H Τεχεράνη αποκαλεί την στάση της στρατηγική υπομονή. Το σωστό είναι στρατηγική ανεπάρκεια

 

Όποιος παρακολουθούσε την συμπεριφορά του καθεστώτος του Ιράν από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος Χαμάς-Ισραήλ, άκουγε το κουραστικό μήνυμα που έστελνε πάντοτε, ακόμη και μετά τα πλήγματα σε διπλωματικά του κτήρια: στρατηγική υπομονή (strategic patience).

Απ' ότι φαίνεται στο κάτωθι φωτο-σχόλιο, οι εχθροί του δεν έχουν τις ίδιες απόψεις περί στρατηγικής υπομονής. Είναι θιασώτες του στρατηγικού αιφνιδιασμού. Και μάλιστα ήδη εισέβαλαν στην Συρία.

Η Τεχεράνη, όταν αναφέρεται στις προθέσεις της, θα ήταν καλύτερα να μιλά για στρατηγική σύγχυση, ή στρατηγική αδυναμία, ή στρατηγική ανεπάρκεια, ή στρατηγική απερισκεψία.

Έπρεπε ήδη να είχαν κινητοποιηθεί όλες οι ιρανικές ένοπλες δυνάμεις για να μην χαθεί η Συρία. Ακόμη και τώρα που η κατάσταση στο συριακό μέτωπο είναι ρευστή, θα μπορούσαν να ανατραπούν οι ολιγάριθμοι τζιχαντιστές με μία καλοσχεδιασμένη επιχείρηση-αστραπή.

Ούτε δικαιολογείται η αδράνειά της Τεχεράνης στο ζήτημα της Χεζμπολλάχ. Τώρα το Ισραήλ, η Τουρκία, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, και οι τζιχαντιστές αισθάνονται αποθρασυμένοι στο μεσανατολικό μέτωπο.

Ο επόμενος στόχος τους είναι σίγουρα η ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν. Να δούμε τότε από πού θα ζητήσει βοήθεια η Τεχεράνη. Αν δεν κηρύξει άμεσα επιστράτευση, και αν δεν εμπλακεί στην Συρία, όταν ξεκινήσουν οι δυτικές πολεμικές επιχειρήσεις εντός Ιράν, ουδείς εκ των σημερινών συμμάχων του θα το βοηθήσει.