Η στρατηγική του Αγαθοκλέους στην ουκρανική περίπτωση

Όσο η σύρραξη περιορίζεται μονοδιάστατα στον άξονα Ουκρανία-Ρωσσία, η Ουκρανία θα χάνει έδαφος όσο και αν ματώνει η Ρωσσία.

Επειδή η παρηκμασμένη Δύση φοβούμενη κατά μέτωπον σύγκρουση με την Ρωσσία αρνείται περαιτέρω βοήθεια στην Ουκρανία, το ρωσσικό επιτελείο ενθαρρύνεται και απειλεί χώρες όπως η Πολωνία με στρατιωτική εισβολή.

Η πιό σωστή τακτική αυτή την στιγμή για το αδύναμο μέρος, είναι η τακτική του Αγαθοκλέους, ήτοι να μεταφερθεί ο πόλεμος στο ρωσσικό έδαφος.

Χωρίς να τεθεί ζήτημα παγκοσμίου πολέμου, ή ξένης στρατιωτικής επεμβάσεως στην ρωσσική επικράτεια, μπορούν να ανοίξουν νέα μέτωπα ανεξαρτησίας στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, ώστε να διασκορπιστούν οι ρωσσικές στρατιωτικές δυνάμεις σε πολλά μέτωπα. Έτσι θα αποσυμπιεστεί το ουκρανικό μέτωπο.

Μία στρατηγική πολλαπλών λαϊκών εξεγέρσεων με εθνοπολιτισμικά χαρακτηριστικά στα αχανή εδάφη της ρωσσικής αυτοκρατορίας, έχει τις ρίζες της στο Προμηθεϊκό σχέδιο του Jozef Pilsudski.

Παρατεταμένος λαϊκός πόλεμος με υβριδικά χαρακτηριστικά πολιτικής ανυπακοής, αποσχιστικών τάσεων, ενόπλων εξεγέρσεων, ριζοσπαστικής απορρωσοποιήσεως και εθνικοποιήσεως των πολιτισμικών υποδομών των καταπιεσμένων εθνοτήτων, άμεσης και χωρίς όρους αναγνώριση κρατικής υποστάσεως από διεθνείς οργανισμούς όσων λαών ή ομάδων ανεξαρτητοποιούνται από την ρωσσική αυτοκρατορία.

Οι οικονομικές κυρώσεις δεν φέρνουν σημαντικά αποτελέσματα, παρά μόνον σε μικρές χώρες, ούτε ανατρέπουν στρατιωτικές νίκες.

Στο Καζακστάν και σε άλλες περιοχές του Καυκάσου και της Ασίας πρέπει να στοχεύουν οι μη-στρατιωτικές πολεμικές επιχειρήσεις, ώστε να καταρρεύσει εκ των έσω η νεο-τσαρική αυτοκρατορία. Καζακστάν, Τσετσενία, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Nταγκεστάν, Ινγκουσετία, Κιργιζία, Καλμίκια, Καρελίγια, Γιακουτία, Ουντμουρτία, και ένα σωρό ημι-αυτόνομες περιοχές και εθνότητες, έχουν μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν την εθνική τους ανεξαρτησία τώρα που ο κύριος όγκος των αυτοκρατορικών δυνάμεων βρίσκεται στην Ουκρανία.

Η ευκαιρία για διάλυση της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας χάθηκε το 2016 διότι τα ευρωπαϊκά κράτη δεν ακολούθησαν το παράδειγμα της Βρετανίας. Τότε υπήρχαν φυγόκεντρες τάσεις σε όλη την Ευρώπη, ενώ τώρα αναπτύσσονται τάσεις συσπειρώσεως λόγω αντιρωσσικής υστερίας.

Το δικό μας έργο για διάλυση του δυτικού πολιτικο-στρατιωτικού συνασπισμού θα είναι ακόμη πιό δύσκολο εν μέσω ουκρανικής κρίσεως, διότι το κυρίαρχο αφήγημα προτάσσει ως αξίωμα την ύπαρξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την ασφάλεια των λαών.

Πρέπει να κατεδαφίσουμε τις βάσεις αυτού του αφηγήματος. Οι παρατεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις κατά της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας πρέπει να είναι εξίσου δυναμικές με τις μάχες που δίνουν οι καταπιεσμένοι λαοί εναντίον της ρωσσικής αυτοκρατορίας.

Η κοινωνική δυσαρέσκεια θα μετατραπεί σε κοινωνική έκρηξη από τις πολλαπλές αυτοτροφοδοτούμενες κρίσεις που μαστίζουν την ευρωπαϊκή αυτοκρατορία=ΕΕ. Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία από τους καταπιεσμένους λαούς της ΕΕ. Ο εθνοπολιτισμικός πόλεμος πρέπει να μεταφερθεί στο έδαφος της γαλλο-γερμανικής αυτοκρατορίας.