H προδιαμόρφωση του Ελληνικού επιχειρησιακού περιβάλλοντος απαιτεί την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στο εξωτερικό, την διάρρηξη του εχθρικού συμμαχικού πλέγματος, και τον έλεγχο των εμπορικών διαδρόμων και πρώτων υλών

 

Γιά να νικήσει η Ελλάδα σε έναν πόλεμο δεν αρκεί να διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Πρέπει να προδιαμορφώσει το επιχειρησιακό περιβάλλον με τις λεγόμενες στρατηγικές σφήνας (wedge strategies), ήτοι την διάσπαση των συμμαχιών του εχθρού, την διπλωματική του απομόνωση, και τέλος την αρπαγή και ένταξη των δικών του συμμάχων στο δικό μας στρατόπεδο.

Ο Ελληνισμός πρέπει να διαθέτει παγκόσμιο σχέδιο διασπάσεως και αρπαγής συμμάχων του εχθρού και μετατροπή τους σε συμμάχους της Ελλάδος. Με κάθε μέσον. Με οιοδήποτε κόστος.

Αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Αννίβας Βάρκας στον Β’ Καρχηδονιακό πόλεμο κατά των Ρωμαίων. Εξ αρχής προσπάθησε να διαρρήξει το ρωμαϊκό πλέγμα συμμαχιών.

Το δυνατό σημείο της Δύσεως είναι οι πολλαπλές συμμαχίες. Πρέπει να καταστρέψουμε το σύστημα συμμαχιών του εχθρού με ανατροπές καθεστώτων, με εμπορικούς πολέμους, με μαύρες επιχειρήσεις, με προπαγάνδα, με επαναστάσεις, με δολιοφθορές. Σε όλες τις περιοχές του πλανήτου.

Σε πρώτη φάση η Δύση πρέπει να απογυμνωθεί από τους εξωευρωπαϊκούς της συμμάχους. Σε δεύτερη φάση πρέπει να απαγορευτεί στα δυτικά κράτη να συμμετέχουν σε στρατιωτικές συμμαχίες χωρίς την άδεια της Ελλάδος και του πολυπολικού κόσμου.

Ένα δεύτερο ζήτημα θεμελιώδους σημασίας για την προδιαμόρφωση του επιχειρησιακού περιβάλλοντος είναι οι εκτός συνόρων γραμμές ανεφοδιασμού. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταστήσει δικά της εργοστάσια πυρομαχικών και όπλων εκτός Ελληνικών συνόρων από τώρα, για λόγους ασφαλείας.

Να τα εγκαταστήσει σε ελεγχόμενα κράτη, τα οποία δεν θα υπακούσουν στις δυτικές κυρώσεις, ώστε να μην αποκλειστεί η τροφοδοσία των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος από τις πρώτες μέρες ενός παγκοσμίου πολέμου.

Να ελέγχει πρώτες ύλες εκτός Ελλάδος από τώρα, πριν ξεσπάσει πόλεμος κατά της Δύσεως ή της Τουρκίας. Πρέπει να διαθέτει γραμμές ανεφοδιασμού εκτός Ελλάδος από τώρα. Πρέπει να έχει σχεδιάσει πολλαπλές εναλλακτικές εμπορικές οδούς και γραμμές ανεφοδιασμού από τώρα.

Η Ελληνική επιμελητεία πρέπει να δύναται να τροφοδοτεί συμμαχικούς στρατούς και φιλικά επαναστατικά κινήματα μακράν των Ελληνικών συνόρων, για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πρέπει να προεγκαταστήσει δομές συντηρήσεως και γενικής επισκευής για τις Ελληνικές πολεμικές πλατφόρμες σε φιλικές χώρες, ώστε να ενισχυθεί η ετοιμότητα και η προετοιμασία των ενόπλων δυνάμεων σε περίπτωση κρίσεως.

Αυτή η γεωγραφική εικόνα υποθέτει ότι θα πλήξουμε την Τουρκία από πολλές χώρες-σημεία, και ότι θα έχουμε την δυνατότητα ανεφοδιασμού και επισκευής των οπλικών μας συστημάτων από πολλά γεωγραφικά σημεία, εκτός Ελλάδος.

Σήμερα, έτσι όπως είναι η διάταξη του ελληνόφωνου ρωμέικου στρατεύματος επικρατεί η αυτοκαταστροφική σιωπηρή παραδοχή ότι δεν παίζουν ρόλο η εκτός συνόρων βάσεις ανεφοδιασμού και οι εμπορικοί διάδρομοι.

Γι' αυτό δεν υπάρχει σχέδιο εγκαταστάσεως Ελληνικών στρατιωτικών βάσεων εκτός Ελληνικών συνόρων, πχ στην Συρία, ή στο Ιράκ, ή στην Αρμενία. Ούτε συμφωνίες μυστικής διελεύσεως Ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών πχ από το Κουβέιτ ή το Ιράν ώστε να πληγούν τουρκικοί στόχοι από σημεία που δεν το περιμένει ο εχθρός.

Φυσικά μία τέτοια σφαιρική πολεμική οπτική 360 μοιρών απαιτεί ένα άλλο καθεστώς, με επιθετική στρατηγική.

Σε όλους τους πολέμους παίζει ρόλο η δυνατότης τροφοδοσίας από σημεία εκτός συνόρων. Στην έκβαση της Μικρασιατικής εκστρατείας έπαιξε μεγάλο ρόλο η τροφοδοσία του Κεμάλ από την Σοβιετική Ένωση. Η Ελλάδα έπρεπε να είχε καταστρέψει αυτές τις γραμμές ανεφοδιασμού. είτε με διπλωματικό, είτε με στρατιωτικό τρόπο.

H προσπάθεια ελέγχου σπανίων γαιών για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αποτελεί ένα είδος προδιαμορφώσεως του επιχειρησιακού περιβάλλοντος στην επικείμενη σύγκρουση με την Κίνα.

Σήμερα η Ουκρανία παραμένει ζωντανή στον πόλεμο διότι η Ρωσσία δεν έχει καταστρέψει τις εκτός συνόρων γραμμές ανεφοδιασμού με τα υλικά που λαμβάνει η Ουκρανία από την Δύση.

Στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, το Ισραήλ είχε προδιαμορφώσει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Σιωπηρώς επετράπη στην πολεμική του αεροπορία να πετάξει πάνω από ξένα κράτη όπως η Ιορδανία. Αντιθέτως, αρκετοί Ιρανικοί πύραυλοι αναχαιτίστηκαν από Αραβικά κράτη πάνω από τον δικό τους εναέριο χώρο. Παρά την φαινομενική ουδετερότητα, τα Αραβικά κράτη υποβοήθησαν την πολεμική προσπάθεια του Ισραήλ.

Αυτή η στρατηγική αντίληψη, της προδιαμορφώσεως του επιχειρησιακού περιβάλλοντος, δεν έχει επικρατήσει ακόμη στην Ελλάδα.

Αν δεν υπάρξει άρδην αλλαγή, η στρατηγική αβελτηρία θα έχει πολύ μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές όταν ξεσπάσει πόλεμος.