Η μεσοπρόθεσμη ελληνική στρατηγική για την Συρία πρέπει να επικεντρωθεί στην διάσπασή της

Η μακροπρόθεσμη ελληνική στρατηγική για την Συρία κατά την εποχή Άσσαντ έπρεπε να συμπυκνώνεται στα εξής:

Ούτε νεο-οθωμανικός επεκτατισμός, ούτε σιωνιστικός επεκτατισμός, ούτε παναραβισμός, αλλά επανασσυριοποίηση, αποαραβοποίηση, αποϊσλαμοποίηση, και αποχριστιανοποίηση της Συρίας.

Οι Ασσύριοι δεν είναι αραβικό φύλο, και έπρεπε εδώ και πολλές δεκαετίες η Συρία να μην ονομάζεται Syrian Arab Republic, κάτι που δηλώνει ξεκάθαρα τον εξαραβισμό της συγκεκριμένης χώρας.

Για την μετα-Άσσαντ εποχή η μεσοπρόθεσμη ελληνική στρατηγική πρέπει να επικεντρωθεί στην διάσπαση της Συρίας σε μικρά κράτη ώστε να μην ελέγξει όλη την Συρία ούτε η Δύση, ούτε η Τουρκία, ούτε το Ισραήλ, ούτε η Σαουδική Αραβία. Μαζί με την ενίσχυση αντάρτικων ομάδων, σκοπός είναι να καταστεί αδύνατη η δημιουργία φιλοτουρκικού ή φιλοσιωνιστικού χαλιφάτου.

Η ελληνική στρατηγική και τα ελληνικά στρατεύματα πρέπει να μεταπίπτουν από κατασταλτικές σε επαναστατικές επιχειρήσεις και τανάπαλιν, σε χρόνο dt.

Τώρα προέχουν οι αντάρτικες επιχειρήσεις. Η HTS πρέπει να ανατραπεί πάση θυσία. Και αν ακόμη καταφέρει να παραμείνει στην εξουσία, να ελέγχει ούτε το 1/10 του σημερινού συριακού εδάφους.

Η Ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να ανεχθεί την δημιουργία χαλιφάτου στην Συρία, είναι εθνικός κίνδυνος. Χίλιες φορές καλύτερα παρατεταμένο κοινωνικό χάος στην συγκεκριμένη περιοχή.