Είναι πιθανότερη μία παγωμένη σύγκρουση στο ουκρανικό μέτωπο παρά μία διαρκή ειρήνη

 

Οι κλαυθμηρίζοντες Ευρωπαίοι πολιτικοί παραπονούνται ότι οι ΗΠΑ δεν τους συμπεριέλαβαν στον πρώτο γύρο διαπραγματεύσεων με την Ρωσσία που διεξήχθη στην Σαουδική Αραβία. Την ίδια επωδό χρησιμοποιεί και ο Ζελένσκυ.

Μα επί 3 χρόνια δεν ήθελαν διαπραγματεύσεις με την Ρωσσία, και μάλιστα ο Ζελένσκυ υπέγραψε νόμο που απαγορεύει τις διαπραγματεύσεις με την ρωσσική κυβέρνηση. Οι δε Ευρωπαίοι πολιτικοί κατά πλειψηφία ήθελαν να συνεχιστεί ο πόλεμος μέχρι τέλους, και είχαν διακόψει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με την ρωσσική διπλωματία.

Συνεπώς δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος διαμαρτυρίας από πλευράς ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Διότι είναι σαν να υπονοούν ότι όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου, πρέπει να ακολουθούν την ευρωπαϊκή τακτική. Θεωρούν ότι η δική τους στάση οφείλει να δεσμεύει εσαεί όλες τις μελλοντικές κυβερνήσεις όλων των χωρών του κόσμου.

Η παραληρηματική συμπεριφορά των αξιωματούχων της ΕΕ δείχνει ότι έχουν αποκοπεί από την πραγματικότητα. Νομίζουν ότι ελέγχουν τις πολιτικές εξελίξεις, την στιγμή που οι μεγάλες δυνάμεις εκτός Ευρώπης αδιαφορούν για την γνώμη τους.

Εις ό,τι αφορά τις γελοιότητες περί "προδοσίας" της Ουκρανίας από την Αμερική, με αναφορές στην συνδιάσκεψη του Μονάχου το 1938 με τον Τσάμπερλαιν για το ζήτημα της Τσεχοσλοβακίας, τα ίδια έκανε ο Τσώρτσιλ με την Ελλάδα το 1940 και την Πολωνία το 1944.

Άλλωστε γιατί να θεωρηθεί ότι οι ΗΠΑ "προδίδουν" την Ουκρανία. Όλοι οι δυτικοί αξιωματούχοι έλεγαν ξεκάθαρα ότι έκαναν μία καλή επένδυση στον πόλεμο της Ουκρανίας, χρησιμοποιώντας τον ουκρανικό λαό ως proxy εις βάρος της Ρωσσίας.

Τον ρόλο του αντιπροσώπου στον πόλεμο κατά της Ρωσσίας τον είχαν αποδεχτεί ευχαρίστως οι Ουκρανοί αξιωματούχοι. Οπότε πού είναι το περίεργο;

Κάποιοι δυτικοί επενδυτές απεφάσισαν να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από την συγκεκριμένη κερδοσκοπική επένδυση, διότι θέλουν να τα επενδύσουν αλλού. Ενδεχομένως στο μέτωπο της νοτιοανατολικής Ασίας. Έχουν τέτοιο δικαίωμα, όπως όλοι οι επενδυτές. Δεν θα τους το αρνηθεί ούτε ο Ζελένσκυ, ούτε η ΕΕ.

Παρ' όλα αυτά, η εκτίμησή μας είναι ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί διότι δεν έχουν εξαλειφθεί οι ριζικές αιτίες που οδήγησαν στην σύγκρουση. Μία ανάπαυλα με την μορφή παγωμένης συγκρούσεως είναι πιθανότερη από μία διαρκή ειρήνη.

Σε περίπτωση που γίνει δεκτή η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ, αμέσως θα εγκατασταθούν ευρωπαϊκά στρατεύματα στην Ουκρανία, χωρίς την ομπρέλλα του ΝΑΤΟ, υπό την μορφή ειρηνευτικών δυνάμεων.

Στην ουσία θα πρόκειται για στρατιωτική επέκταση της Δύσεως προς Ανατολάς με άλλο όνομα. Και μετά θα επακολουθήσει το αίτημα για ένταξη στην ΕΕ της Αρμενίας και της Γεωργίας, με το ίδιο πρόσχημα-ότι δεν θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ αλλά μόνον στην ΕΕ.

Και τότε, νέος πόλεμος θα ξεσπάσει στον Καύκασο, είτε το θέλει η Ρωσσία είτε όχι. Ακόμη και αν δεν συμμετάσχει η Ρωσσία σε έναν τέτοιο πόλεμο, το Αζερμπαϊτζάν θεωρεί casus belli την γαλλική στρατιωτική υποστήριξη προς την Αρμενία. 

Η συνέχιση του πολεμου όσο και αν είναι οδυνηρή για όλα τα μέρη, αφ' ενός αποδυναμώνει τα δύο στρατόπεδα, αφ' ετέρου εμποδίζει την ανάφλεξη άλλων μετώπων εκ μέρους της Δύσεως λόγω ελλείψεως αναγκαίων πόρων. 

Στρατηγικός στόχος της Ελλάδος είναι η διάλυση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και όχι η διάσωση της Ουκρανίας.