Οι τακτικές νίκες του Ισραήλ οδηγούν σε στρατηγική ήττα

 

Κάποιοι οξυδερκείς Ισραηλινοί αναλυτές κατά καιρούς έχουν υπογραμμίσει ότι το Ισραηλινό κράτος στους πολέμους που διεξάγει διακατέχεται από τακτική ευφυΐα, αλλά καταλήγει σε στρατηγική καταστροφή.

Ενώ κατάφερε να ανατρέψει το καθεστώς Άσσαντ στην Συρία το οποίο ήταν απομονωμένο από την Δύση, τώρα αντιμετωπίζει ένα φιλοτουρκικό θεοκρατικό καθεστώς το οποίο είναι αποδεκτό από την Δύση.

Ενώ κατάφερε σοβαρότατα πλήγματα εναντίον της Χαμάς σε σημείο αποδιοργανώσεως, τώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στην Γάζα. Η Τουρκία αυτοπροβάλλεται ως εγγυήτρια δύναμη για την "ειρήνη".

Μία τέτοια εξέλιξη σημαίνει ότι ενώ μέχρι τώρα το Ισραήλ είχε να αντιμετωπίσει την Χαμάς στην Γάζα, τώρα θα έχει να αντιμετωπίσει τον τουρκικό στρατό.

Η κυβέρνηση Νετανιάχου απορρίπτει την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων και έχει την υποστήριξη της Αμερικανικής κυβερνήσεως προκειμένου να επιλέξει σε τί είδους ξένα στρατεύματα θα επιτρέψει την παρουσία.

Από την άλλη μεριά θα αποτελεί στρατηγική καταστροφή για το Ισραήλ αν η Γάζα τεθεί υπό την διεθνή στρατιωτική ασπίδα μουσουλμανικών κρατών, όπως διαφαίνεται.

Όσο και να πιέζει το εβραϊκό λόμπυ των ΗΠΑ, η Αμερικανική κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκρουστεί με όλα τα σουνιτικά κράτη της Μέσης Ανατολής για χάρη του Ισραήλ. Μπορεί να το κάνει μόνον όταν πρόκειται γαι την Χαμάς, την Χεζμπολλάχ, τους Χούθι, τον Άσσαντ, και το Ιράν. Αλλά μέχρι εκεί.

Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να συγκρουστούν με την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Πακιστάν, για χάρη του Ισραήλ.

Οι τακτικές επιτυχίες δεν εξασφαλίζουν την στρατηγική νίκη. Αν εγκατασταθούν μονίμως τουρκικά στρατεύματα στην Γάζα θα αποδειχθεί για μία ακομη φορά ότι οι ενθουσιώδεις πανηγυρισμοί για την συντριβή της Χαμάς από τους δυτικούς φιλοσιωνιστές, δεν ήταν μόνον πρώιμοι, ήταν και ανυπόστατοι.