Η Ελλάδα πρέπει να συμπεριλάβει στο στρατηγικό της οπλοστάσιο την ανάπτυξη του έμμεσου ιμπεριαλισμού

 

Το Αμερικανικό ιμπεριαλιστικό τέχνασμα από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα είναι ότι, «Εμείς δεν θέλουμε να αρπάξουμε εδάφη από άλλους λαούς, αυτό το έκαναν μόνον οι κακοί Ναζί».

Ασχέτως αν οι Αμερικανοί άποικοι άρπαξαν την γή των ιθαγενών Ινδιάνων, οι ΗΠΑ διατείνονται ότι δεν εποφθαλμιούν εδάφη άλλων κρατών. Όμως αυτή είναι η εδαφική διάσταση του άμεσου ιμπεριαλισμού. Υπάρχει και ο έμμεσος ιμπεριαλισμός, η έμμεση κατάκτηση ενός λαού, η καθεστωτική διάσταση του ιμπεριαλισμού.

Αντί για εδάφη, κατακτάς την κυβέρνηση/καθεστώς ενός άλλου κράτους. Και δι’ αυτού του τρόπου αποκτάς έμμεσα εμπορικά, αμυντικά, και εδαφικά προνόμια.

Μπορείς να λεηλατείς τον πλούτο του υποτελούς κράτους με έμμεσο τρόπο. Μπορείς να χρησιμοποιείς τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά του υπό την κάλυψη ενός μανδύου «συνεργασίας» ή «συμμαχίας», χωρίς να έχεις κατακτήσει την χώρα επισήμως.

Αυτό το είδος ιμπεριαλισμού είναι πιο εξευγενισμένο εν σχέσει με την ωμή αρπαγή ξένων εδαφών. Το χρησιμοποιεί σήμερα η ΕΕ έχοντας αντιγράψει την συνταγή από τις ΗΠΑ.

Κατακτά τις κυβερνήσεις/καθεστώτα των κρατών εκτός ΕΕ, και ύστερα προσαρτά όλη την χώρα, αφαιρώντας σταδιακώς όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα, δια της παραχωρήσεως ψηγμάτων εξουσίας στους ντόπιους προδότες. Στους οποίους επιτρέπει να παίζουν τον ρόλο του μεσάζοντος και του ταχυδρόμου μεταξύ του εκτελεστικού κέντρου και της κατεκτημένης περιφέρειας.

Για να επιβιώσει ο Ελληνισμός δεν αρκεί να αντισταθεί και να τσακίσει τον εις βάρος του έμμεσο ιμπεριαλισμό των δυτικών κρατών. Συγχρόνως πρέπει να καθρεφτίσει την τακτική τους και να αρχίσει να επιβάλει φίλα προσκείμενα καθεστώτα στην Δύση, κατακτώντας με έμμεσο τρόπο δυτικές χώρες.