Ελλάς-Γαλλία συμμαχία ή Ελλάς-Γαλλία σύγκρουση μέχρις εσχάτων; Η δεύτερη επιλογή αρμόζει στους Ηγεμόνες

 

Όσο χειροτερεύουν τα δημοσιονομικά προβλήματα της Γαλλίας τόσο καλύτερα για την Ελλάδα.

Είτε η Γαλλία θα αναγκαστεί να υποταχθεί στο ΔΝΤ (μνημόνια, εξοντωτική λιτότητα, μαζική εκποίηση δημοσίων υποδομών, φορολαίλαπα), είτε θα αναγκαστεί να εφαρμόσει εθνοκεντρική λύση (επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, μονομερή διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ).

Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε μία νέα ευρωπαϊκή κρίση που αυτή την φορά θα τραντάξει ένα εκ των υποστυλωμάτων της ΕΕ.

Και οι δύο επιλογές θα αυξήσουν τις πιθανότητες διαλύσεως της ΕΕ. Οι πιθανότητες να εφαρμοστεί η δεύτερη λύση είναι λιγώτερες καθώς δεν έχει σχηματιστεί μία κρίσιμη πολιτική μάζα που να απαιτεί έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. Φρόντισε γι' αυτό η Λεπέν.

Ο αριστερός συνασπισμός του Μελανσόν κάνει ό,τι έκανε και ο Σύριζα: ανώδυνη κριτική στην ΕΕ, χωρίς να θέτει το ζήτημα της εξόδου επί τάπητος.

Υπάρχουν και ενδιάμεσες λύσεις. Η ΕΕ μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια για το γαλλικό δημόσιο χρέος και να μην απαιτήσει αιματηρή λιτότητα όπως στην περίπτωση της Ελλάδος, επειδή η Γαλλία έχει μεγαλύτερο εκτόπισμα μέσα στην ΕΕ συγκριτικώς με την Ελλάδα.

Αυτή η λύση θα δώσει μία πίστωση χρόνου στην Γαλλία. Αλλά θεωρητικώς θα πρέπει να αλλάξουν τα κριτήρια δημοσιονομικής πειθαρχίας για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στο δομικό δημοσιονομικό πρόβλημα της ΕΕ.

Η Ελλάδα οφείλει να ωθεί την πρώτη λύση. Την αιματηρή λιτότητα και την υπαγωγή της Γαλλίας στο ΔΝΤ με όσο το δυνατόν επαχθέστερους όρους.

Μία επανάληψη και αντιγραφή στην γαλλική γλώσσα του πρώτου μνημονίου που επεβλήθη στην Ελλάδα μαζί με την άνευ όρων παραίτηση από κάθε κυριαρχική ασυλία, είναι ένας χρησιμότατος επαναστατικός δαυλός. Θα οδηγήσει στην σύγκρουση με το καθεστώς ευρύτατες γαλλικές μάζες. Αυτό επιδιώκουμε.

Εκεί όμως που θα γελάσει ο κάθε πικραμμένος είναι με τα ελληνόφωνα μνημονιακά ευρωγιουσουφάκια. Τα κοινωνικά κατακάθια που υπεστήριξαν μετά μανίας τα μνημόνια, τώρα τί θα κάνουν; Θα τα υποστηρίξουν στην Γαλλία ή θα μάς πούν ότι, "Άλλο η Γαλλία, άλλο η Ελλάδα";

Η διαίσθησή μου βασισμένη σε μελέτες της πολιτικής ψυχολογίας είναι ότι δεν θα υποστηρίξουν ένα αυστηρό γαλλικό μνημόνιο. Θα εφεύρουν ένα σωρό δικαιολογίες για να μην επιβληθούν εξοντωτικά μέτρα λιτότητος στην Γαλλία. Προβλέπω ότι οι μνημονιακοί ψιττακοί θα μάς λένε ότι "Αν υπαχθεί η Γαλλία στο ΔΝΤ θα διαλυθεί η ΕΕ, και κάτι τέτοιο δεν συμφέρει την Ελλάδα".

