Ελλάδα - Ουκρανία, βίοι παράλληλοι. Μία διαφορετική οπτική γωνία

Ο πόλεμος Ουκρανίας - φιλορώσσων αυτονομιστών έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα της ΕΕ και πώς το αντιμετωπίζουν οι εθνικιστές, ξένοι και Έλληνες.

Οι εθνικιστές στην Ελλάδα έχουν χωριστεί στα δύο, άλλοι υποστηρίζουν την Ρωσσία επειδή θεωρούν ότι ο Πούτιν είναι κατά της δυτικής παγκοσμιοποιήσεως, άλλοι υποστηρίζουν τους Ουκρανούς εθνικιστές επειδή θεωρούν ότι δίνουν μάχη κατά του ρωσσικού επεκτατισμού.

Και οι δύο απόψεις είναι έγκυρες. Αφ' ενός η Ρωσσία αναδύεται ως αντίπαλη δύναμη κατά του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, αφ' ετέρου η ίδια προσπαθεί να αναστυλώσει την ρωσσική αυτοκρατορία εις βάρος των γειτονικών της χωρών.

Εδώ όμως αναδεικνύεται ένα σημαντικό ζήτημα για όσους Έλληνες υποστηρίζουν τους Ουκρανούς εθνικιστές. Οι Ουκρανοί εθνικιστές διεξάγουν μάχη για να μην αφομοιωθεί η χώρα τους από την ανερχομένη Ρωσσική αυτοκρατορία. Όμως οι περισσότεροι Έλληνες υποστηρικτές της Ουκρανικής πλευράς δεν έχουν τις ίδιες απόψεις για την αντίστοιχη μάχη που διεξάγει η Ελλάδα κατά της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας.

Η βασική κριτική που ασκούν οι Έλληνες εθνικιστές κατά της ΕΕ αφορά τα περί ηθικής παρακμής, καπιταλισμού, φιλοσιωνισμού, αντιρατσισμού, λαθρομεταναστεύσεως, κλπ.

Δεν βλέπουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει από την Ευρώπη, το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ουκρανία από την Ρωσσία. Η Ρωσσία πάντα προσπαθούσε να προσαρτήσει τα εδάφη των γειτονικών της χωρών και να εκρωσσίσει τους κατοίκους τους.

Η γαλλο-γερμανική αυτοκρατορία προσπαθεί να προσαρτήσει τα Ελληνικά εδάφη και να εξευρωπαΐσει τους Έλληνες.

Δυστυχώς όσοι εθνικιστές εν Ελλάδι υποστηρίζουν τους Ουκρανούς έναντι της Ρωσσίας, δεν έχουν στο μυαλό τους ότι τον ίδιο ακριβώς αγώνα διεξάγουμε και εμείς έναντι της Ευρώπης.

Ζητούν μία άλλη Ευρώπη. Όμως οι Ουκρανοί ποτέ δεν ζήτησαν μία άλλη Ρωσσία. Ποτέ δεν ζήτησαν να ενταχθούν σε μία άλλη Ρωσσική αυτοκρατορία, πιό ανθρώπινη. Αυτή ήταν πάντα η Ρωσσία, είτε τσαρική, είτε σοβιετική, είτε δημοκρατική.

Το ίδιο ισχύει για την Ευρώπη. Το γαλλογερμανικό κέντρο πάντα θα προσπαθεί να αφομοιώσει την περιφέρεια, είτε έχει φιλελεύθερο καθεστώς, είτε εθνικιστικό, είτε σοσιαλιστικό.

Οι Ουκρανοί εθνικιστές δεν είπαν ποτέ ότι αν η Ρωσσία αποκτήσει εθνικιστικό καθεστώς, ευχαρίστως θα αποδεχθούν την προσάρτηση και αφομοίωσή τους στην Ρωσσία.

Στην Ελλάδα οι φιλο-ουκρανοί εθνικιστές περιορίζουν την κριτική τους εις βάρος της Ευρώπης, σε ό,τι αφορά το σημερινό της καθεστώς.

Αν άλλαζε το ευρωπαϊκό καθεστώς, και ήταν εθνικιστικό, εκτιμώ ότι δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να αφομοιωθούν και να προσαρτηθούν στο γαλλο-γερμανικό κέντρο, στο όνομα της ευρωπαϊκής λευκής ομοεθνίας.

Οι ευρωπαίοι εθνικιστές είναι πιό επικίνδυνοι από τους σημερινούς ευρωπαίους κρατιστές-φεντεραλιστές. Οι δεύτεροι πασχίζουν για ένα ευρωπαϊκό κράτος. Οι πρώτοι για ένα ομοιογενές ευρωπαϊκό έθνος.

Για τους Έλληνες, ο αγών κατά της αφομοιώσεως και προσαρτήσεως της Ελλάδος από την ευρωπαϊκή αυτοκρατορία θα ακολουθήσει τα ίδια βήματα που ακολουθεί η σύγκρουση Ουκρανίας - φιλορώσσων αυτονομιστών.

Μία μέρα στο άμεσο μέλλον, οι Έλληνες θα συγκρουστούν με την φιλοευρωπαϊκή μερίδα του πληθυσμού που επιζητά διακαώς την αφομοίωση και προσάρτηση της Ελλάδος στην ευρωπαϊκή αυτοκρατορία.

Η φιλοευρωπαϊκή μερίδα είναι διακομματική. Αποτελείται από ελληνόφωνους φιλελεύθερους, σοσιαλιστές, και εθνικιστές.

Η συγκρότηση ενός ισχυρού, διακομματικού, αντιευρωπαϊκού μετώπου το οποίο να καταπολεμήσει την αφομοιωτική δράση της ΕΕ, έπρεπε να είχε γίνει από εχθές.

Βοηθά πολύ προς αυτή την κατεύθυνση η οικονομική συγκυρία. Αλλά δεν πρέπει να εξαρτάται απ' αυτήν. Η πλήρης εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδος από το ευρωπαϊκό κέντρο, πρέπει να αποτελεί βασικό στοιχείο της υψηλής της στρατηγικής.