Ιράν, Κίνα, Ρωσσία: επίδειξη αδυναμίας και αδιαφορίας στο συριακό μέτωπο που θα τους κοστίσει πανάκριβα

Ιράν, Κίνα, και Ρωσσία διέπραξαν στρατηγικό σφάλμα στην Συρία, το οποίο θα πληρώσουν ακριβά. Επέδειξαν πολιτική αδυναμία. Η αδιαφορία τους για την τύχη του καθεστώτος Άσσαντ προξενεί απωθητικές τάσεις σε πιθανούς συμμάχους. Χώρες που ενδεχομένως να ήθελαν στενότερες σχέσεις μαζί τους, τώρα θα το σκεφτούν πολύ σοβαρά.

Η ρωσσική υπόγεια συμφωνία με το Ισραήλ στο συριακό μέτωπο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση του Άσσαντ. Το Ισραήλ βομβάρδιζε στόχους μέσα στην Συρία, και η Ρωσσία το ανήχετο επειδή το αντάλλαγμα ήταν η ισραηλινή αποχή από το ουκρανικό μέτωπο.

Η φήμη που κυκλοφορεί στους κύκλους των γεωπολιτικών αναλυτών ότι η Ρωσσία μέσω κάποιας μυστικής συμφωνίας με την Δύση αντάλλαξε τις αξιώσεις που έχει στο ουκρανικό μέτωπο με τις δυτικές αξιώσεις στο συριακό μέτωπο, φαίνεται ότι δεν είναι απλώς φήμη. Προσεγγίζει την πραγματικότητα.

Οι ισλαμιστές της HTS προσπαθούν να περάσουν ένα μήνυμα ειρηνικής μεταβάσεως της εξουσίας. Επιθυμούν η κατάληψη της εξουσίας να γίνει σε συνεργασία/έγκριση με τον ΟΗΕ.

Πρόκειται για ένα déjà vu της καταστάσεως στην Λιβύη του 2011. Αρχικές υποσχέσεις για ηρεμία και λαμπρό μέλλον μετά την ανατροπή του Καντάφι, και ύστερα ολοκληρωτικό χάος.

Ενδιαφέρον έχει το πώς αντιλαμβάνεται εδώ και χρόνια το Ισραήλ τους συγκεκριμένους ισλαμιστές της HTS. Δείχνει ότι δεν τους θεωρεί μελλοντικούς εχθρούς. Αντιθέτως τους θεωρεί συμμάχους στην προσπάθειά του να αποδυναμώσει τα καθεστώτα της Συρίας, του Λιβάνου, και του Ιράν.

Αυτή η κυνική στρατηγική θα είχε κάποιο νόημα αν η ισραηλινή ηγεσία θεωρούσε ότι μπορεί να ελέγξει ένα ισλαμικό χαλιφάτο στα σύνορά του. Φαίνεται ότι το σιωνιστικό Ισραήλ λειτουργεί με την λογική ότι αφού προτάσσει το σιιτικό Ιράν ως το απόλυτο κακό, εξ αντανακλάσεως μπορεί να συνεργάζεται άνετα με τα σουνιτικά κράτη, ακόμη και με την θεοκρατική Σαουδική Αραβία, εναντίον του Ιράν και των καθεστώτων τύπου Άσσαντ.

Η άλλη εκδοχή για την συμπεριφορά του Ισραήλ είναι ότι θεωρεί το πρόβλημα ενός ισλαμικού Συριακού χαλιφάτου ως κάτι μελλοντικό, και άρα αυτό που προέχει είναι τώρα να καταστραφεί η Συρία του Άσσαντ.

Η Κίνα επέδειξε απαράδεκτη νωχελικότητα, και το μόνο που κατάφερε με την παθητικότητά της είναι να αποθρασύνει περισσότερο το μονοπολικό στρατόπεδο. Το μεγάλο δημογραφικό, οικονομικό, και στρατιωτικό εκτόπισμα της Κίνας, δημιουργεί στην κινεζική ηγεσία την ψευδαίσθηση του απυρόβλητου και του ανίκητου. Αλλά αν επαναληφθεί στο Ιράν, αυτό που έγινε στην Συρία, τότε το κινεζικό καθεστώς θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.

Τα καθεστώτα του Σαντάμ στο Ιράκ, του Καντάφι στην Λιβύη, και του Άσσαντ στην Συρία, ήταν εθνικιστικά, σοσιαλιστικά, μετριοπαθή μουσουλμανικά, και προσανατολισμένα στον πολυπολικό κόσμο. Ασχέτως των εσωτερικών τους προβλημάτων και λαθών, αποτελούσαν αγκάθι για την δυτική ηγεμονία.

Το στρατόπεδο που πολυπολικού κόσμου πρέπει άμεσα να χαράξει μακροπρόθεσμη στρατηγική ανατροπής της δυτικής ηγεμονίας. Η ανάδυση του πολυπολικού κόσμου δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη αν συνεχίσουν να συμβαίνουν τέτοια στρατηγικά λάθη όπως η ανατροπή του Άσσαντ.

Το χειρότερο όλων είναι η νεο-οθωμανική επεκτατικότης. Η νεο-οθωμανική Τουρκία επεκτείνει την σφαίρα επιρροή της στην Συρία όχι μόνον επειδή στηρίζει ανοικτά τους ισλαμιστές αντάρτες της HTS, αλλά επειδή θέλει να μετατρέψει την Συρία σε νεο-οθωμανική επαρχία. Ο νεο-οθωμανικός στρατός σύντομα θα έχει παρουσία σε όλη την Συρία είτε με εμφανή τρόπο είτε με συγκεκαλυμμένο, τάχα ως ειρηνευτική δύναμη.

.......................................................................................................

ΥΓ: Η επιβεβαίωση της φήμης ότι στο συριακό μέτωπο υπήρξε υπόγεια συμφωνία με την Δύση, από το ίδιο το ΥΠΕΞ Ρωσσίας:

"Η Ρωσία βρίσκεται σε επαφή με όλες τις ομάδες της συριακής αντιπολιτεύσεως.

Η Μόσχα τόνισε την σημασία μιας πολιτικής διαδικασίας χωρίς αποκλεισμούς που θα σέβεται τις απόψεις όλων των εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων στη Συρία."

Το Κρεμλίνο δείχνει ξεκάθαρα ότι ενδιαφέρεται για την επόμενη μέρα στην Συρία, αδιαφορώντας για το ποιές είναι οι αντιπολιτευτικές ομάδες.

Καμμία αναφορά για το καθεστώς Άσσαντ και την μακροχρόνια στρατηγική συνεργασία που είχαν.

Με αυτή την κουτοπόνηρη συμπεριφορά που όζει αδυναμία, είναι αμφίβολο αν η Ρωσσία αποσπάσει στο ουκρανικό μέτωπο αυτά που νομίζει ότι αξίζει. Η Δύση, και κυρίως η Τουρκία ήδη οσμίστηκε ρωσσική αδυναμία και επενέβη στρατιωτικώς στην Συρία.