Η προσπάθεια επιβολής διαρκούς υγειονομικής χούντας από τον ΠΟΥ δεν αντιμετωπίζεται με εκκλήσεις στην ηθική

 

Αρκετοί αφελείς, πολιτικώς άπειροι, και ερασιτέχνες του ιδεολογικού πολέμου, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την υγειονομική χούντα με εκκλήσεις στην ηθική, άλλοι με εκκλήσεις σε άρθρα του ρωμέικου συντάγματος, άλλοι με διευκρινήσεις επί του τί είναι επιστημονικό και τί μη επιστημονικό. Όλα αυτά θα είχαν κάποια αξία αν δεν ήμασταν σε πόλεμο.

Από την στιγμή που είμαστε σε πόλεμο, δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση ως σύνθετο ηθικό ζήτημα, του οποίου δήθεν οφείλουμε να εξαντλήσουμε όλες τις πτυχές.

Το τί είναι ηθικό, νόμιμο, επιστημονικό, δίκαιο, κλπ το καθορίζει πάντα ο νικητής του πολέμου. Ο ηττημένος θα θεωρηθεί ανήθικος, παράνομος, τρελλός, άδικος, εγκληματίας, αντιεπιστημονικός.

Στον πόλεμο ισχύει μία ανωτάτη αρχή, σύμφωνα με την ρήση του Κικέρωνος: Salus populi suprema lex esto (Η σωτηρία του λαού είναι ο ανώτατος νόμος).

Στην επαναστατική γλώσσα, αυτό μεταφράζεται ως εξής: Η επικράτηση της Επαναστάσεως είναι ο ανώτατος νόμος.

Όσο δεν δημιουργούνται επαναστατικοί οργανισμοί που να έχουν ως στόχο, μεταξύ άλλων, την κατάληψη της ιατρικής εξουσίας, την ανάκτηση της εθνικής υγειονομικής κυριαρχίας, την ανατροπή της καθεστηκυίας ιατρικής τάξεως, την εκ βάθρων αλλαγή του κυρίαρχου ιατρικού παραδείγματος, την ολοκληρωτική κατεδάφιση των διεφθαρμένων υποδομών του εχθρού που καταστρέφουν την υγεία των λαών, οι περισσότεροι πολίτες θα αντιδρούν σποραδικώς, αυθορμήτως, ερασιτεχνικώς. Και αυτό σημαίνει διαρκή ήττα.