Ερμηνεία και ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα δύο γνωστά μιμήδια αναπαράγονται με μεγάλη ταχύτητα στο διαδίκτυο, εξ όσων απογοητεύθηκαν: πρώτον, ο Λαός είναι χαζός και άξιος της μοίρας του, δεύτερον, τώρα δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρεται για ό,τι του συμβεί.   

Ως συνήθως οι ευκόλως αναθεματίζοντες αγνοούν βασικά στοιχεία της πολιτικής επιστήμης. Πριν αναλύσουμε ένα πολιτικό φαινόμενο, και δή το εκλογικό, καλύτερα να ψάχνουμε πληροφορίες στο διαδίκτυο με τις εξής λέξεις κλειδιά:

Εκλογικές συνήθειες (voting patterns), συμπεριφορά ψηφοφόρου (voter behavior), εκλογικές τακτικές (electoral tactics), πολιτική ψυχολογία (political psychology), κοινωνική και πολιτισμική εξέλιξη (social and cultural evolution), μιμήδια (memes), ανάλυση πολιτικών υποδομών (analysis of political infrastructures), δυναμική μαζικών κινημάτων (dynamics of mass movements), πολιτική κρίση (political judgement).

Μία διαδικτυακή αναδίφηση με τους άνωθι όρους, θα διαφώτιζε επαρκώς τους απογοητευμένους ώστε να μην πελαγοδρομούν. Το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, ενδεικτικώς αλλά ουχί περιοριστικώς:

1. Συναίσθημα (φόβος, οργή, κ.α.). 2. Ατομικός δαπανόμενος χρόνος για πολιτική ενημέρωση από τους πολίτες. 3. Οικονομικό κόστος ασκήσεως εκλογικού διαιώματος. 4.Ύπαρξη εναλλακτικών προτάσεων και φορέων. 5. Έλεγχος των τηλεοπτικών μμε από τα κυρίαρχα κόμματα. 6. Ποσοστό του Λαού το οποίο ενημερώνεται από εναλλακτικά μέσα. 7. Αδιαφορία για το εκλογικό σύστημα ως μηχανισμού κοινωνικών αλλαγών. 8. Ατομικό συμφέρον. 9. Πολιτική κρίση και πολιτική άγνοια. 10. Εθισμός του Λαού σε συγκεκριμένες και επαναλαμβανόμενες εκλογικές συμπεριφορές.

Αξίζει να σταθούμε στον τελευταίο παράγοντα. Όταν όλα σχεδόν τα κόμματα, και ιδίως τα αντιμνημονικά, περιορίζουν την πολιτική τους δραστηριότητα στο εκλογικό πεδίο, εκεί που τα μνημονιακά κόμματα ελέγχουν πλήρως τους όρους του παιχνιδιού, είναι απολύτως φυσικό ο Λαός να μιμείται την συμπεριφορά των κυρίαρχων μνημονιακών κομμάτων.

Ακόμη και αν διαφωνεί συνειδητώς με το καθεστώς, υποσυνειδήτως τα πολιτικά ερεθίσματα που λαμβάνει από τον περίγυρό του, τον ωθούν να περιορίσει την δράση του στην κάλπη. Ακόμη και αν θέλει να επαναστατήσει, τα αντιμνημονιακά κόμματα του λένε, «περιορίσου στην κάλπη». Ο περιορισμός της πολιτικής δραστηριότητος του Λαού στην κάλπη φέρνει στην επιφάνεια κακές συνήθειες του παρελθόντος. 

Πρέπει να είναι πολύ ανόητος κάποιος αντιμνημονιακός για να περιμένει μία επαναστατική αλλαγή μόνον μέσα από την κάλπη. Ριζοσπαστική αλλαγή θα μπορούσε να συμβεί, αν ένα επαναστατικό κόμμα καλούσε τον Λαό σε συνεχείς δυναμικές διαδηλώσεις, σε πολιτική ανυπακοή, και σε σχηματισμό οργάνων δυαδικής εξουσίας, και συγχρόνως ελάμβανε μέρος σε εκλογικές διαδικασίες. Ο συνδυασμός δυναμικού κλίματος στους δρόμους και συμμετοχής στην κάλπη, θα έφερνε ένα καλύτερο αποτέλεσμα από το χθεσινό, όπου τα αντιμνημονιακά κόμματα υπέστησαν ήττα.

