"Η εκδίκηση" - Ποίημα από την συναγωνίστρια Γεωργία

Ευλογημένοι απ’ των προγόνων μας τη χάρη
όσοι σηκώσουν του σπαθιού την
ασημένια όψη, να κομματιάσουν
των απίστων τα κεφάλια..
Τόση σιωπή και σκοτοδίνη
σε ποιάς ψυχής την αύρα θα χωρέσει;

Πότε της σάλπιγγας τον ήχο θα σημάνει
o σαλπιγκτής;

Τα τύμπανα της επανάστασης πότε θα ηχήσουν;
Της λευτεριάς το προσκλητήριο ποιος
αδελφός θα παραλάβει;

Δεν φτάνουν οι σαρακοφαγωμένες λέξεις μου
να με ξυπνήσουν..

Δεν φτάνουν οι απισχνασμένες οι κινήσεις μου
στις μάζες μέσα των μελλοθανάτων,
για να με λυτρώσουν..

Μόνο φωτιά και αστροπελέκι
να πέσει πρέπει στους σωσίες μου
τους έκφυλους
να έρθει η γαλήνη να ημερέψει
τα αφηνιασμένα μου τα πάθη
και τα ένστικτα.

Αυτή η εκδίκηση χτυπάει
εδώ και χρόνια την κλειστή την πόρτα μου..
Μήπως απάντηση να δώσω;
Μήπως σε πάσσαλο το σώμα ενός προδότη
να καρφώσω;
Και ύστερα στη σειρά να ακολουθήσουνε και οι άλλοι..

Γεωργία Ζάβρα