκίας.

Αυτοί οι άξονες επιθέσεως δύνανται να επιτύχουν με έμμεσο τρόπο τον εδαφικό διαμελισμό της Τουρκίας. Και έτσι η Ελλάδα να αποκτήσει τις πανάρχαιες Πατρογονικές εστίες στην Μικρά Ασία, ενώ ο αρχικός άξων επιθέσεως αποσκοπούσε στην αλλαγή καθεστώτος στην Τουρκία.