Επιπλέον οι απαξιωτικές κρίσεις περί ανοήτων ψηφοφόρων, εμπεριέχουν ένα σωρό σιωπηρές και λανθασμένες παραδοχές. Όταν κάποιος αποκαλεί τον ψηφοφόρο ανόητο, υποθέτει ότι ο ψηφοφόρος είναι λογικό ον και άρα οφείλει να ψηφίζει πάντα δια της λογικής του. Αυτό σπανίως ισχύει. Η ιστορική εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους κυριαρχείται από συναίσθημα και το παράλογο.

Όταν κάποιος απαξιώνει τον Λαό για το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα,  υποθέτει ότι υπάρχει ισονομία στις εκλογές. Ως γνωστόν δεν υπάρχει. Ούτε στην χρηματοδότηση των κομμάτων, ούτε στον διαθέσιμο χρόνο στα κανάλια.

Όταν κάποιος λέει στον Λαό, «για ό,τι θα σου κάνει τώρα η νέα κυβέρνηση Τσίπρα, μην διαμαρτύρεσαι», προϋποθέτει ανεξάντλητα ψυχικά αποθέματα από την πλευρά του Λαού. Ο Λαός δεν μπορεί κάθε μέρα και επί χρόνια να είναι στους δρόμους, όπως ήταν για κάποιους μήνες την περίοδο 2011-2012. Αν χαθεί η ευκαιρία για παλλαϊκή εξέγερση, δύσκολα ξανασυγκεντρώνεις ένα εκατομμύριο διαδηλωτές στους δρόμους.

Τέλος ας εξετάσουμε την απογοητευτική φράση, «Καλά να πάθει ο Λαός, αφού τους ξαναψήφισε». Αυτή η φράση υπονοεί ότι τώρα δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε, αφού οι Τσίπρας-Καμμένος κέρδισαν τις εκλογές.

Αν οι κυρίαρχοι μνημονιακοί κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδος είχαν αυτές τις απόψεις, δεν θα ανέτρεπαν ποτέ το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου.

Στην πολιτική, ποτέ μα ποτέ δεν σκύβουμε το κεφάλι, ό,τι αποτέλεσμα και να βγεί από τις κάλπες. Και 99% των ψήφων να είχε λάβει ο Τσίπρας στις κάλπες, χρέος ενός πατριωτικού επαναστατικού κινήματος είναι να κάνει το μαύρο-άσπρο.

Όπως ο Τσίπρας έκανε το άσπρο-μαύρο μετά το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου, έτσι και εμείς ακολουθούμε πολιτική απονομιμοποιήσεως του εκλογικού αποτελέσματος, αδιαφορώντας για την τυπική νομιμοποίηση του Τσίπρα. Δηλώνουμε ότι δεν έχει ουσιαστική νομιμοποίηση ξεκινώντας ανένδοτο αγώνα. Δεν αναγνωρίζουμε το εκλογικό αποτέλεσμα, καλώντας σε πολιτική ανυπακοή, σε πολιτική απεργία, σε συντακτική εθνοσυνέλευση, σε μαζική στάση πληρωμών προς το κράτος.

Η απονομιμοποίηση και η ανατροπή της κατοχικής κυβερνήσεως Τσίπρα εξαρτάται αποκλειστικώς από εμάς. Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι για να ανατραπεί η κατοχική κυβέρνηση. Αλλά το πρόβλημα είναι πρώτα απ’ όλα στο μυαλό όσων απογοητεύονται. Η απογοήτευση οφείλεται στην δική τους ανικανότητα να διεισδύσουν στα πολιτικά γεγονότα, και όχι στην δήθεν ανοησία του ψηφοφόρου.

Ένα επαναστατικό πατριωτικό κίνημα ποτέ δεν εξαρτά την στρατηγική του από την εκλογική κάλπη. Έχει έτοιμα σχέδια ανατροπής του καθεστώτος είτε ηττηθεί, είτε νικήσει στις κάλπες.

Ο Λαός την 5^η Ιουλίου είπε κατά 62% ΟΧΙ. Τώρα άλλαξαν τα πράγματα, το ΟΧΙ δεν εκφράστηκε πολιτικώς. Αλλά αυτό σε τίποτε δεν εμποδίζει να ξαναλλάξουν τα πράγματα. Και το ποσοστό του Σύριζα να ξαναφθάσει στο 4%. Στο χέρι μας είναι.