Τολμώ και μία προφητεία: Οι πιό φανατικοί ελληνόφωνοι υποστηρικτές των μνημονίων, θα ζητήσουν η Ελλάδα να συνδράμει οικονομικώς την Γαλλία για να μην χρεωκοπήσει, μέσω δανείων. Αλλά με ευνοϊκούς όρους. Ούτε άρση της ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας, ούτε φορολαίλαπα, ούτε μαζική και αναγκαστική εκποίηση δημοσίων υποδομών αντί πινακίου φακής, ούτε περικοπές μισθών, συντάξεων, και επιδομάτων. 

Τούς έχω ικανούς αντί για δάνεια, να ζητήσουν από τον Ελληνικό Λαό είτε να κάνει μία δωρεά στην Γαλλία, είτε να επωμιστεί ένα μέρος του γαλλικού χρέους. Φυσικά πάντα με το ίδιο αποκρουστικό πρόσχημα, "Για να σωθεί η Ευρώπη, το συλλογικό μας σπίτι, η πατρίδα μας", κλπ.

Αντιθέτως, τα εθνοκτόνα μνημόνια εις βάρος της Ελλάδος τούς άρεσαν διότι απολαμβάνουν την διαχρονική υποταγή της Ελλάδος στους ξένους. Είναι ίδιον του πολιτικού τους χαρακτήρος. Είναι φύσει και θέσει ραγιάδες.

Αλλά επειδή ακριβώς είναι ραγιάδες, ποτέ δεν θα ήθελαν να υποφέρει ο αφέντης τους. Το 1821 οι ραγιάδες εκείνης της εποχής δεν θα ήθελαν ποτέ να δούν τον Σουλτάνο γονυκλινή να υποτάσσεται σε ξένες δυνάμεις. Για τους ραγιάδες ήταν ο αφέντης, ο σωτήρας, ο αποσταλμένος του θεού επί της γής.

Το ίδιο συμβαίνει με τους σημερινούς ευρωραγιάδες. Η Γερμανία και η Γαλλία, η Μέρκελ και ο Σαρκοζύ, ήταν οι αφέντες τους, οι σωτήρες τους. Δεν μπορούν να διανοηθούν τα αφεντικά τους να εκλιπαρούν τον ΔΝΤ. Δεν μπορούν να φανταστούν τούς αφέντες τους να προσκυνούν ξένους πιστωτές. Αυτήν την εικόνα θέλουν να την βλέπουν μόνο για την Ελλάδα.

Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι η Γαλλία θα εφαρμόσει τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Εμείς μπορούμε. Εμείς το θέλουμε. Παρ' ότι φανατικοί αντιμνημονιακοί στο εσωτερικό της χώρας, δηλώνουμε φανατικοί μνημονιακοί για την Γαλλία.

Τα μνημόνια αποτελούν είδος οικονομικού πολέμου που καταστρέφουν μία κοινωνία. Ενώ οφείλουμε να αντιστεκώμεθα στα μνημόνια με κάθε μέσον προκειμένου να υπερασπιστούμε την Πατρίδα και τον Λαό μας, οφείλουμε να τα εφαρμόζουμε εναντίον των διαχρονικών εχθρών μας. Και κυρίως εναντίον όσων μας τα επέβαλαν. Στην στρατιωτική ορολογία ονομάζεται αντεπίθεση.

Εδώ και αρκετά χρόνια είχαμε προτείνει η Ελλάδα να ιδρύσει μία σχολή Οικονομικού Πολέμου αντιστοίχου επιπέδου με την Σχολή Ευελπίδων. Ανάλογες σχολές απαιτούνται για τον δημογραφικό πόλεμο, για τον ψυχοθρησκευτικό πόλεμο, για τον πολιτικό πόλεμο, για τον τεχνολογικό πόλεμο. Η Ελλάδα θα ήτο σε πολύ καλύτερη δημοσιονομική κατάσταση αν διέθετε στελέχη εξειδικευμένα στην δημοσιονομική άμυνα και στην δημοσιονομική επίθεση με όπλα σαν αυτά που παρέχουν τα μνημόνια.