Η έλλειψη πολιτικής παιδείας έχει οδηγήσει κάποιους να πιστεύουν ότι ο μοναδικός τρόπος πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα είναι η κάλπη. Και όταν η κάλπη δεν φέρνει το ποθητό αποτέλεσμα, κατηγορούν τον Λαό αντί την δική τους άγνοια.

Επιμένουμε στην διαδικτυακή έρευνα με όρους όπως:

voting patterns, voter behavior, electoral tactics, political psychology, social and cultural evolution, memes, political infrastructure, dynamics of mass movements, political judgement.

Όσοι ακούσουν την προτροπή μας, θα κατανοήσουν τόσο την ρευστότητα συναισθημάτων που εμφιλοχωρεί στο εκλογικό σώμα, όσο και τα αίτια της πολιτικής δυσκαμψίας.

Παρά το τί λέγεται εις βάρος του Λαού σε αυτές τις εκλογές, αξίζει να σημειωθούν δύο αποτελέσματα. Το χαμηλό ποσοστό της ΛΑ.Ε του Λαφαζάνη και η στασιμότης της Χρυσής Αυγής. 

Στην πρώτη περίπτωση ο μέσος ψηφοφόρος δεν έπεσε έξω. Κακώς του χρεώνουν ανικανότητα σκέψεως. Αυτό το ποσοστό άξιζε η Λαϊκή Ενότητα. Επέδειξε μία αποκρουστική αλαζονεία, προσπαθώντας να μετατραπεί σε Συριζα Νο 2. Η ΛΑ.Ε απαίτησε η εκλογική κάθοδος να έχει αποκλειστικώς αριστερό πρόσημο, χωρίς να επιτρέπει μία πατριωτική διεύρυνση.

Ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να δημιουργήσει ένα παλλαϊκό μέτωπο. Η ηγεσία της εξ αρχής ευνούχισε το πολιτικό εγχείρημα, λέγοντας ότι δεν θέτει ζήτημα εξόδου από την ΕΕ, και ΑΝ χρειαστεί, ΑΝ, τότε θα πάει σε εθνικό νόμισμα.

Σωστά ο ψηφοφόρος έκρινε ότι δεν αξίζει την ψήφο του ένα τέτοιο ψοφοδεές κόμμα. Οπότε ας μήν οικτίρουμε τον μέσο ψηφοφόρο επειδή περιφρόνησε την ΛΑ.Ε. Αυτό το ποσοστό άξιζε ο κ. Λαφαζάνης.

Η Χρυσή Αυγή από την πλευρά της παγίωσε το ποσοστό της, διότι αυτό ακριβώς ήθελε η ηγεσία της. Οι συνεντεύξεις του κ. Μιχαλολιάκου το τελευταίο διάστημα έδειξαν έναν πολιτικό που έχει συμβιβαστεί με το 6-7% και δεν σκοπεύει να συγκρουστεί για κάτι περισσότερο. 

Συνέχισε την απολογητική τακτική του δηλώνοντας ότι αναθεωρεί πολλά από τα πεπραγμένα του κόμματός του. Στο καυτό ζήτημα ΕΕ-ευρώ, δηλώνει μέσα στην ΕΕ και μέσα στο ευρώ, αδιαφορώντας για τις εθνοκτόνες συνέπειες της παραμονής μας στην ΕΕ και στο ευρώ. 

Οπότε και εδώ, ο μέσος ψηφοφόρος έπραξε σωστά. Ούτε αύξησε, ούτε μείωσε το ποσοστό της ΧΑ. Η ΧΑ δεν είχε θέσεις που να της επιτρέπουν να προσδοκά επιπλέον ποσοστά.

Όσο και αν προσπαθεί να εκμεταλλευθεί εκλογικώς το ζήτημα της λαθρομεταναστεύσεως ο μέσος ψηφοφόρος κατανοεί ότι μέσα στην ΕΕ δεν μπορείς να διώξεις τους λαθρομετανάστες διότι αντίκειται στο ευρωπαϊκό δίκαιο. 

Από την στιγμή που η ΧΑ δεν ζητά έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, χάνει ό,τι κερδίζει από την αντίθεσή της στους λαθρομετανάστες. Τιθεμένη υπέρ του ευρώ και της ΕΕ, στο μυαλό του μέσου ψηφοφόρου δεν διαφοροποιείται και πάρα πολύ από τα κόμματα της δεξιάς (ΝΔ και ΑΝΕΛ).